Udostępnij ten artykuł.

Charakter psa cz.2 Co tworzy charakter psa?

Co tworzy charakter psa? Czynniki konstytucyjne.

Definiując pojęcie konstytucji czworonoga oraz wyodrębniając elementy ją kształtujące – sprawność organizmu, budowa, temperament, wrażliwość – możemy dojść do punktu, w którym stworzymy pierwszy zarys sylwetki dobrego psa obrończego i stróżującego.

Czworonogi oddelegowane do pełnienia takowych funkcji muszą spełniać szereg warunków:

  • cechować się wysoką sprawnością fizyczną i odpornością organizmu na nieprzyjazne warunki klimatyczne.
  • mieć żywy albo zrównoważony temperament i interesować się otaczającym ich światem.
  • wykazywać dużą twardość w potyczce z przeciwnikiem i przejawiać małą wrażliwość na ból.

Jeżeli chcielibyśmy posługiwać się klasyfikacją Pawłowa, do obrony i stróżowania najlepiej sprawdzą się psy sangwiniczne oraz choleryczne, które wymagają jednak większego zaangażowania szkoleniowego.

jaki charakter ma każdy z tych psów

czy każdy z tych psów ma inny charakter? - na pewno tak

Popędy i instynkty

Kolejną grupą własności psychicznych tworzących charakter psa są popędy i instynkty, których źródłem mogą być pewne stany fizjologiczne organizmu oraz uczucia warunkowa zewnętrzną sytuacją. Napięcie wywołane przez niezaspokojoną potrzebę skłania psa do poszukiwania drogi awaryjnej i motywuje do podjęcia określonych kroków. To jak pies zachowuje się przez istnienie określonego popędu możemy nazwać instynktem, który z założenia ma charakter wrodzony. Przykładowo, jeżeli pies jest głodny, nie będzie jadł poziomek, tylko przystąpi do polowania – to właśnie jest zachowanie instynktowne. Rzecz jasna w ramach jednego gatunku popędy występują z różną intensywnością i mogą mieć nieco odmienne formy. Pies, który został stworzony do towarzystwa, np. mops, nigdy nie popędzi za zwierzyną i nie obudzi się w nim pasja łowiecka. Tak samo sprawa wygląda z Rottweilerami czy Dogami argentyńskimi, które w razie potrzeby staną do walki z przeciwnikiem – trudno jednak wyobrazić sobie Papilona w podobnej akcji.  Warto jednak zaznaczyć, że niektóre, odmienne, reakcje wyrażają ten sam popęd. Jeżeli pies chce ochronić swoje terytorium, może zarówno odstraszyć intruza szczekaniem, jak i rzucić się na niego i dać nauczkę. Nie zmienia to jednak faktu, że w obu wypadkach występuje popęd ochrony terytorium wyrażany we właściwy dla danej rasy sposób.

Charakter psa - Jakie popędy występują u psa?

Skoro zaczęliśmy już temat popędów, postaramy przyjrzeć się mu nieco dokładniej. Najbardziej pierwotnym popędem czworonogów jest popęd samozachowawczy, czyli chęć utrzymania się przy życiu i bezpieczeństwa. W sytuacji zagrożenia, które może dotyczyć zarówno groźby utraty życia, jak i stanu posiadania, zwierzę odczuwa strach, który pobudza je do działania. Najbardziej typową reakcją wśród dzikich gatunków jest ucieczka, która nie naraża ich na utratę życia i szwank własnego zdrowia.
Popęd ucieczki u psa może przyjmować różne formy – od panicznego biegu w nieznane po lekkie wycofanie się i zamanifestowanie postawy uległości. W sytuacji stresowej pies pochyla szyję i tuli uszy po sobie, skręcając lekko ciało i odsłaniając okolicę pachwinową. Typowe jest także odsłanianie brzucha – zwłaszcza jeżeli piesek jest mały i spotyka dużo większego psa.

uległość psa świadczy o jego charakterze

border collie okazujący uległość


Innym sposobem reakcji na niebezpieczeństwo jest postawa grożąca; pies stoi wówczas na sztywnych łapach, ma uniesiony ogon i głowę ułożoną wysoko. Do tego dochodzi warczenie i jeżenie sierści na grzbiecie.
Gdy przestraszony pies nie może uciec, a przeciwnik nie reaguje w żaden sposób na przybranie postawy poddańczej lub grożenie, jedynym wyjściem wydaje się walka. Owa walka wcale nie wynika z odwagi, a lęku. Pozorna ostrość powodowana strachem jest najczęstszą przyczyną ataków na ludzi oraz inne psy.

Pies lękliwy a pies nieustraszony

Jakie cechy powinien posiadać pies nieustraszony? Cóż, bez wątpienia nie jest to bezmyślność i brak popędu samozachowawczego. Nawet najbardziej nieustraszony pies nie wyskoczy przecież z balkonu, ani nie zje rozbitego szkła. Pojęcie „nieustraszony” odnosi się do czworonoga, który nie popada w panikę i zachowuje się rozsądnie w towarzystwie człowieka. Pewności siebie da się jednak nauczyć. Biorąc pod uwagę, że zwierzęta są zdolne do zapamiętywania, możemy stwierdzić, że po długim czasie nauki mogą przekonać się, że to, co niedawna budziło w nich lęk, nie jest już groźne. Oczywiście to, czy uda się wyzbyć uczucia strachu u psa, jest warunkowane kilkoma okolicznościami m.in. tym jak głęboko tkwi w psie obawa przed zagrożeniem oraz jakie działania podjął opiekun, aby uwolnić psa od uczucia strachu. Niektóre psy tak bardzo obawiają się pewnych bodźców, że w żadnym wypadku nie będą potrafiły przezwyciężyć swojego strachu.

lęk u basset hounda

pies lękliwy

Ostrość pozorna

Mówiąc o popędach występujących u psa, wspomnieliśmy o tzw. ostrości pozornej. Spróbujmy teraz omówić problem nieco szerzej.
Przypuśćmy, że mamy do czynienia ze szczeniakiem, który obawia się obcych osób. Kiedy ktoś do niego podchodzi, wyciąga rękę, wycofuje się, albo wręcz przeciwnie  - oszczekuje i grozi. Jeżeli nieznajomy zechce podejść bliżej, a tym samym zwiększy niepewność psa, może się zdarzyć, że czworonóg zaatakuje. Samoobrona jest w tym przypadku jedynym logicznym dla psa wyjściem i sposobem na rozładowanie napięcia. Taka próba sił zawsze kończy się dla psa szczęśliwie, ponieważ pogryziony człowiek w końcu odejdzie.
Jeżeli właściciel psa rozmyślnie dopuszcza do takich sytuacji, zmuszając psa do podjęcia ataku ze strachu, czworonóg prędzej czy później przyzwyczai się, że agresja wobec obcych jest doskonałą metodą uniknięcia zagrożenia. Rozwijana i stymulowana przy kolejnych bliskich spotkaniach w końcu ugruntuje się i rozwinie.

agresja u psa może mieć związek z charakterem psa

agresja u psa

Pies lękliwy, pobudzany do agresji, może robić jeszcze gorsze rzeczy, a mianowicie próbować uciec za każdym razem, kiedy istnieje ryzyko, że ktoś go zaatakuje i pokona, a jednocześnie atakować bez istotnego powodu kogoś słabszego od niego. Atak determinowany przez rozwój pozornej ostrości następuje za każdym razem bez ostrzeżenia, ponieważ pies ma zakodowane w głowie, że sygnalizowanie poddania się oraz inne pokojowe metody, nie zdają rezultatu.

Konstatacja jest prosta. Lękliwy pies nigdy nie spełni się w roli obrońcy, ponieważ budowanie czegokolwiek na strachu może przynieść jedynie negatywne skutki. Jak bowiem możemy oczekiwać, że pies, który jest pełen obaw o własny los, będzie dobrym opiekunem i stróżem dla swojego pana? Jeżeli sami nie czujemy się wystarczająco silni, aby obronić siebie, jak możemy brać odpowiedzialność za kogokolwiek innego?

Przeczytaj: Jaki charakter ma Twój pies? Czy jest cholerykiem, melancholikiem

Tagi artykułu: