Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Charcik włoski (Piccolo Levriero Italiano)

CHARCIK WŁOSKI (Piccolo Levriero Italiano)

Historia

Psy w typie małego charta istniały już w epoce brązu. Były znane już w starożytnym Egipcie i Grecji – niektórzy badacze sądzą nawet, że greckie psy są potomkami egipskich chartów. Szkielet małego psa podobno przodka chacika włoskiego znaleziono w Egipcie w grobowcu z około 3000 lat p.n.e.
W średniowieczu charciki włoskie stały się popularne wśród wyższych warstw społecznych. Damy dworskie doceniły ich niewielkie rozmiary (bez problemu mieściły się na kolanach) i często przyodziewały w zdobione klejnotami obróżki. Wzbogaceni mieszczanie, którzy uzyskali przywilej łowów, ale nie chcieli utrzymywać sfory psów, również zakupywali charciki. Pieski były powszechnie wykorzystywane w czasie polowania na zające,kuropatwy i małe ptaki.
Piccolo Levriero Italiano stały się modne zwłaszcza we Flandrii, Francji, Anglii i Austrii. Miłośnikami rasy były także koronowane głowy m.in. Karol IX, który utrzymywał w swojej królewskiej hodowli aż 36 charcików! Ludwik XIV miał natomiast pieski o imionach Pistolet, Dolindo i Mignon, których wizerunki umieszczono w specjalnej galerii. W Anglii miłośnikami psów byli m.in. Henryk VIII oraz Karol I. Wraz z upływem lat moda na psy nie malała. Jeszcze w XVIII wieku kilkadziesiąt charcików przebywało na dworze pruskiego władcy Fryderyka Wielkiego, który ponoć chciał zostać pochowany w towarzystwie swoich czworonożnych przyjaciół.
W XX wieku charciki były traktowane jako ekskluzywne psy do towarzystwa, a ich liczba znacznie zmalała w stosunku do wcześniejszych okresów. Obecnie jednak utrzymuje się na stałym poziomie, a psy są znane w wielu rejonach Europy, a także w Ameryce Północnej.

Charcik włoski z 1858 roku

Charcik włoski z 1858 roku, Stonehenge (John Henry Walsh)

Wygląd

Charcik włoski to pies wiotkiej budowy i o niemal kwadratowej sylwetce. Pomimo swojego niepozornego wyglądu w każdym szczególe jest miniaturowym chartem. Długość czaszki jest równa połowie długości głowy. Długość głowy może natomiast stanowić do 40% wysokości w kłębie.
Głowa wąska i wydłużona. Czaszka płaska. Linie profilu równoległe. Boki lekko zaokrąglone. Długość czaszki stanowi połowę długości głowy. Okolica podoczodołowa o wyraźnej rzeźbie. Umięśnienie głowy subtelne, wyraźne łuki nadoczodołowe. Guz potyliczny niezaznaczony, bruzda środkowa tylko lekko zaznaczona. Stop bardzo słabo zaznaczony. Nos ciemny, pożądany czarny, o rozwartych nozdrzach. Kufa zwężająca się ku końcowi. Wargi cienkie, dobrze przylegające do szczęk, brzegi warg bardzo ciemno pigmentowane. Szczęki wydłużone, o siekaczach ustawionych w regularny łuk, mocnych w porównaniu do wielkości psa. Zęby zdrowe, uzębienie kompletne, osadzone prostopadle do szczęk. Zgryz nożycowy. Policzki suche. Oczy duże, okrągławe, wyraziste. Raczej frontalnie osadzone. Gałka oczna nie głęboko osadzona, ale nie wyłupiasta. Tęczówki ciemne. Powieki pigmentowane. Uszy osadzone bardzo wysoko, małe o delikatnej chrząstce; złożone, noszone do tyłu i noszone na karku i na górnej części szyi. Gdy pies ma napiętą uwagę, nasada ucha unosi się, a uszy skierowane są poziomo na boki. Linia górna szyi lekko łukowata; w kształcie ściętego klina, dobrze umięśniona. Sucha, bez podgardla. Linia dolna lekko wypukła. Długość równa długości głowy. Długość tułowia jest równa lub nieznacznie mniejsza od wysokości w kłębie. Linia górna prosta. Okolica grzbietu i lędźwi wysklepiona. Wysklepienie lędźwi harmonijnie przechodzi w linię zadu. Kłąb dość wyraźnie zaznaczony. Szczyty łopatek blisko siebie.

Rasa psa Charcik włoski

Rasa psa Charcik włoski

Grzbiet prosty, dobrze umięśniony. Zad bardzo spadzisty, szeroki i umięśniony. Klatka piersiowa wąska, solidna, ale elegancko ukształtowana, o lekko wysklepionych żebrach, głęboka, sięgająca do łokci. Za stosunkowo krótkim mostkiem linia dolna wznosi się niezbyt ostro ku brzuchowi. Ogon nisko osadzony, cienki nawet u nasady, stopniowo ścieniający się ku końcowi. Noszony jest nisko i prosto w pierwszej połowie, a następnie zakrzywiony ku górze. Wyprostowany powinien sięgnąć stawu skokowego. Włos na ogonie krótki. Kończyny przednie w całości proste, pionowe, o suchym umięśnieniu. Łopatka raczej spionowana, o dobrze rozwiniętych, długich, suchych wyraźnych mięśniach. Ramię tworzy z łopatką kąt bardzo rozwarty i jest ułożone równolegle do płaszczyzny pośrodkowej tułowia; nieco dłuższe od łopatki. Łokcie ani odstające, ani podstawione. Długość kończyny mierzona od ziemi do łokcia jest nieco większa od odległości od łokcia do kłębu. Kościec bardzo lekki; przedramię widziane od frontu i z profilu ustawione idealnie prosto i pionowo. Przez całą długość ramienia przebiega wyraźna bruzda.

Śródręcze suche, oglądane z profilu trochę nachylone. Łapa niemal owalna, mała z wysklepionymi i zwartymi palcami. Opuszki pigmentowane, nieduże. Pazury czarne lub ciemne w zależności od umaszczenia i koloru łapy, gdzie tolerowane są białe znaczenia. Kończyny tylne dobrze kątowane, oglądane z tyłu proste i równolegle. Udo długie, suche, niezbyt rozbudowane, z wyraźnie widocznymi poszczególnymi mięśniami. Podudzie bardzo ukośne, o cienkim kośćcu i bardzo wyraźnie widoczną bruzdą między mięśniami. Nieco dłuższe od uda. Śródstopia oglądane z tyłu muszą być równoległe. Łapa mniej owalna niż przednia, o wysklepionych i zwartych palcach. Opuszki i pazury dobrze pigmentowane tak jak w przednich łapach. Skóra cienka, dobrze przylegająca na całym ciele, z wyjątkiem łokci, gdzie jest nieco mniej napięta. Sierść krótka, jedwabista i delikatna na całym ciele, bez najmniejszego śladu frędzli. Umaszczenie jednolite: czarne, szare, izabelowate (jasnożółtawe/beżowe) we wszystkich możliwych odcieniach. Kolor biały tolerowany wyłącznie na przedpiersiu i łapach.
Dorosłe psy osiągają od 32 do 38 cm wysokości w kłębie. Waga psów oscyluje w okolicach 5 kg. Suki są nieco mniejsze i lżejsze.


  • Charcik włoski

  • Charcik włoski

  • Charcik włoski

Charcik włoski temperament

Charcik włoski jest  psem inteligentnym i bardzo uczuciowym. Mocno przywiązuje się do swojego opiekuna, ale do obcych podchodzi z rezerwą.  Jest łagodny i aktywny; żyje w pełnej zgodzie z wszystkimi zwierzętami mieszkającymi z nimi pod jednym dachem. Może żyć w mieście.
Dzięki swemu energicznemu usposobieniu i szczególnemu upodobaniu do zabaw ruchowych może okazać się doskonałym kompanem zabaw dla najmłodszych. Uwielbia ruch i aktywność fizyczną, dlatego przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i obfita w atrakcje ruchowe. Z natury są mało szczekliwe.
Nie znoszą mrozu, deszczu i śniegu. W okresach jesienno-zimowych konieczne jest wyprowadzenia psa w polarowym kombinezonie.

charcik włoski i dziewczynka

Charcik włoski dający buziaka Basi

Współczesny charcik włoski jest postrzegany, jako pies myśliwski oraz doskonałego rodzaju pies do towarzystwa. Jak wszystkie odmiany charta poluje on przy pomocy wzroku, który w jego przypadku jest jednym z bardzo wyczulonych zmysłów. Doskonały sprinter i myśliwy oraz pies dobrze dopasowujący się do otoczenia. Jedną z wad charcika może okazać się jego nazbyt duża nadwrażliwość, dlatego też niewskazane nazbyt głośne karcenie psa, ani też pozostawianie go samego w domu na dłużej.

Zdrowie i Pielęgnacja

Pielęgnacja psów nie sprawia większych problemów. W zupełności wystarczy okazjonalne przeczesywanie mokrą szmatką w celu pozbycia się wypadającej sierści. Większą uwagę należy zwrócić na uzębienie, gdyż często występuje kamień nazębny. Psy nie wydzielają typowego „psiego” zapachu.

Rasa jest dość dobrego zdrowia. Psy żyją 10-16 lat. Do najczęstszych przypadłości zdrowotnych zaliczamy: złamania kości, progresywny zanik siatkówki (PRA), dziedziczną kataraktę, degenerację ciałka szklistego (VD). Pamietajmy że każd z tych chorób może doprowadzić naszego charcika do ślepoty.

Niektórzy żartobliwie określają chacika włoskiego jako twór powstały z igraszek wiatru.

Suczka i pies rasy charcik włoski

Suczka i pies rasy charcik włoski

Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 32 do 38 cm wysokości w kłębie.

Waga: Waga psów oscyluje w okolicach 5 kg. Suki są nieco mniejsze i lżejsze.

Umaszczenie: Umaszczenie jednolite: czarne, szare, izabelowate (jasnożółtawe/ beżowe) we wszystkich możliwych odcieniach. Kolor biały tolerowany wyłącznie na przedpiersiu i łapach.

Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przecieranie sierści mokrą szmatką.

Rodzina: Charciki włoskie są bezwarunkowo oddane swojemu właścicielowi i mocno przywiązane do rodziny. Nieufne w stosunku do obcych. Uwielbiają gry i zabawy ruchowe. Mają duże zapotrzebowanie na ruch.

Inne nazwy:  wł.piccolo levriero italiano, ang.italian greyhound, lewretka.

Cena szczeniąt z rodowodem 1500 - 2600 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikacja FCI - grupa X, sekcja 3, nr wzorca 200. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: