Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Chart szkocki (Deerhound)

CHART SZKOCKI (Deerhound)

Historia

Chart szkocki to potomek chartów celtyckich; zdaniem kynologów Wilczarz irlandzki i psy rasy Deeerhound wywodzą się od wspólnego praprzodka. Radykałowie twierdzą nawet, że współczesny Greyhound szorstkowłosy pochodzi od Deerhounda, będąc jego większą odmianę. Oczywiście różnice w obydwu rasach są dość znaczne i nie dotyczą jedynie wyglądu, także charakteru i usposobienia. Rasa została po raz pierwszy wymieniona w źródłach historycznych dopiero w XVI wieku. Od tego czasu coraz częściej można natknąć się na opisy dużych psów wykorzystywanych w czasie polowań na jelenie.

Chart szkocki Deerhound był psem bardzo lubianym i szanowanym na dworach królewskich, zwłaszcza na dworze króla Szkocji. Aż do XIX wieku rasa miała się świetnie. Niestety wraz z rozwojem techniki Deerhoundy straciły na ważności, a ich populacja zaczęła się gwałtownie zmniejszać. Kryzys dopadł nie tylko charty szkockie, ale także pozostałe rasy psów myśliwskich. Podział ziem należących pierwotnie do starych rodów szlacheckich i rozbicie systemu klanowego dobitnie przyczyniły się do zmniejszenia zainteresowania łowiectwem i myślistwem. Wprowadzenie nowych typów broni i amunicji nieco „usamodzielniło” myśliwych, którzy nie musieli opierać polowań w całości na czworonogach. W połowie XIX wieku podjęto działania mające na celu odratowania rasy. Prace hodowlane przyniosły oczekiwane rezultaty i liczebność populacji pozostaje po dziś dzień na stałym poziomie. Pierwsza księga hodowlana Deerhoundów została utworzona w 1870, a pierwszy wzorzec w 1892 roku.

Chart szkocki Deerhound

Chart szkocki wygląd

Budowa Charta szkockiego sugeruje wyjątkowe połączenie szybkości, siły i wytrzymałości, co umożliwia doścignięcie jelenia. Głowa jest długa. Czaszka raczej płaska niż okrągła, nieznacznie wypukła nad oczami, szersza na wysokości uszu i stopniowo zwężająca się w kierunku oczu. Porośnięta umiarkowanie długim włosem, delikatniejszym niż na tułowiu. Brak stopu. Wierzchołek nosa czarny. Nos lekko orli. Kufa zwężająca się w kierunku wierzchołka nosa. U psów o jaśniejszej maści preferowana jest czarna kufa. Wargi dobrze przylegające. Obfite wąsy z dość jedwabistego włosa, niewielka broda. Szczęki mocne, zgryz idealnie nożycowy, uzębienie regularne i kompletne. Siekacze górne przykrywają dolne i są z nimi w ścisłym kontakcie, osadzone są prostopadle w stosunku do szczęk. Oczy ciemne, zwykle ciemnobrązowe lub orzechowe; umiarkowanie wypełniające oczodół. Spojrzenie w spoczynku łagodne, ale kiedy pies ma skupioną uwagę spojrzenie jest odległe i przeszywające. Brzegi powiek czarne.

Uszy osadzone wysoko, w spoczynku załamane ku tyłowi. W akcji unoszone są powyżej linii głowy, ale nie tracą załamania, w niektórych przypadkach mogą być półstojące. Uszy duże i grube, zwisające płasko przy głowie; miękkie, błyszczące, w dotyku przypominają mysią sierść. Czarne lub ciemnego koloru.

głowa charta szkockiego deerhound

Szyja bardzo można, długa, jej długość czasami jest zatarta przez kryzę. Część potyliczna bardzo wydatna, przy połączeniu z głową. Nie ma podgardla. Lędźwie dobrze wysklepione, linia zadu pochylona w stronę ogona. Zad pochyły, szeroki i mocny. Klatka piersiowa raczej głęboka niż szeroka. Żebra niezbyt płaskie. Ogon długi, gruby u nasady, zwężający się ku końcowi, sięgający prawie do ziemi. W pozycji stojącej trzymany całkowicie prosto lub lekko zakręcony na końcu. W akcji zakręcony, ale nigdy nienoszony powyżej linii grzbietu, obficie porośnięty włosem. Na górnej części włos bardzo twardy, drutowaty, na spodniej nieco dłuższy. Kończyny przednie, począwszy od łokcia są proste, szerokie i płaskie. Łopatki ukośne, ale niezbyt szeroko rozstawione. Zbyt silnie umięśniona łopatka lub spionowana stanowią wadę. Łokcie i przedramię powinny być szerokie. Guzy biodrowe szeroko rozstawione. Stawy kolanowe dobrze ukątowane. Łapy zwarte. Pazury mocne. Włos kosmaty, ale nie nadmiernie obfity. Poprawny włos gęsty, zwarty na tułowiu, nieregularny, szorstki chrzęszczący w dotyku. Na tułowiu, szyi i zadzie włos szorstki i bardzo twardy, drutowaty, długości od 7 do 10 cm. Na głowie, przedpiersiu i brzuchu włos jest znacznie bardziej miękki, lekka kosmata frędzla na wewnętrznej stronie kończyn przednich i tylnych. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: ciemne szaroniebieskie, szare ciemniejsze i jaśniejsze, pręgowane i żółte, piaskowe, płowoczerwone z czarną maską, uszami i czarnymi końcówkami kończyn i ogona. Białe znaczenia na przedpiersiu, białe palce, niewielka biała plama na końcu ogona są dopuszczalne, ale im jest ich mniej tym lepiej, ponieważ chart powinien być psem jednolicie umaszczonym. Psy powinny mierzyć ok. 76 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą 71 cm. Dorosłe psy ważą ok. 45,5 kg; suki są lżejsze i ważą ok. 36,5 kg.

Pies rasy Chart szkocki Deerhound na wystawie psów rasowych

Pies rasy Chart szkocki Deerhound na wystawie psów rasowych

Charakter

Chart Szkocki (Deerhound) jest łagodny i bardzo przyjazny. Rasa słynie z pojętności i chęci do pomocy; zachowuje przy tym niezwykłą godność. Jeżeli chcemy, aby nasz pies pozostawał w dobrym zdrowiu i humorze, powinniśmy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu w ciągu dnia. Psy potrzebują przestrzeni, wolności, nieskrępowania. Miasto nie jest odpowiednim środowiskiem życia dla chartów i nigdy nie będą w nim szczęśliwe. Młode charty mogą być przejawiać skłonności do destrukcji.

Charty szkockie, mimo wrodzonej łagodności i przyjaznego nastawienia do ludzi, nie nadają się raczej dla rodzin z małymi dziećmi. Są dość duże i masywne, zatem mogą wyrządzić dzieciom krzywdę. Jeżeli mieszkamy z nieco starszymi dziećmi, nie musimy się jednak o nic martwić.

Zdrowie i Pielęgnacja

Deerhoundy żyją średnio od 8 do 9 lat. Poważnymi problemami zdrowotnymi dotykającymi tę rasę są: kardiomiopatia kostniakomięsaków (rak kości), wzdęcia i skręt żołądka.

Wysokość: Psy powinny mierzyć ok. 76 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą 71 cm.

Waga: Dorosłe psy ważą ok. 45,5 kg; suki są lżejsze i ważą ok. 36,5 kg.

rasa psa chart szkocki deerhound

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: ciemne szaroniebieskie, szare ciemniejsze i jaśniejsze, pręgowane i żółte, piaskowe, płowoczerwone z czarną maską, uszami i czarnymi końcówkami kończyn i ogona. Białe znaczenia na przedpiersiu, białe palce, niewielka biała plama na końcu ogona są dopuszczalne, ale im jest ich mniej tym lepiej, ponieważ chart powinien być psem jednolicie umaszczonym.

Pielęgnacja: Psy nie wymagają dużej ilości zabiegów pielęgnacyjnych. Zalecane jest okresowe przeczesywanie sierści i kąpanie czworonoga.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Do typowych przypadłości zdrowotnych zaliczamy: kardiomiopatię kostniakomięsaków (rak kości), wzdęcia i skręt żołądka.

Rodzina: Psy są bardzo rodzinne i dobrze nastawione do starszych dzieci. Zważywszy na swoje rozmiary nie powinny jednak przebywać z małymi dziećmi sam na sam. Nie przejawiają skłonności do agresji i nie sprawiają większych problemów wychowawczych. Najlepiej czują się w domach wychodzących z ogrodem.

Inne nazwy: ang. deerhound, scottish deerhound

Klasyfikacja FCI grupa X, sekcja 2, wzorzec nr 164. Nie podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: