CHIHUAHUA
Historia
Psy Chihuahua wywodzą się z Ameryki Łacińskiej, gdzie były znane na wiele stuleci przed wyprawą Kolumba. W X wieku Amerykę Środkową zamieszkiwali Tolmekowie, poprzednicy Azteków, którzy hodowali psy zwane „techichi” – to właśnie od nich miały wywodzić się współczesne Chihuahua. Czworonogi były często grzebane wraz ze zmarłymi, aby pomóc im pokonać drogę w zaświaty. Aztekowie, którzy przyszli po Tolmekach, hodowali psy xolo pełniące podobne funkcje co techichi. Magiczna siła xolo została przypisana również Chihuahua, które stały się częścią obrządków religijnych Azteków. Zdarzało się, że psy były składane w ofierze bogom. W klasztorze w Huejotzingo, nieopodal miasta Meksyk, archeolodzy znaleźli figurki przedstawiające pieski łudząco podobne do Chihuahua.
Hodowla małych czworonogów rozkwitła w XIII wieku za panowania Azteków, aby prawie zupełnie zaniknąć po wyprawie Corteza około 1520r. Wraz z nadejściem konkwistadorów cywilizacja Azteków przestała istnieć. Liczebność populacji Chihuahua znacznie się zmniejszyła, niemniej pieski dotrwały do naszych czasów. Jedynym tego powodem był brak świadomości konkwistadorów, że chihi są psami magicznymi. Na co dzień czworonogi były wykorzystywane jako tępiciele szczurów.
W 1850 roku turyści zwiedzający prowincję Chihuahua w Meksyku odkryli grób azteckiego księcia, w którym znaleźli posążek przypominający współczesne Chihuahua. Wtedy także rasa otrzymała współcześnie obowiązującą nazwę. W niedługim czasie zainteresowali się nią hodowcy amerykańscy. Na początku XX wieku spisano pierwszy wzorzec rasy, zaś w 1923 roku powstał pierwszy klub miłośników rasy. Po II wojnie światowej psy Chihuahua trafiły na kontynent europejski.
Chihuahua odmiana długowłosa
Wygląd
Chihuahua to czworonogi o zwartym ciele, uznawane za najmniejsze psy świata. Cechami szczególnymi są czaszka wysklepiona w kształcie jabłka i wysoko noszony umiarkowanie długi ogon. Długość ciała jest nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Tułów niemal kwadratowy, zwłaszcza u samców. U suk, zważywszy na funkcje rozrodcze, dopuszcza się nieco dłuższy tułów.
Czaszka wyraźnie zaokrąglona. Stop wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki; czoło wypukłe już od nasady kufy. Nos umiarkowanie krótki, zadarty; dopuszczalny każdy kolor. Kufa krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa. Wargi suche, ściśle przylegające. Policzki nieznacznie rozwinięte, bardzo suche. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym lub cęgowym. Oczy duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze dopuszczalne, chociaż niepożądane. Uszy duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężające się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. Górna linia szyi nieco łukowata, umiarkowanej długości; grubsza u psów niż u suk. U odmiany długowłosej pożądana obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę. Tułów zwarty i mocnej budowy. Linia górna prosta. Kłąb tylko lekko zaznaczony. Grzbiet krótki i mocny. Lędźwie mocno umięśnione. Zad szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający.
Klatka piersiowa szeroka i głęboka; żebra mocno wysklepione. Klatka widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie, widziana z boku sięga do łokci, nigdy beczkowata. Linia dolna utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch obwisły dopuszczalny, chociaż niepożądany. Ogon osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna harmonizować z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie. Kończyny przednie widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami. Widziane z boku – prostopadłe do podłoża.
Łopatki nie nadmiernie umięśnione. Ramię dobrze kątowane między łopatką a kością ramienną. Łokcie mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch. Podramię proste, dobrej długości. Nadgarstki nieznacznie ugięte, mocne i giętkie. Łapa bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi. Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Kończyny tylne dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich. Ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża. Łapa bardzo mała i owalna. Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane. Skóra gładka i elastyczna na całym ciele.
Szczeniaki chihuahua
W rasie występują dwie odmiany szaty:
- krótkowłosa – przyległa na całym ciele. Jeśli występuje podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie, krótki na pysku i uszach. Szata błyszcząca, a jej struktura miękka.
- długowłosa – szata delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata dłuższa tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.
Dopuszcza się wszystkie kolory umaszczenia i kombinacje z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego. Waga psów powinna kształtować się w przedziale – 1,5-3 kg. Wysokość w kłębie proporcjonalna do wagi.
CHIHUAHUA zachowanie/temperament
Psy są bardzo odważne, ruchliwe i „bojowo” nastawione do świata. Rzucają się na każdy nowy obiekt – nieważne czy jest to gryzoń, czy o wiele większy czworonóg. Wbrew swoim ograniczeniom i raczej mizernej posturze stawią czoło każdemu przeciwnikowi. Z tego powodu właściciel nie powinien oswobadzać psa ze smyczy w czasie spaceru. W przypadku Chihuahua bardzo istotna jest wczesna socjalizacja i przyzwyczajanie do otoczenia, członków rodziny i innych zwierząt.
Psy są z natury ciekawskie – w czasie spaceru obwąchają każdą dziurę. W domu raczej spokojne. Kiedy usłyszą nieznany dźwięk, nie omieszkają zawiadomić o tym właściciela. Pomimo że psy są małe, a przez to raczej niegroźne, nie możemy zapominać o szkoleniu posłuszeństwa. Jeżeli pozwolimy pupilowi na zbyt wiele, z całą pewnością zechce przejąć funkcję samca alfa w stadzie.
Przyszli właściciele muszą być świadomi, że psy mają dość słabe pęcherze, dlatego konieczne jest przeprowadzenie szkolenia w zakresie korzystania z kuwety.
Chihuahua nie są dobrym wyborem dla rodzin z małymi dziećmi. Są zbyt kruche – zabawa z najmłodszymi może skończyć się tragicznie.
Pielęgnacja
Chihuahua krótkowłosa ma krótką, błyszczącą, miękką, przylegającą na całym ciele sierść. Podszerstek może występować, ale wówczas włos jest nieco dłuższy. U Chihuahua długowłosej sierść jest prosta lub lekko falista z niezbyt gęstym podszerstkiem. Psy krótkowłose linieją praktycznie przez cały rok, długowłose – wiosną i jesienią. Pielęgnacja psów z krótkim włosem opiera się na cotygodniowym czesaniu włosa z użyciem półmiękkiej szczotki z włosia. Psy długowłose wymagają czesania co dwa dni; właściciele powinni zwracać szczególną uwagę na sierść za uszami, na szyi i pod ogonem. Kąpiele powinny odbywać się raz w miesiącu; właściciele psów jednolicie białych mogą myć swoje pupile szamponami wybielającymi i likwidującymi przebarwienia.
Pozostałymi czynnościami pielęgnacyjnymi są: usuwanie kamienia nazębnego, wydzieliny z okolic oczu, czyszczenie gruczołów około odbytowych oraz skracanie długich pazurów.
Zdrowie
Psy są podatne na urazy, dlatego właściciel musi szczególnie uważać w czasie spacerów. W okresie zimowym wskazane jest częstsze wychodzenie na kilkuminutowe spacery i zakupienie ubranka podtrzymującego temperaturę ciała. Chihuahua cierpią poza tym na schorzenia typowe dla ras miniaturowych m.in. wypadanie rzepki, zapadanie tchawicy, hipoglikemię w okresie szczenięcym i u młodych psów, aseptyczną martwicę główki kości udowej, braki w uzębieniu, wady zgryzu i niezarośnięte ciemiączko.
Chihuahua odmiana krótkowłosa
Wysokość: Wysokość w kłębie proporcjonalna do wagi.
Waga: Waga psów powinna kształtować się w przedziale – 1,5-3 kg.
Umaszczenie: Dopuszcza się wszystkie kolory umaszczenia i kombinacje z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.
Zdrowie: Schorzeniami typowymi dla ras miniaturowych są: wypadanie rzepki, zapadanie tchawicy, hipoglikemię w okresie szczenięcym i u młodych psów, aseptyczną martwicę główki kości udowej, braki w uzębieniu, wady zgryzu i niezarośnięte ciemiączko.
Pielęgnacja: W przypadku Chihuahua krótkowłosych wystarczy cotygodniowe czesanie włosa. U Chihuahua długowłosych – co dwa trzy dni. Kąpiele średnio raz na miesiąc. Pozostałe zabiegi pielęgnacyjne to: usuwanie kamienia nazębnego, przycinanie pazurów oraz zbieranie wydzieliny z oczu.
Rodzina: Psy są bardzo odważne i śmiałe, co może niekiedy rodzić pewne problemy. W czasie spacerów powinny być trzymane na smyczy. Nie nadają się dla rodzin z małymi dziećmi. W domu raczej spokojne chociaż mogą być szczekliwe.
Cena szczeniąt Chihuahua z rodowodem 3500 - 8000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Cena z roku 2021.
Kraj pochodzenia: Meksyk
Klasyfikacja FCI - grupa IX (psy ozdobne i do towarzystwa), sekcja 6 (Chihuahueño), bez prób pracy.