Udostępnij ten artykuł.

Chińskie rasy psów

Kto by pomyślał, że niepozorny Pekińczyk był niegdyś wykorzystywany do odpędzania demonów i złych duchów? Dlaczego niektóre rasy zyskały status półbóstw? Który psiak miał narodzić się z połączenia lwa i małpy? Chińskie legendy i wierzenia są ze wszech miar fascynujące! Serdecznie zachęcamy do zgłębienia odrobiny historii i przestudiowania niniejszego artykułu.

Mimo swej nazwy mało prawdopodobne jest, że chińskie grzywacze pochodzą z Chin. Ślady obecności bezwłosych psów znaleziono bowiem w wielu miejscach na świecie. Niektórzy badacze sądzą, że psy pochodzą z Afryki i były wcześniej nazywane Nagimi Terierami (potwierdza to kilka tekstów źródłowych datowanych na początki XIX wieku). Myśląc o grzywaczu chińskim, nie sposób nie przywołać na myśl innej rasy – meksykańskiego bezwłosego psa (Xoloitzcuintli). Kynolodzy nie znajdują jednak wspólnego dziedzictwa genetycznego, a tym samym nie uznają tych dwóch ras za pokrewne. Chiński grzywacz został oficjalnie uznany przez Federation Cynologique Internationale (FCI) w 1987 roku, przez Kennel Club w Wielkiej Brytanii w 1981 roku oraz przez American Kennel Club w 1991 roku. Obecnie rasa jest bardzo popularna na całym świecie.

The Chinese Imperial Dog (chiński pies imperialny) to rasa psów małych, o pomarszczonym pysku, krótkim kagańcu i zakręconym ogonie. Przed uznaniem Imperiala jako odrębną rasę związki kynologiczne klasyfikowały psy jako Shih Tzu.
Czworonogi były pierwotnie hodowane w Chinach w Pałacu Cesarskim, gdzie pełniły funkcje rozrywkowe. Członkowie dworu nosili psiaki w rękawach swoich szat i zabierali na wszystkie ważne uroczystości. Pomimo tak znakomitej historii rasa nie zyskała wielkiego uznania wśród współczesnych hodowców. Aż do 2005 roku psy były niemalże nieznane poza granicami swojego kraju. Obecnie ich popularność ciągle wzrasta, niemniej wciąż pozostaje na dość niskim poziomie.

Chow Chow
to jedna z najstarszych rozpoznawalnych ras psów na świecie. Badania wskazują, że psy mają w sobie wiele cech wilczych i ewoluowały prawdopodobnie od najbardziej pierwotnych ras. Chow Chow zostały wyhodowane w wysokich regionach stepowych Syberii i Mongolii, a znacznie później trafiły do świątyń w Chinach, Mongolii i Tybecie, gdzie pełniły funkcje strażników. Pierwszy dowód źródłowy na istnieje rasy pochodzi z II wieku p.n.e. (płaskorzeźba ze 150 roku p.n.e. powstała za panowania dynastii Han). Płaskorzeźba przedstawia psa myśliwskiego podobnego z wyglądu do Chow Chow. W późniejszych wiekach rasa była hodowana do pełnienia kilku funkcji: pasterskich, myśliwskich, ciągnięcia wozów i obrony mienia. Historycy uważają także, że Chow chowy są jedną z wielu ras psów w Chinach, które były specjalnie tuczone i spożywane w czasach głodu przez chłopów mieszkających na terenach wiejskich.
Obecnie AKC rejestruje około 10 000 Chow Chow każdego roku. Canadian Kennel Club rejestruje około 350 osobników rok rocznie.

chińskie rasy psów

Rasa psów z Chin - Chow chow

Pochodzenie China japońskiego nie jest do końca znane. Psy prawdopodobnie trafiły do klasztorów mnichów buddyjskich dzięki podróżnikom i handlarzom przemierzającym Jedwabny Szlak. Z czasem stały się maskotkami dworu cesarskiego, gdzie były przechowywane i ściśle strzeżone przez prywatnych eunuchów rodziny cesarskiej. Eunuchowie mieli spełniać wszystkie potrzeby i pragnienia małych psów. Zwykli chłopi nie mogli zostać ich właścicielami, dlatego też małe psy uchodziły za skarb cenniejszy niż złoto.
Nazwa Chin japoński jest dość myląca, gdyż sugeruje, że psy rozwinęły się w Japonii a nie w Chinach.  Kynolodzy od dawna jednak podejrzewają, że Chiny japońskie i Pekińczyki były niegdyś tą samą rasą psów. W okresie panowania sioguna Tsunayoshiego Tokugawy (1680 –1709) czworonogi zyskały status psów salonowych w pałacu Edo. Jeszcze w XVII wieku zostały wprowadzione do Anglii, a w roku 1853 amerykański wojskowy Perry importował kilkoro osobników do USA. Wtedy też Chin stał się maskotką arystokracji i stał się popularny w kręgach osób zamożnych. Obecnie psy nie są bardzo popularne.

Chińskie rasy psów c.d.

Historia rasy Miniaturowy Shar Pei sięga około 200 roku p.n.e. Psy powstały w Chinach na skutek  skrzyżowania kilku ras: mastiffa, terriera oraz buldoga. Z biegiem lat rasa stawała się coraz większe, do czego wydatnie przyczyniło się krzyżowanie z mastiffami. Do niedawna hodowcy myśleli, że Shar Peie o mniejszych rozmiarach są nosicielami wad genetycznych i dlatego wykluczali je z dalszej hodowli. Dopiero po ustaleniu, że wielkość psów zależy od obecności genu odpowiadającego za ich wysokość rozpoczęto hodowlę miniaturowych osobników.  Dzisiaj miniatury są akceptowane m.in. przez Amerykański Związek Kynologiczny.

Pies z Chin Chinese Chongqing Dog

Chinska rasa psa - Chinese Chongqing Dog

Pekińczyk to rasa wyhodowana w Mandżurii i do połowy XIX wieku nieznana poza granicami Chin. Psy pełniły niegdyś bardzo ważne funkcje – wyłapywały demony i strzegły bram świątynnych przed złymi duchami.  Według chińskich wierzeń drobny i zwinny piesek mógł z łatwością przeganiać demony. Bezpośrednimi przodkami czworonogów miały być lwy i małpki, które tworzyły związek błogosławiony przez samego Buddę. Po lwach Pekińczyki odziedziczyły niesamowitą odwagę, zaś po małpkach – zwinny lecz nieco wykoślawiony krok. Kiedy świątynie nawiedzały złe dusze, psy przemieniały się we lwy. Bardziej prawdopodobna, lecz mniej romantyczna teoria głosi, że psy mają wspólne korzenie z Shih Tzu, Chihuahua, Mopsem oraz Papillonem.

Pekińczyk były także uznawane za ucieleśnienie legendarnego pieska "Fu", który zyskał status półbóstwa.  Kiedy chiński cesarz umierał, Fu miał być także uśmiercany. Dawało to gwarancję, że cesarz po śmierci zazna odpoczynku. Tak doniosłe znaczenie sprawiło, że psy przez długi czas nie były znane poza granicami Pałacu Cesarskiego.

Mopsy to psy cesarskie, które od początku swojego istnienia służyły arystokracji i do czasów nowożytnych nie były znane w innych częściach świata (ba, nawet w samych Chinach). Szkielety mopsów odkrywane są w grobowcach niemalże wszystkich dynastii. Psy pojawiły się w Europie w XIX wieku i szybko znalazły uznanie wśród arystokracji. Szczególną miłością darzyła je królowa angielska Wiktoria, która trzymała na swoim dworze kilka osobników. Najtragiczniejszym okresem dla rasy był wiek XX. Podczas rewolucji kulturalnej w Chinach doszło bowiem do wybicia większej części populacji; wtedy też wprowadzono zakaz trzymania psów w miastach. Dopiero w latach 90. zniesiono zakaz.

Shar Pei pochodzi z południowych Chin, z terenów prowincji Guangdong. Nazwa rasy w przełożeniu na polski oznacza "piaszczystą skórę”. W dawnych czasach psy były wykorzystywane do polowań na dziki i pilnowania stad zwierząt hodowlanych. Niektóre osobniki stróżowały w świątyniach i uczestniczyły w walkach psów.

Chińska rasa psa Shar pei

Chińska rasa psa - Shar pei

W czasach Chińskiej Republiki Ludowej istnienie rasy zostało poważnie zagrożone – podobnie jak w przypadku Mopsów i innych czworonogów, które zostały uznane za „towar luksusowy”. Każdy posiadacz psa musiał płacić olbrzymie podatki za posiadanie zwierzęcia, co musiało wywołać poważny kryzys w  branży hodowlanej. Dzięki pomocy Amerykanów, którzy zaczęli sprowadzać psy do Stanów Zjednoczonych, rasa przetrwała. Popularność Shar Peia wzrastała bardzo szybko, a psy w niedługim czasie trafiły do Europu. Wkrótce pierwszy osobnik rasy Shar Pei przybył do Wielkiej Brytanii w 1981 roku. Niedługo potem zaaprobowano pierwszy wzorzec rasowy.

Mastiff tybetański rozwijał się w izolacji, dlatego też jego historia nie jest do końca znana. Wiadomo jednak, że psy były wykorzystywane do strzeżenia stad zwierząt hodowlanych  i dobytku w porze nocnej. W ciągu dnia pozostawały na uwięzi, zważywszy na swoją agresywną postawę wobec obcych.

Po roku 1980 roku rasa zaczęła zyskiwać popularność na całym świecie. Pomimo, że nadal jest uznawana za dość rzadką rasę, bardziej aktywni hodowcy nie dają jej wyginąć. 

Analizy DNA wskazują, że Shih Tzu są związane genetyczni z wilkami. Istnieją różne teorie pochodzenia dzisiejszej rasy. Wedle jednej z nich psy powstały w wyniku skrzyżowania Pekińczyka i tybetańskiego psa zwanego Lhasa apso. Pierwsze Shih Tzu zostały przywiezione do Europy w 1930 roku i sklasyfikowane przez Kennel Club jako "Apsos". Pierwszy europejski standard rasy został opracowany w Anglii w 1935 roku przez klub rasy Shih Tzu. Psy trafiły do Stanów Zjednoczonych po II wojnie światowej, kiedy powracający żołnierze armii USA przywieźli je z Europy. Shih Tzu zostały uznane przez American Kennel Club w 1969 roku i zaklasyfikowane do grupy Toy.

Nieznane chińskie rasy psów

Xiasi Dog (znany również jako Xiasi Quan lub Bai Long Quan ) to rasa psów pochodzących z prowincji Guizhou w Chinach. Xiasi Quan mają cechy, które czynią zeń idealne psy myśliwskie. Dorosły pies waży od 22 do 66 funtów, a jego wysokości waha się w granicach od 17 do 20 cali. Stosunek długości do wysokości wynosi 1:1 . Pies ma krótkie białe futro, duży, spiczasty pysk, małe oczy i szerokie usta.

rasa psów z chin

Pies z Chin - Xiasi Quan

Chinese Chongqing Dog to rzadka rasa psów, których nazwa wywodzi się od nazwy miasta Chongqing w Chinach. Z wyglądu przypominają nieco buldoga i tajskiego ridgebacka. W początkowym okresie swojego istnienia były używane do polowań na dziki i króliki. Obecnie spełniają rolę stróżów domu i obejścia. Kynolodzy twierdzą, że rasa ukształtowała się już 2000 lat temu za czasów panowania dynastii Han. Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku liczebność rasy gwałtownie się zmniejszyła. Psy występowały jedynie na wsiach. Pomimo kilku prób odtworzenia The Chinese Chongqing Dog jest nadal rzadko spotykany – nawet w Chinach. W Europie praktycznie nieznany.

Kunming Wolfdog (Wilczak Kunking) jest ściśle spowinowacony z Owczarkiem niemieckim. Rasa powstała na początku 1950 roku, w celu zaspokojenia zapotrzebowania na psy wojskowe w prowincji Yunnan. Grupa dziesięciu psów w typie owczarka została zmieszana z nieznanymi rasami sprowadzonymi do Kunmingu przez władze wojskowe. Kiedy dziesiątka okazała się niewystarczająca sprowadzono kolejne osobniki o nieznanej proweniencji. Kunming Dog został rozpoznany jako rasa w 1988 roku. Psy są obecnie wykorzystywane przez chińską armię i policję oraz spełniają rolę strażników cywilnych.

Chińskie Wilczaki mają podobne cechy behawioralne jak ich niemieccy przodkowie. Są bardzo inteligentne, pewne siebie i chętne do nauki.  Uwielbiają ruch i wysiłek fizyczny. Nie wykazują nadmiernej agresji, przez co doskonale sprawdzają się jako pomocnicy w wojsku i służbach policyjnych.

Tagi artykułu: