Udostępnij ten artykuł.

Co robić gdy pies gryzie własny ogon?

    Niektóre zachowania psów są nie tylko problematyczne, ale noszą tez znamiona chorobowe. Problem gonitwy za swoim ogonem i gryzienie go do krwi nie jest u psów rzadkością, a bywa niestety objawem chorobowym. Należy więc mieć tego świadomość. Jest to i wstydliwe i kłopotliwe, a może być też niebezpieczne dla ich zdrowia naszego psa. Więc jak reagować i co zrobić, gdy nasz pies gryzie ogon do krwi?

Jak wygląda zachowanie, gdy pies gryzie ogon do krwi?

    Zreguły zaczyna się to dosyć niewinnie. Najpierw nasz pupil zaczyna coraz częściej kręcić się w kółko, próbując złapać swój własny ogon, co wygląda jako niewinna zabawa, tym bardziej, jeśli dotyczy to szczenięcia lub psów młodych. Pies zaczyna zachowywać się tak coraz częściej i natarczywiej. Dopiero wtedy zauważamy, że coś jest chyba nie tak. Reagujemy jednak zwykle dopiero wtedy, gdy dochodzi do fazy najintensywniejszej, gdy pies dosłownie szaleje i gryzie ogon do krwi, a czasem odgryza po kawałku. Tymczasem może to być tzw. ZOK – czyli zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

    Co to są, na czym polegają oraz jakie są przyczyny i objawy ZOK, czyli zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, nazywanych też nerwicą natręctw? To schorzenie o niewyjaśnionym jeszcze całkowicie podłożu. Diagnozę tej choroby po raz pierwszy postawił zespół fińskich naukowców, po przeprowadzeniu szeregu badań pomocniczych. Choroba polega na wielokrotnym powtarzaniu tych samych czynności – tzw. stereotypia.

    Najczęstsze objawy ZOK u psów to: kręcenie się w kółko i gonienie własnego ogona, gonienie kół jadących samochodów, łapanie nieistniejących much, bieganie po tej samej ścieżce lub w kojcu tam i z powrotem, jednostajne podskakiwanie i/lub kiwanie się, polowanie na cienie lub refleksy świetlne, zrytualizowane szczekanie lub skomlenie. Inne objawy to: ssanie skóry, samookaleczanie się (np. przez wylizywanie lub wygryzanie ciała, w tym ogona), uporczywe lizanie przedmiotów lub innych zwierząt, jedzenie rzeczy niejadalnych dla psów. U naszych domowych pupili czasem występują też zachowania podobne, ale niekwalifikowane do stereotypii ruchowych, uważane jednak za zjawiska pokrewne. Są to np.: nieruchomienie na długie chwile, uporczywe i monotonne wpatrywanie się w przestrzeń, trzymanie jakiejś części ciała w pysku.

   Podobieństwa zaburzeń ZOK u ludzi i zwierząt polegają na tym, że: przypominają kompulsje w ustawicznym powtarzaniu pewnych czynności, swym występowaniem są związane z jednoczesną frustracją, objawy (czyli zachowania) ustępują po zastosowaniu tych samych leków psychotropowych. Ponadto, niedopuszczanie do takich zachowań i u ludzi i u zwierząt powoduje dalszy wzrost napięcia i niepokoju, co w efekcie jeszcze bardziej zwiększa potrzebę wykonywania danej czynności kompulsyjnej. W obu przypadkach obserwuje się także genetyczne predyspozycje do występowania zaburzeń kompulsyjnych. Niektóre rasy psów jak np. bulterier, doberman czy owczarek niemiecki, są szczególnie podatne na występowanie schorzeń psychicznych. Takie obserwacje doprowadziły naukowców do odkrycia, że w występowaniu nerwic, genetyka i dziedziczenie odgrywają dużą rolę. Zaznaczyć jednak należy, że w odniesieniu do zwierząt, większość specjalistów nie używa terminu „obsesje”, gdyż u zwierząt trudnością jest zbadanie ich występowania.

Pies gryzie i gania swój ogon

Pies próbuje złapać swój własny ogon

Czemu pies gryzie ogon? Jaka jest przyczyna ZOK?

   Otóż zaburzenia kompulsyjne obserwowane w ogrodach zoologicznych i w chowie przemysłowym, mają związek gł. z utrzymaniem klatkowym. W takich warunkach zwierzęta nie mogą przejawiać wielu normalnych dla swojego gatunku zachowań i są przez to przez całe życie skazane wyłącznie na środowisko ubogie w bodźce i na codzienną bezczynność. To z pewnością wpływa na występowanie stereotypii u psów, a szczególnie jeśli są trzymane wyłącznie w kojcach lub na zamkniętych wybiegach. Wielu specjalistów, źródło zachowań kompulsyjnych u zwierząt widzi także w ich sposobach radzenia sobie z pobudzeniem, frustracją i lękiem. Jeżeli zwierzę przeżywa nieprzyjemne emocje i przy tej okazji odkryje, że wykonywanie pewnych czynności rozładowuje napięcie, co przynosi ulgę, uczy się wtedy powtarzać te czynności. Z czasem coraz więcej bodźców wywołuje zachowania kompulsyjne.

    Z zaburzeniem chorobowym mamy do czynienia, gdy zachowania kompulsyjne przeszkadzają zwierzęciu w normalnym funkcjonowaniu i kontaktach społecznych. Zwierzę spędza wtedy nawet do kilkunastu godzin na dobę, na powtarzaniu określonej sekwencji ruchów, np. gdy pies gryzie ogon do krwi. Wszelkie próby powstrzymania go np. poprzez przytrzymywanie ręką i/lub zakładanie kagańca, zwykle tylko jeszcze bardziej pogarszają jego samopoczucie. Taki pies może nawet zacząć atakować osobę która go przytrzymuje. Założenie psu kagańca lub kołnierza terapeutycznego może nawet spowodować narastanie napięcia. Jednak czasem środki mechaniczne są konieczne, np. by umożliwić zagojenie się stale rozgryzanej rany.

Co oznacza jak pies gryzie ogon?

     Najnowsze badania wykazują też, że wpływ na występowanie tego typu natręctw ma też nieodpowiednia i uboga w składniki odżywcze dieta. Psy częściej otrzymujące zróżnicowany pokarm, zawierający dużo witamin i soli mineralnych, rzadziej wykazują objawy nerwic. Natręctwa częściej występują także u tych psów, które były zbyt wcześnie oddzielane od matki lub miały z jej strony niedostateczną opiekę. Niezbędne są jednak następne badania naukowe.

Pogryziony ogon u psa

Pogryziony ogon u psa

Zapobieganie i leczenie ZOK, czyli zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (nerwicy natręctw)

    W przypadku wystąpienia u psa zaburzeń typu ZOK, przede wszystkim należy starać się znaleźć ich przyczynę i wyeliminować źródło stresu. Stosuje się też kilka podstawowych strategii. Trzeba wpłynąć na środowisko i tryb życia zwierzęcia tak, by wyeliminować jak najwięcej źródeł stresu. Środowisko ma być możliwie jak najbogatsze, zmuszające do ruchu i pracy i ciekawe dla psa. Musi jak najlepiej zaspokajać jego potrzeby. Psy np. często są skazane na monotonię wielogodzinnego zamknięcia w domu lub kojcu, gdy my w tym czasie pracujemy poza domem. Tymczasem, jak każde żywe stworzenie, także i psy potrzebują urozmaicenia. Podobna sytuacja rodzi się wtedy, gdy pies potrzebuje bardzo dużo ruchu, tymczasem my nie mamy na to czasu i codziennie zbywamy go krótką przechadzką pod blokiem, lub gdy całe życie nie spuszczamy psa ze smyczy lub łańcucha przy budzie, oraz gdy nie dopuszczamy go do innych psów (brak socjalizacji). Takich szkodliwych dla psiej psychiki sytuacji jest zresztą wiele. Sposobem na skuteczne wzbogacenie psiego życia jest nie tylko większy i dłuższy ruch oraz wysiłek fizyczny, ale i ćwiczenia umysłowe oraz różne formy szkolenia psa. Trzeba jednak uważać, by z kolei to nie stało się źródłem dodatkowego stresu (np. gdy pies nie może sobie poradzić z jakimś ćwiczeniem i to go stresuje oraz zniechęca, lub gdy bez umiaru próbujemy zmuszać psa do czegoś na siłę).

     Pies będzie zdrowy i szczęśliwy, jeśli będzie mógł chodzić na długie spacery, będzie wybiegany, będzie mógł bawić się ze swoim właścicielem i z innymi psami. Psa należy też szkolić w zakresie posłuszeństwa, co pomorze nam panować nad nim i pozytywnie wspomoże jego psychikę. Z niektórymi rasami można też uprawiać psie sporty np. agility, psie wyścigi, przeciąganie liną, tropienie. Pamiętajmy też, że każdy pies musi mieć kontakty z innymi przedstawicielami swojego gatunku. To eliminuje stres, agresję i bojaźń oraz uczy normalnych psich zachowań i języka psiej mowy ciałem. U psów stwarzających problemy, lub zapobiegawczo można też podawać kilka posiłków dziennie, najlepiej w sposób wymagający od psa pewnego wysiłku, a więc np. gdy pokarm jest ukryty w specjalnej kuli-zabawce, rozsypany w zakamarkach mieszkania, lub zlokalizowany w specjalnej grze strategicznej dla psów. Wtedy pies zajmie się poszukiwaniem sposobu na wydobycie pokarmu, dzięki czemu nie będzie się nudził, denerwował, frustrował i tęsknił za nami, gdy wyjdziemy z domu, co skutecznie zapobiegnie wystąpieniu zaburzeń psychicznych typu ZOK. Powinniśmy przy tym ograniczyć różne bodźce stresujące (np. hałas i konflikty z innymi zwierzętami itp.) i zapewnić psu regularny tryb życia wg przewidywalnego i stabilnego planu dnia, oraz uspokajający kontakt z opiekunami.

Pies gania własny ogon

Pies ganiający własny ogon

    W przypadku psów cierpiących na ZOK, o pomoc należy zwrócić się do specjalisty, który po odpowiednim zdiagnozowaniu choroby, opracuje dla naszego psa odpowiednią terapię behawioralną, polegającą na odwrażliwianiu zwierzęcia na bodźce i sytuacje stresogenne. Psa stopniowo uczy się więc niereagowania w takich sytuacjach pobudzeniem, oraz bycia spokojnym i całkowicie rozluźnionym. Jednak to proces długotrwały i wymagający cierpliwości oraz stopniowego utrudniania ćwiczeń. Doprowadza jednak do tego, że pies zacznie wykazywać spokojne (bez nadmiernego popudzenia) zachowanie w kontaktach z właścicielami np. w czasie powitania, zabawy i pieszczot. Dzięki temu będzie mniej sfrustrowany i zestresowany. Możliwe jest też tzw. przeciwwarunkowanie, polegające na zastąpieniu uciążliwego zachowania kompulsywnego, innym zachowaniem, które nie zakłóca normalnego funkcjonowania psa i pozostałych domowników.

   Terapię zaburzeń kompulsyjnych u psa należy rozpocząć jak najwcześniej, bo im dłużej takie zachowania trwają, tym trudniej jest potem je eliminować i uzyskać poprawę. Ostatecznością jest stosowanie leków psychotropowych. Należy mieć też świadomość, że same leki psa nie wyleczą z ZOK. Mogą jedynie uśmierzyć objawy u psów z wyjątkowo zaawansowaną nerwicą. Nieodzowne są więc zmiany w trybie życia psa, oraz w jego otoczeniu, żywieniu i terapii behawioralnej.

Jak wygląda ZOK u innych zwierząt?

   Jest wiele podobieństw w zachowaniu ludzi i zwierząt cierpiących na ZOK, szczególnie u zwierząt zamykanych w klatkach (np. u zwierząt cyrkowych i hodowlanych użytkowych, czyli tzw. gospodarskich jak m.in.: bydło, trzoda chlewna, drób, zwierzęta futerkowe). Zaburzania obsesyjno-kompulsywne występują bowiem nie tylko u ludzi. Stereotypię zaobserwowano najpierw u zwierząt dzikich trzymanych w ogrodach zoologicznych i u zwierząt gospodarskich, a potem u zwierząt domowych, w tym m.in. u psów i kotów.

   U zwierząt gospodarskich ZOK przejawia się np. wzajemnym obgryzaniem uszu (np. u prosiąt), wydziobywaniem piór (u drobiu), bieganiem w kółko klatki i obgryzaniem ogona (np. u zwierząt futerkowych), kiwaniem się w miejscu i przestępowaniem z nogi na nogę, czasem połączonym z uporczywym kiwaniem głową (np. u koni i słoni cyrkowych), połykanie powietrza (u koni) i wiele innych. Jednym z bardziej znanych przykładów stereotypii, jest chodzenie dużych kotowatych (np. utrzymywanych w ogrodach zoologicznych lub w cyrkach) po klatce tam i z powrotem, i to po ściśle określonej ścieżce i zawracając zawsze w ten sam sposób i w tym samym miejscu. U zwierząt gospodarskich zachowania takie nazwano narowami.

co oznacza jak pies gryzie ogon, co robić gdy pies gryzie, co robić gdy pies gryzie ogon, co robić gdy pies gryzie własny ogon, co zrobić gdy pies gryzie ogon, czemu pies gryzie ogon, czemu pies gryzie swój ogon, dlaczego pies gryzie ogon, dziwne zachowanie u psa, gdy pies gryzie ogon, gdy pies gryzie ogon do krwi, gdy pies gryzie własny ogon, gryzienie ogona leczenie, jak pies gryzie ogon, mój pies gryzie ogon, mój pies gryzie swój własny ogon, nerwica u psa, nerwice u psów, objawy zok u psa, ogon psa, pies gania ogon, pies goni i gryzie swój ogon, pies gryzie ogon, pies gryzie ogon co robić, pies gryzie ogon do krwi, pies gryzie swój ogon, pies gryzie własny ogon, przyczyny i objawy nerwic u psów, psów, zaburzenia kompulsyjne u psa, zaburzenia psychiczne u psa, zaburzenia psychiczne u psów, zachowanie u psa

Tagi artykułu: