Udostępnij ten artykuł.

Czy dobermany mogą być groźne dla dzieci?

Dobermany w ogólnej opinii społecznej uchodzą za psy groźne dla ludzi. Znane są liczne przypadki pogryzień przez te psy. Za najbardziej narażone za pogryzienie lub zagryzienie przez dobermana uchodzą dzieci, szczególnie te najmniejsze. Czy jednak stosunek dobermanów do dzieci jest faktycznie wyłącznie zły, lub choćby niewłaściwy? Konieczne przeczytaj poradnik doberman a dziecko. Jeszcze dziś dowiedz się, jaki właściwie jest stosunek dobermanów do dzieci. Sprawdź na ile bezpieczne są dobermany dla dzieci.

Doberman a dziecki – dlaczego dobermany uważa się za groźne?

Dobermany to psy bardzo silne, duże i choć smukłe, to jednak dobrze umięśnione. Ich masa ciała (waga) u samców wynosi 40-45 kg przy wysokości w kłębie ok. 68-73 cm. Natomiast waga u suk wynosi 32-35 kg przy wysokości w kłębie 56-68 cm. Z kolei przeciętna długość życia dobermana to 10-12 lat, choć dobrze utrzymane psy żyją kilka lat dłużej. Tak duży pies może w ludziach budzić grozę, co też w przypadku dobermana ma miejsce. Na dodatek psy tej rasy są uważane za bardzo groźne. Szczególnie złą opinią cieszy się stosunek dobermanów do dzieci. Czy jednak opinie te są uzasadnione i sprawiedliwe? Konieczne przeczytaj nasz mini poradnik doberman a dziecko. Dowiedz się, jaki właściwie jest stosunek dobermanów do dzieci. Sprawdź też na ile bezpieczne są dobermany i dzieci. Jak szkolić i prowadzić te psy w sposób właściwy.

czy dobermany mogą być groźne dla dzieci

Skąd w dobermanach tak duży temperament i możliwa agresja?

To pies nie tylko duży i silny, lecz również stosunkowo odporny, odważny i ostry w stosunku do obcych oraz intruzów. Właściwie prowadzony doberman będzie też jednak zarazem bardzo oddany i wierny swojemu panu/opiekunowi. Dobermany wśród ludzi uchodzą za szczególnie agresywne. Hodowcy i sympatycy tej rasy uważają jednak, że to niezasłużona opinia, wynikająca raczej z niewłaściwego obchodzenia się z tymi psami. Przez to do głosu dochodzi ich nadmierny temperament, brak posłuszeństwa i niekontrolowana agresja do osób uznanych za intruzów lub potencjalne zagrożenie. Nie powinno to jednak dziwić, bowiem swój temperamentny charakter dobermany odziedziczyły po rasach psów, jakie brały udział w powstaniu i kształtowaniu tej rasy – m.in.: greyhoundach, terierach, rottweilerach, owczarkach francuskich Beauceron, być może też pinczerach. Ze swoim charakterkiem dobermany sprawdzają się za to idealnie w roli psów stróżujących i obronnych. Wykorzystuje się je również jako świetne psy policyjne, a nawet wojskowe. Na przykład w czasie I wojny światowej armia niemiecka użyła ponad 6000 psów tej rasy, a w czasie II wojny Amerykanie powołali nawet specjalny oddział dobermanów zwany „Devil Dogs”. Psy te bardzo mocno zasłużyły się w działaniach bojowych. Jaki jednak naprawdę jest prawdziwy stosunek dobermanów do dzieci, ludzi obcych oraz innych psów i zwierząt? Czy w warunkach cywilnych to zbyt groźne psy?

doberman a dzieci

Prawdziwy charakter dobermanów

Psy te mają pod tym względem bardzo kiepską opinię. W XIX wieku krążyły na ich temat nawet bardzo krwiożercze legendy. Niektórzy widzieli w nich nawet żądne krwi psy samego Lucyphera. Jednak to naprawdę bardzo niezasłużona krytyka. Doprowadziły do niej rozdmuchiwane przez media przypadki pogryzień w których udział brały psy tej rasy. Jednak specjaliści i hodowcy bronią dobermana twierdząc, że incydenty te miały miejsce niemal w 100% z winy samych poszkodowanych. Dlaczego? Ponieważ prowadzony pewną ręką i dobrze szkolony doberman jest psem absolutnie bezpiecznym zarówno dla ludzi, jak i zwierząt.

Plusy i zalety prawdziwego charakteru tych psów to: wysoka inteligencja, wielka bystrość, szczerość intencji, łatwość uczenia się, nieustraszona odwaga, wielka czujność, szybkość działania, energiczność, wola walki i zwycięstwa. Warto też dodać, że o miano najlepszego psa stróżującego i obronnego z dobermanem od lat konkurują takie inne rasy psów, jak np.: owczarek niemiecki, bokser, rottweiler i pittbule. Psy te są również bardzo wierne i oddane swojemu właścicielowi/przewodnikowi, jeśli potrafi zapanować nad ich temperamentem i silnym charakterem. Dobermany wymagają wyraźnego zaznaczenia nad nimi swojej dominacji. Tak jak i wszystkich innych psów, tak i dobermanów nie wolno jednak przy tym bić i karać. Nie mogą bowiem stracić do nas swojego zaufania. Doberman nie pogodzi się ze złym traktowaniem, szczególnie gdy jest niesprawiedliwe.

Pamiętajmy, że minusy tej rasy to: wielka duma, bardzo dominujący charakter, trudność do opanowania przez ludzi o słabym charakterze i nieumiejących obchodzić się z psami. Wobec najbliższych mu ludzi i innych znajomych osób którym ufa, doberman będzie jednak psem łagodnym i grzecznym. Tylko obcy muszą mieć się przy nim na baczności! Doberman nie ma też w zwyczaju zbyt wylewnie się cieszyć. Na serdeczności obcych i nieznajomych pozostaje obojętny i bierny.

doberman a dzieci większe jak jest

Doberman a dziecko

Doberman niezasłużenie ma opinię nieobliczalnego i agresywnego psa. Doberman jak każdy inny pies będzie się bronił i gryzł, jednak tylko wtedy, gdy zostanie do tego sprowokowany. Natomiast prowadzony przez doświadczonego i świadomego właściciela będzie bardzo miły, przywiązany i w pełni bezpieczny. Doberman musi też czuć, że jest psem kochanym, że mu ufamy i nie karcimy go, szczególnie poprzez bicie. Jeśli zaś chodzi o prawdziwy stosunek dobermanów do dzieci, to choć może to dziwić, dobermany i dzieci potrafią się świetnie ze sobą dogadywać. Psy te mogą nawet pilnować dzieci, jeśli zostawimy je w ich pobliżu. Robią to wtedy naprawdę łagodnie i z pełną wyrozumiałością pozwalają naszym pociechom na wiele psikusów. Dobermany są bowiem zdolne do nawet najdelikatniejszego i najczulszego obchodzenia się zarówno z małymi, jak i starszymi dziećmi. Dobrze ułożony i szczęśliwy (nie sfrustrowany) doberman chętnie będzie towarzyszył naszemu dziecku przy jego pierwszych próbach chodzenia. Ze stoickim spokojem zniesie też nawet bolesne ciągnięcie za uszy czy za ogon. Ze starszymi dziećmi z entuzjazmem pogra w piłkę i obroni je przed każdym niebezpieczeństwem. Szczególnie opiekuńcze w stosunku do dzieci ze zrozumiałych względów są oczywiście suki. Suki dobermany i dzieci stanowią dobre połączenie. Sunie łatwiej okazują dzieciom uczucia, szczególnie tym małym, są też bardzo wyczulone na wszelkie zagrożenia dla dziecka. Dobermany w żadnym razie nie są dla dzieci krwawymi bestiami, jak niektórzy słabo obeznani laicy je opisują. Psy te muszą być jednak prowadzone pewną ręką i w sposób odpowiedzialny, konsekwentnie i jednocześnie serdecznie i łagodnie. Najważniejsze to intensywny wysiłek fizyczny i nieustanny kontakt z ludźmi. Warto w tym miejscu wspomnieć, że Internationale Dobermann Club od lat dąży do stabilizacji charakteru dobermana. Dlatego na reproduktory dopuszcza się jedynie psy, które przejdą testy psychiczne i okażą się nieagresywne, za to opanowane. Eliminuje to z hodowli psy nieopanowane, nerwowe i nadmiernie pobudliwe.

doberman a dzieci pod jednym dachem

Jak prowadzić dobermana, by był bezpieczny?

Jeśli bierzemy szczeniaka dobermana, to z całego miotu powinniśmy wybrać najbardziej zrównoważonego malucha. Pamiętajmy też, że bez względu na wiek, doberman nie będzie godził się na niesprawiedliwe traktowanie go z naszej strony. Będzie temu stawiał opór. Jeśli więc pragniemy mieć psa łagodnego, posłusznego i traktującego nas z szacunkiem, musimy traktować go konsekwentnie i stanowczo, ale zawsze sprawiedliwie. Złe traktowanie i nierozumienie sygnałów i zachowań psa oraz jego potrzeb może nawet skutkować wypowiedzeniem posłuszeństwa przez zwierzę i w efekcie tego pogryzieniem. Niekorzystnej zmianie ulega wtedy często również stosunek dobermanów do dzieci. Dlatego wychowanie, prowadzenie i szkolenie dobermana nie jest łatwe. Psy tej rasy za to chętnie się uczą i dobrze potem pamiętają zdobyte umiejętności. Opiekun i domownicy nie mogą nigdy okazywać strachu wobec tego psa, a także prowokować i drażnić go, zostawiać go samego z obcymi i innymi zwierzętami (także psami), pozorować w zabawie symulowane ataki i gryzienie. Tragiczny w skutkach jest też jak już wspomniano brak ruchu. Doberman musi mieć możliwość intensywnego wyładowania gromadzonego napięcia fizycznego i psychicznego. Konieczne są zatem ćwiczenia fizyczne i dużo ruchu. Pies musi przy tym realnie się wybiegać, a nie tylko dreptać wolno na smyczy. Dobermany to również silni dominanci, przejawiają więc stała chęć przewodzenia własnemu domowemu stadu. Dlatego właściciel musi umieć nad takim psem zapanować swoją dominacją. Nie wolno więc pozwalać mu również na ciągnięcie na smyczy, szarpanie, rzucanie się na inne psy, ludzi, czy samochody. Doberman ma się podporządkować przewodnikowi i spokojnie iść u jego boku. Podobnie grzeczny ma być też i w domu. Mając dobermany i dzieci, należy zapoznawać je łagodnie ze sobą, robiąc to pod nadzorem. Dzieci trzeba też instruować jak postępować z takim psem, by niepotrzebnie go nie krzywdzić i nie prowokować. Mając dobermana lepiej też zrezygnować z posiadania innych zwierząt, w tym kotów.

Tagi artykułu: