Zamiłowanie psów do aktywności fizycznej i troska o dobrą kondycję zwierząt, zaowocowały wzrostem popularności sportów kynologicznych. To specjalne dyscypliny, które adresowane są do psów, ale często również do ich właścicieli. W niektórych konkurencjach, udział biorą zespoły, składające się z pana i psa. Co ciekawe, katalog dyscyplin zaliczanych do sportów kynologicznych jest spory i nieustannie się zwiększa. O ile w zawodach zazwyczaj udział biorą jedynie najlepsi, to w warunkach domowych, psie sporty może uprawiać każdy pies. Oprócz poprawy kondycji i dbałości o zdrowie, regularne uprawianie sportu może być dla psa i jego właściciela wspaniałą zabawą i sposobem na spędzenie wolnego czasu.
Podobnie, jak w przypadku dyscyplin adresowanych do ludzi, także sporty dla psiaków mogą być szalenie widowiskowe i przyciągać tłumy. Przykładem może być dog freestyle – jedna z najmłodszych dyscyplin sportu kynologicznego. Polega ona na zaprezentowaniu przez psa i właściciela efektownego układu choreograficznego przy muzyce. Warto bliżej zapoznać się z psim freestyle'm, ale uwaga – to naprawdę wciąga! Jesteśmy przekonani, że wielu z Was, po przeczytaniu tekstu i obejrzeniu kilku przykładowych filmików w sieci, zapragnie natychmiast rozpocząć treningi wspólnie ze swoim czworonogiem.
Sporty kynologiczne
Charakterystyczną cechą sportów kynologicznych jest całkowita swoboda podczas ich wykonywania. Pies ani właściciel, nie powinni odczuwać jakiejkolwiek presji, a wywieranie nacisku na zwierzę, w celu osiągnięcia lepszych wyników, jest surowo zabronione. Sporty kynologiczne mają sprawiać frajdę psom i ich właścicielom, a ich ogromna różnorodność powoduje, że każdy znajdzie coś dla siebie.
Najpopularniejsze odmiany sportów kynologicznych to m.in.:
- agility – tor przeszkód,
- canicross – biegi przełajowe z psami,
- coursing – wyścigi psów na torze,
- obedience – posłuszeństwo sportowe,
- dog frisbee – zabawy z rzucaniem dysków.
Dog freestyle – na czym to polega?
Dog freestyle, jako jedna z najmłodszych dyscyplin kynologicznych, swoje korzenie ma właśnie w dwóch ostatnich sportach. Obedience polega na demonstrowaniu posłuszeństwa i prezentowaniu określonych układów choreograficznych. Z kolei dog frisbee to dyscyplina, która polega na łapaniu przez psa rzucanych mu dysków.
Dog freestyle łączy w sobie cechy obu tych dyscyplin, i w największym skrócie, poleca na prezentowaniu układów choreograficznych z wykorzystaniem dysków. Właściciel i pies mają 2 minuty na zaprezentowanie układu choreograficznego. Do ich dyspozycji znajduje się 10 różnej wielkości dysków, których używa się do demonstrowania różnego rodzaju trików. Jak sama nazwa wskazuje, freestyle pozwala na naprawdę duża dowolność. Jednak występ każdorazowo jest surowo oceniany przez grono sędziowskie. Każdą prezentację ocenia aż czterech sędziów.
Poszczególnie sędziowie przyznają punkty w nasypujących kategoriach:
- pies,
- właściciel,
- zespół,
- skuteczność.
Pokazuje to dobitnie, co stanowi istotę dog freestyle'u. Jest nią oczywiście harmonia między psem, a jego właścicielem. Tylko w ten sposób, poszczególni zawodnicy są w stanie zdobyć wysoką notę jako zespół. Warto wiedzieć, że sędziowie oceniają dosłownie wszystko – od choreografii, poprzez dobór muzyki i wiele innych czynników.
Poniżej znajduje się wykaz elementów, ocenianych przez sędziów podczas dwuminutowego pokazu dog freestyle.
Kategoria PIES
- motywacja – w tym elemencie ocenia się poziom zaangażowania, skupienie i koncentrację psa,
- aportowanie – sędziowie oceniają umiejętności w zakresie aportowania. Zespół powinien zaprezentować różne typy aportu,
- wysportowanie – dokonywanie ewolucji, trików, obrotów – wszystko to powinno być przez psa wykonywanie z zachowaniem najwyższej sprawności i kontroli,
- chwyt – ocena skupienia i zaangażowania w chwyt dysku.
Kategoria ZAWODNIK
prezentacja pola – występ powinien odbywać się na całym obszarze pola startowego,
różnorodność rzutów – demonstracja różnorodnego repertuaru rzutów i chwytów (minimum 3 rodzaje),
zarządzanie dyskami – spójność rzutów i zbierania dysków,
spójność – płynność, przejście pomiędzy poszczególnymi ewolucjami.
Kategoria ZESPÓŁ
- over – minimum 2 różne skoki psa ponad ciałem zawodnika, połączone ze złapaniem dysku,
- vlaut – minimum 2 odbicie się od ciała zawodnika, połączone ze złapaniem dysku,
- rzuty kilkukrotne – zestaw kilku szybkich, następujących po sobie rzutów,
- dog catch – złapanie psa na ręce, gdy ten łapie dysk,
- poruszanie się – koordynacja i harmonia ruchów całego zespołu,
- mijanie – rzuty, podczas których pies przebiega obok zawodnika w linii prostej,
- zig-zag – zestaw 4 rzutów w różnych kierunkach. Pies łapie dyski wykonując zwroty o min. 90 stopni.
Kategoria SKUTECZNOŚĆ
– w tej kategorii sędzia ocenia wyłącznie poprawnie wykonane i złapane (skuteczne) rzuty zespołu. Specjalny współczynnik mnożony jest x 10.
Jak widać, dog freestyle to świetna zabawa, ale także skomplikowana i niezwykle zaawansowana technicznie dyscyplina sportu kynologicznego Łączenie z sobą elementów dog frisbee oraz obedience wymaga odpowiedniej koordynacji, harmonii i jednocześnie doskonałej sprawności oraz posłuszeństwa. Mając na uwadze wszystkie te czynniki, dog freestyle jest sportem, który wymaga intensywnych i długich treningów.
Aby duet odniósł sukces, musi zaistnieć wiele czynników, które składają się na poprawne wykonanie wszystkich opisanych powyżej elementów. Oczywiście, program freestyle'owy pozwala wykonywać dowolne figury i triki, jednak specjaliści radzą, by trening zawsze zaczynać od najbardziej podstawowych rzeczy. Dla nowicjusza, z całą pewnością będzie to opanowanie rzutów dyskami oraz chwyty. Poszczególnych figur i układów choreograficznych również warto uczyć się osobno. Ich skoordynowanie z rzutami dysków z pewnością będzie pracochłonnym procesem.
Warto jednak dog freestyle potraktować przede wszystkim, jako okazję do świetnej zabawy!