DOG Z MAJORKI (Perro Dogo Mallorquin, Ca de Bou)
Historia
W 1232 r. król Aragonii wydalił Maurów z wysp wchodzących w skład archipelagu Balearów. Hiszpanie przywieźli ze sobą Iberican Mastiffa, który miał zostać przodkiem współczesnych, hiszpańskich ras psów m.in. mastifów hiszpańskich, mastifów pirenejskich oraz starych hiszpańskich Alano.
Pierwsze opisy psa z Majorki pochodzą z XVII wieku. Rasa powstała prawdopodobnie w wyniku krzyżowania Ca de Bestiar z buldogami angielskimi. Ca de bou przyjął najlepsze cechy osobnicze buldoga i swojego hiszpańskiego krewnego; był niezwykle silny, mocny, tęgi i przysadzisty, dzięki czemu mógł przetrwać w każdych warunkach i efektywnie spełniać rolę psa stróżującego.
Przez długi czas psy z Majorki pozostawały na wyłączność osób, które organizowały, bądź brały udział w walkach z bykami. Niemniej wraz ze wprowadzeniem urzędowego zakazu walki z bykami psy straciły swoją dotychczasową pozycję, a ich populacja zaczęła się drastycznie zmniejszać.
Pierwsze wpisy tej rasy do Hiszpańskiej Księgi Rodowodowej pochodzą z 1923 roku. Oficjalnie na wystawach czworonogi pojawiły się jednak w 1928 i 1929 roku (Barcelona).
W latach 60. XX wieku naukowcy przypomnieli sobie o psach z Majorki i podjęli próby rekonstrukcji rasy. W 1965 roku Międzynarodowa Federacja Kynologiczna zatwierdziła standard rasy i wpisała ją do rejestru. Dziesięć lat później zmieniono nazwę razy na Perro de Presa Mallorquin.
Pies rasy Ca de Bou na spacerze
Wygląd
Dog z Majorki to typowy molos – średniego wzrostu, mocny, silny i potężny. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta z wyraźnym rozgraniczeniem cech płci (obwód głowy jest zdecydowanie większy u psów niż u suk). Czaszka psa jest bardzo duża i masywna; jej obwód powinien być większy niż wysokość psa w kłębie. Czoło szerokie i płaskie. Bruzda czołowa dobrze zaznaczona. Kształt czaszki powoduje, że potylica jest niewidoczna, gdy głowa jest oglądana z przodu. Linie czaszki i kufy niemal równoległe, nieznacznie się zbiegają. Stop widziany z boku wyraźnie zaznaczony; oglądany z przodu jedynie dostrzegalny, ponieważ łuki nadoczodołowe i wyraźna bruzda czołowa zamazują jego rysunek. Mięśnie szczęk mocne, wypukłe, dobrze rozwinięte i sięgające aż pod oczy. Głowa pozbawiona fałd skórnych, które mogą występować wyłącznie po jej bokach nad policzkami. Nos czarny i szeroki. Dobrze zaznaczona bruzda między nozdrzami. Kufa osadzona w linii oczu, szeroka i stożkowata. Oglądana z boku przypomina ścięty stożek o szerokiej podstawie. Grzbiet nosa prosty, nieznacznie wznoszący się. Stosunek długości kufy do długości czaszki wynosi 1:3. Górna warga zakrywa dolną na całej długości aż do kącika wargowego. Górna warga dość dobrze przylegająca, a dolna marszcząca się w środkowej części. Przy zamkniętej kufie wargi słabo zauważalne. Całkowicie różowe podniebienie z widocznymi „ożebrowaniem”; brzegi dziąseł czarne. Szczęki mocne. Siekacze równo ustawione; kły szeroko rozstawione. Uzębienie kompletne, zęby białe i mocne. Oczy duże i owalne. Powieki szeroko rozwarte, przylegające, nieco skośne. Kolor jak najciemniejszy przy danym umaszczeniu. Niewidoczna trzecia powieka. Oczy osadzone głęboko i szeroko. Uszy osadzone wysoko na bokach głowy, dość małe, załamane do tyłu, z widoczną wewnętrzną strona ucha. W odprężeniu koniec ucha znajduje się poniżej linii oczu.
Dog z Majorki nad morzem
Szyja mocna, gruba, proporcjonalna do całości. Szerokość u podstawy jest równa mniej więcej przekrojowi głowy; harmonijnie połączona z kłębem. Skóra dość luźna; dopuszczalne niewielkie podgardle. Lędźwie i słabizny krótkie, stosunkowo wąskie, wyraźnie wysklepione w stronę zadu ustawionego 1-2 cm wyżej niż kłąb. Nachylony do poziomu pod katem 30°, nieco węższy od klatki piersiowej. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca do łokci, ożebrowanie nieco cylindryczne. Szeroko rozstawione wierzchołki łopatek powodują, że klatka piersiowa jest szeroka na wysokości kłębu. Linia klatki piersiowej równoległa do podłoża, brzuch lekko podciągnięty, nigdy charci. Ogon osadzony nisko, gruby u nasady, stopniowo zwężający się ku końcowi. W spoczynku zwisa w sposób naturalny; w ruchu nieznacznie wygięty, noszony na wysokości górnej linii. Kończyny przednie proste, równoległe szeroko rozstawione. Łopatki umiarkowanie krótkie, nieznacznie nachylone, przylegające.
Ramiona dobrze umięśnione, proste, o mocnym kośćcu. Łokcie odstawione ze względu na szeroką klatkę piersiową, ale nie wykręcone na zewnątrz. Łapy mocne, o grubych palcach, zwarte, lekko zaokrąglone. Poduszki nieznacznie pigmentowane. Kończyny tylne bardziej plastycznie umięśnione niż przednie. Uda szerokie, nieprzesadnie kątowane. Śródstopie krótkie, proste i mocne. Łapy mocne o grubych palcach, dłuższych niż w przednich łapach. Owalne w kształcie. Preferowane pigmentowane poduszki. Skóra stosunkowo gruba, przylegająca do ciała, wyłączając szyję, gdzie może tworzyć niewielkie podgardle. Włos krótki i szorstki w dotyku. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: pręgowane, płowe i czarne, preferowane w podanej kolejności. Preferowane ciemne pręgowanie i intensywne odcienie płowego. Dopuszczalne białe znaczenia na przednich kończynach, klatce piersiowej i kufie. Psy osiągają średnio od 55 do 58 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 52 do 55 cm. Waga psów oscyluje w granicach 35-38 kg, a suk 30-34 kg .
Rasa psa Ca de Bou
Temperament
Psy z Majorki są łagodnymi, spokojnymi i stabilnymi psychicznie czworonogami, które nie ujawniają skłonności do agresji. Na ogół są pogodne i żywe, a napotkanych ludzi obdarzają pogodnym „uśmiechem”. Ca de bou to psy świadome swoich możliwości, dlatego nie manifestują swojej siły. Co więcej nie są nadmiernie szczekliwe i reagują dopiero wtedy, kiedy dzieje się coś złego.
Zazwyczaj nie sprawiają problemów wychowawczych i są bardzo przyjaźnie nastawione do dzieci. W czasie spacerów powinny stale przebywać na smyczy, gdyż bardzo często rzucają się na mniejsze zwierzęta i szukają pretekstu do ataku. Są doskonałymi kompanami dla osób preferujących aktywny wypoczynek – wycieczki rowerowe czy przebieżki po parku. Pomimo że pochodzą z cieplejszych rejonów Europy, doskonale radzą sobie z życiem w umiarkowanym klimacie. Srogie polskie zimy nie robią na nich większego wrażenia.
Czworonogi mogą żyć w blokach, o ile właściciel zapewni im odpowiednią ilość ćwiczeń i spacerów.
Zdrowie i Pielęgnacja
Psy nie wymagają wzmożonej pielęgnacji. W zupełności wystarczy cotygodniowe przeczesywanie włosa. Rasa jest generalnie zdrowa. Jednym z najczęściej występujących schorzeń jest dysplazja stawów biodrowych.
Reproduktor Doga z Majorki
Wysokość: Psy osiągają średnio od 55 do 58 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 52 do 55 cm.
Waga: Waga psów oscyluje w granicach 35-38 kg, a suk 30-34 kg .
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: pręgowane, płowe i czarne, preferowane w podanej kolejności. Preferowane ciemne pręgowanie i intensywne odcienie płowego. Dopuszczalne białe znaczenia na przednich kończynach, klatce piersiowej i kufie.
Pielęgnacja: Psy nie wymagają wzmożonej pielęgnacji. W zupełności wystarczy cotygodniowe przeczesywanie włosa.
Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Jednym z najczęściej występujących schorzeń jest dysplazja stawów biodrowych.
Rodzina: Dogi z Majorki to spokojne, zrównoważone psy, które nie sprawiają problemów wychowawczych. Dobrze odnajdują się w rodzinach z małymi dziećmi. Mają duże zapotrzebowanie na ruch.
Kraj pochodzenia: Baleary.
Inne nazwy: hiszp. ca de bou, perro dogo mallorquín, perro de presa mallorquin, bojowy pies z Majorki.
Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 2000 do 3000 złotych. Źródło (Google).
Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2, wzorzec 249.
