Wybór psa do dogoterapii

Dogoterapia, czy terapia z udziałem psa jest jedną z form rehabilitacji, która znajduje coraz większe zainteresowanie wśród osób chorych i cierpiących. Efekty dogoterapii nie zawsze są jednakie, gdyż wyróżniamy kilka form obcowania ze zwierzęciem.

Pierwszym etapem pracy z psem są spotkania i wzajemne docieranie się. Pacjenci głaszczą psa, zbliżają się do niego i poznają jego charakter. Wszystko dzieje się pod okiem doświadczonych trenerów i instruktorów. Psy muszą, więc być prawidłowo wyszkolone i przejawiać pewne, osobnicze cechy. Spotkania z psem mają dość luźny charakter i nie są ograniczone czasowo.

Wśród pacjentów znajdują się zarówno osoby starsze, schorowane jak i małe dzieci. Dogoterapia stanowi niekiedy jedyną możliwą formę leczenia; dzieci niechętnie chodzą do lekarza, gdyż wizyty są zazwyczaj stresujące i odbijają się na ich psychice. Zabawa z psem z założenia stanowi rekreację, przez co nie musimy obawiać się, że dziecko odmówi uczestnictwa w terapii.

Jeżeli dziecko przyzwyczai się do psa, możemy rozpocząć etap edukacyjny. Edukacja z psem odbywa się w wieloosobowych grupach, dzięki czemu dziecko może przyzwyczajać się do uczestnictwa w dużych społecznościach. Pies stanowi również wspaniały motywator i wspomaga najmłodszych w zapamiętaniu większej ilości materiału i treści edukacyjnych. Terapia z psem jest ostatecznym stadium dogoterapii. Dziecko, bądź osoba starsza przebywają w małych grupach, gdzie każdy ma przydzielone jakieś zadanie. Zadania są wykonywane wspólnie z psem, dzięki czemu nie nudzą uczestników i są zazwyczaj chętnie prowadzone.

W ostatnim etapie terapii niezbędna jest pomoc trenera, instruktora, ale także doświadczonego rehabilitanta, który znormalizuje zestaw ćwiczeń i będzie koordynował przebieg zajęć. Najtrudniejszym wyzwaniem jest skompilowanie odpowiedniego zestawu ćwiczeń i sprawienie, że każdy uczestnik poczuje się swobodnie i chętnie będzie wykonywał polecenia instruktora.

Dogoterapia jest coraz popularniejsza w Polsce, niemniej wciąż brakuje specjalistycznych ośrodków, które prowadziłyby zajęcia ze zwierzętami na dużą skalę.

• Dogoterapia wybór psa

Nie wszystkie rasy psów nadają się do bezpośredniej współpracy z osobami najmłodszymi i chorymi. Do dogoterapii wybiera się zazwyczaj psy rasowe, gdyż możemy spodziewać się po nich określonych zachowań. Każda rasa psa posiada pewien katalog cech osobniczych, które determinują jego zachowanie i jednocześnie pozwalają przewidzieć, jak będzie postępował w danej sytuacji. Do terapii wykorzystywane są psy, których pierwotnym przeznaczeniem była ochrona człowieka i podporządkowywanie się jego poleceniom.

Psy powinny być posłuszne, cechować się wysokim stopniem socjalizacji, a także w sposób bezkrytyczny przyjmować zalecenia instruktora.

Głównymi rasami psów wykorzystywanymi do dogoterapii są Labradory, Golden Retrivery, Cavalier king Charles spaniele, Alaskan malamuty i Siberian Husky. W żadnym wypadku nie powinniśmy zawierzać psom ras groźnych, gdyż dzikie i mordercze instynkty mogą ujawnić się w każdej chwili. Zwierzę powinno być ponadto wystarczająco duże, aby efektywnie uczestniczyć w ćwiczeniach organizowanych przez instruktorów.

Golden Retrivery są często wykorzystywane w różnych pracach społecznych. Spotkamy je zarówno w policji jak i w pogotowiach ratunkowych. Z racji swojego doskonałego węchu i słuchu mogą służyć jako psy ratownicze i poszukujące. Retrivery są również doskonałymi przewodnikami, w związku, z czym często spotykamy je u osób niepełnosprawnych i niewidomych. W kontaktach z człowiekiem zawsze zachowują rozwagę i potrzebny dystans. Nie wykazują zachowań agresywnych, więc mogą współpracować z dziećmi i osobami starszymi. Labradory Retrivery są równie popularne jak Goldeny. Możemy je spotkać zarówno w ośrodkach prowadzących dogoterapię jak i w policji, pogotowiu ratunkowym, górskim, straży pożarnej i organizacjach zwalczających przestępczość narkotykową. Zdecydowanie częściej niż Goldeny są wykorzystywane do prowadzenia osób ociemniałych.

Cavalier king Charles spaniele z racji swojego charakteru i prospołecznych zachowań również znajdują zastosowanie w dogoterapii. Zdecydowanie częściej wykorzystuje się je jednak do współpracy z dziećmi, gdyż charakteryzują się niewielkimi rozmiarami.