Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Duży gończy gaskoński

DUŻY GOŃCZY GASKOŃSKI (Grand bleu de Gascogne)

Duży gończy gaskoński (Grand Bleu de Gascogne) to pies o francuskim rodowodzie; według klasyfikacji FCI zaliczany do grupy psów gończych, posokowców oraz ras pokrewnych w podsekcji dużych psów gończych.

Historia

Grand blue de Gascogne to rasa pochodząca z południowo-zachodniej części Francji, której historia sięga XIV wieku. Pierwsze osobniki zostały wyhodowane w psiarniach Gastona Febusa, hrabiego Foix, który wykorzystywał je w czasie polowań na wilki, niedźwiedzie i dziki. Rasa powstała najprawdopodobniej w wyniku skrzyżowania angielskiego southern hounda i masywnego, francuskiego psa myśliwskiego. Jest uważana za przodka wszystkich psów gończych pochodzących z południa Francji.

W czasie Rewolucji Francuskiej liczba dużych gończych znacznie spadła. Jej odtworzenie nastąpiło w XIX stuleciu na skutek prężnych działań barona „De Ruble” z  Blanquefor. Hodowca stworzył własną linię hodowlaną, krzyżując czystej krwi gończe z Grand Gascon Saintongeois.

Rasa Duży gończy gaskoński

Suka Duży gończy gaskoński

Wygląd

Duży gończy gaskoński to pies starej rasy o wyraźnie francuskim typie i szlachetnym wyglądzie. Czaszka widziana od przodu lekko wysklepiona, niezbyt szeroka; guz potyliczny zaznaczony. Tylna część czaszki, widziana z góry, ma kształt owalny. Czoło wypełnione. Stop słabo zaznaczony. Nos czarny, dobrze rozwinięty; nozdrza rozwarte. Wargi dość obwisłe, dobrze zakrywające żuchwę, dzięki czemu kufa z profilu jest kwadratowa. Kąty warg wyraźne, chociaż nie obwisłe. Kufa tej samej długości co mózgoczaszka, silna, z lekkim garbonosem. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Siekacze osadzone prostopadle w stosunku do szczęk. Policzki suche, skóra na policzkach tworzy jedną lub dwie fałdy. Oczy owalne, brązowe, przykryte grubymi powiekami, sprawiające wrażenie nieco głęboko osadzonych. Dolna powieka niekiedy luźna. Spojrzenie łagodne, nieco smutne. Uszy są charakterystyczną cechą tej rasy; delikatne, pofałdowane, zakończone dość spiczasto, wyciągnięte powinny sięgać poza wierzchołek nosa. Wąskie u nasady, osadzone znacznie poniżej linii oczu. Szyja średniej długości; lekko wysklepiona, podgardle rozwinięte. Grzbiet raczej długi, ale dobrze związany. Lędźwie dobrze związane. Zad lekko spadzisty, widoczne guzy biodrowe. Klatka piersiowa długa, szeroka; sięga do łokci. Przedpiersie rozwinięte. Żebra średnio zaokrąglone, długie. Boki płaskie, głębokie. Ogon raczej gruby, niekiedy pokryty dłuższym włosem, sięgający do stawu skokowego. Mocny u nasady. Noszony sierpowato lub szablasto wygięty. Kończyny przednie mocne. Łopatki dość długie, muskularne, wyraźnie ukośne. Łokcie przylegające do klatki piersiowej.

Przedramię o mocnym kośćcu i wyraźnych ścięgnach. Łapy w kształcie lekko wydłużonego owalu; palce suche i zwarte. Opuszki i pazury czarne. Kończyny tylne mocne. Uda długie i muskularne. Stawy skokowe szerokie, nieznacznie kątowane, śródstopia krótkie. Skóra dość gruba, elastyczna, czarna lub gęsto nakrapiana czarnymi plamami; nigdy nie jest całkowicie biała, śluzówki czarne. Włos krótki, dość gruby, obfity. Umaszczenie cętkowane (czarne z białym) nadające okrywie włosowej odcień łupkowo-szary; z lub bez różnej wielkości, czarnymi łatami. Dwie czarne łaty znajdujące się zwykle po obu stronach głowy, obejmujące uszy, otaczające oczy i sięgające do policzków. Nie łączące się na wierzchołku czaszki, gdzie znajduje się biała strzałka, w środku której często występuje mała, owalna, czarna łatka, typowa dla rasy. Dwie plamy w kolorze podpalania o mniej lub bardziej żywych kolorach znajdują się nad łukami brwiowymi („pies czterooki”). Ślady podpalania znajdują się także na policzkach, na faflach, na wewnętrznej powierzchni uszu, na kończynach i pod ogonem. Psy osiągają średnio od 65 do 72 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 62 do 68 cm. Waga psów oscyluje w granicach 32-35 kg.

Temperament

Czworonogi, mimo swoich rozmiarów, są niezwykle spokojne, łagodne i cierpliwe. Doskonale nadają się dla rodzin z małymi dziećmi. Uwielbiają ruch, długie spacery i ćwiczenia na świeżym powietrzu. Sprawdzą się w roli stróża. To oddani towarzysze człowieka; silnie przywiązują się do rodziny, w której żyją, troszczą się o wszystkich jej członków.
Nie ujawniają zachowań agresywnych  i nie są trudne w wyszkoleniu. Mają jednak silny popęd łupu, dlatego w czasie spacerów nie powinny być spuszczane ze smyczy.

Duży gończy gaskoński na wystawie psów

Odpoczywający Duży gończy gaskoński

Zdrowie i Pielęgnacja

Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Rasa jest generalnie zdrowa. Psy mogą chorować na przypadłości typowe dla ras dużych tzn. dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka.

Wysokość:  Psy Duże gończe gaskońskie osiągają średnio od 65 do 72 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 62 do 68 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 32-35 kg.

Umaszczenie: Umaszczenie cętkowane (czarne z białym) nadające okrywie włosowej odcień łupkowo-szary; z lub bez różnej wielkości, czarnymi łatami.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Do najczęstszych przypadłości zaliczamy dysplazję stawów biodrowych.

Pielęgnacja: W zupełności wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Rodzina: Psy są bardzo oddane swojej rodzinie. Z natury spokojne i zrównoważone. Szkolenie nie sprawia problemów. Gończe mają duże zapotrzebowanie na ruch, dlatego najlepiej czują się w domach z ogrodem.

Inne nazwy: Grand Bleu de Gascogne

Klasyfikacja FCI - Grupa VI, sekcja 1.1, numer wzorca 22. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: