Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Duży Munsterlander charakterystyka rasy

DUŻY MÜNSTERLÄNDER (Grosser Münsterländer)

Historia

Duży Munsterlander to niemiecka rasa psów myśliwskich, które wsławiły się doskonałą pracą po strzale. Za ich największy atut uznaje się nieprawdopodobną wytrzymałość i umiejętność przetrwania w każdych warunkach. Psy mogą poruszać się zarówno po lądzie, jak i w wodzie.
Historia munsterlandera zaczyna się w czasach średniowiecza; przodkami rasy są łaciate ptaszniki, Stöberhundy i Wachtelhundy. Duży munsterlander, podobnie jak mały munsterlander i wyżeł niemiecki długowłosy, należą do rodziny wyżłów niemieckich długowłosych, których planowa hodowla sięga końca dziewiętnastego wieku. W 1909 roku Klub Niemieckiego Wyżła Długowłosego wykluczył z hodowli psy o czarnym umaszczeniu. Zwolennicy czarnych czworonogów  nie zaprzestali jednak hodowli psów i w 1919 roku utworzyli Klub Czystej Hodowli Czarnobiałych Wyżłów z Munster. Podstawę do hodowli stanowiły m.in. długowłose wyżły z Dolnej Saksonii i zachodniego Munsterlandu. Obecnie klub ma osiem oddziałów regionalnych, jest członkiem VDH i JGHV (Federacji Wyżłów Użytkowych).

Duży Munsterlander wszechstronny pies myśliwski

Duży Munsterlander wszechstronny pies myśliwski

Wygląd

Duży Munsterlander to silnie umięśniony pies, o charakterystycznym wyglądzie, czystej linii i inteligentnym, szlachetnym wyrazie. Długość ciała i wysokość w kłębie powinny być zbliżone, a najlepiej równe, przy czym długość ciała może przewyższać wysokości w kłębie o 2 cm.
Głowa psa jest szlachetna i wydłużona, o inteligentnym wyrazie; dobrze zaznaczony i umięśniony podbródek. Stop niewielki. Nos czarny pigmentowany. Kufa silna, długa i dobrze rozwinięta; grzbiet nosa prosty. Fafle niezwisające. Uzębienie silne i kompletne (42 zęby) z dobrze ukształtowanymi kłami i zgryzem nożycowym. Oczy im ciemniejsze, tym lepsze, powieki mocno przylegające. Uszy szerokie, zaokrąglone na końcach, płasko przylegające, raczej wysoko osadzone. Szyja silna i dobrze umięśniona, ze szlachetnym wygięciem. Kłąb długi, średniej wysokości, dobrze umięśniony. Grzbiet krótki, mocny, prosty. Lędźwie wyraźne, mocno umięśnione. Zad długi, szeroki, nieznacznie ścięty, dobrze umięśniony. Klatka piersiowa widziana z boku jest szeroka, głęboka, o zaznaczonym przedpiersiu.

Duży Munsterlander i jamnik szorstkowłosy

Duży Munsterlander i jamnik szorstkowłosy

Brzuch szczupły, napięty i lekko podkasany; słabizny krótkie. Ogon noszony poziomo lub nieznacznie powyżej grzbietu, kontynuuje górną linię bez widocznej przerwy. Kończyny przednie proste, silne i dobrze umięśnione, poprawnie kątowane. Łopatki dobrze przylegające do żeber. Nadgarstki elastyczne. Łapy lekko zaokrąglone, umiarkowanej długości; ścisłe palce, komplet palców. Kończyny tylne o silnych, napiętych mięśniach; ustawione pionowo, poprawne kątowanie w stawie kolanowym i skokowym. Łapy podobnie jak w kończynach przednich; wilcze pazury usuwane. Skóra napięta. Włos długi; gęsty, jednak gładki, niefalujący i niesterczący w sposób utrudniający myśliwskie zdolności. Szata długa i zwarta na zewnętrznej części przednich i tylnych nóg (dobrze pokryte włosem zwanym frędzlami). Również na ogonie sierść musi być szczególnie długa. Najwięcej frędzli rośnie w środkowej części ogona. Włos na płatach uszu długi i sięgający równo poza końcówkę płata (bezwłose końcówki uszu niepożądane). Włos na głowie krótki i gładki. Umaszczenie białe w czarne łaty lub niebieskie przesiane. Głowa czarna, dopuszczalna biała strzałka.

Dorosłe psy powinny osiągać od 60 do 65 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 58 do 63 cm. Waga psów oscyluje w granicach 30 kg.

 


  • Duży Munsterlander

  • Duży Munsterlander

  • Duży Munsterlander

Temperament

Psy są cały czas wykorzystywane w myślistwie, jednakże coraz częściej wchodzą do gospodarstw domowych i pełnią funkcję psa rodzinnego. Duży Münsterländer potrafi przystosować się do każdych warunków i nie jest zbytnio wymagający. Należy jednak pamiętać, że czworonogi potrzebują bardzo dużo ruchu i aktywności fizycznej. Zamknięcie ich w domu może być katastrofalne w skutkach. Psy w bardzo krótkim czasie staną się markotne, przybite i pozbawione chęci do życia. Właściciele muszą zapewnić im przestrzeń życiową i nie ograniczać ruchów. Psy uwielbiają zabawy w lesie i chętnie aportują. Mają głośny gon. Są bardzo inteligentne, dzięki czemu łatwo i szybko uczą się nowych komend i słuchają poleceń właściciela. Szkolenie powinno rozpocząć się już w wieku szczenięcym; starsze psy są zdecydowanie bardziej niezależne i nie poddają się szkoleniom.

Zdrowie i Pielęgnacja

Psy mają długi i gęsty włos, który wymaga regularnego czesania.
Rasa jest generalnie zdrowa. Do najpowszechniejszych przypadłości zaliczamy infekcje i choroby skóry. Niewielki odsetek populacji choruje na nowotwory.

Pięć psów rasy Duży Munsterlander

Duże Munsterlandery

Wysokość: Dorosłe psy powinny osiągać od 60 do 65 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 58 do 63 cm.

Waga: Waga psów oscyluje w granicach 30 kg.

Umaszczenie: Umaszczenie białe w czarne łaty lub niebieskie przesiane. Głowa czarna, dopuszczalna biała strzałka.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa, chociaż dość często odnotowuje się przypadki zachorowania na nowotwór. Uciążliwym problemem bywają także infekcje i choroby skórne.

Pielęgnacja: Sierść wymaga regularnego czesania. Psy mają gęsty i długi włos z podszerstkiem.

Rodzina: Psy Minsterland są niezwykle ruchliwe i żywotne. W stosunku do właściciela bardzo wierne i przyjacielskie. Tolerują dzieci i nie przeszkadza im ich towarzystwo. W Polsce to bardzo rzadko spotykana rasa.

Pies myśliwski Duży Munsterlander

Pies Duży Munsterlander

Inne nazwy: Wyżeł Munsterlandzki, Duży wyżeł minsterlandzki, Großer Münsterländer.

Kraj pochodzenia: Niemcy

Klasyfikacja FCI - grupa VII, sekcja 1, nr wzorca 118. Próby pracy wymagane.

Tagi artykułu: