DUŻY MÜNSTERLÄNDER (Grosser Münsterländer)
Historia
Duży Munsterlander to niemiecka rasa psów myśliwskich, które wsławiły się doskonałą pracą po strzale. Za ich największy atut uznaje się nieprawdopodobną wytrzymałość i umiejętność przetrwania w każdych warunkach. Psy mogą poruszać się zarówno po lądzie, jak i w wodzie.
Historia munsterlandera zaczyna się w czasach średniowiecza; przodkami rasy są łaciate ptaszniki, Stöberhundy i Wachtelhundy. Duży munsterlander, podobnie jak mały munsterlander i wyżeł niemiecki długowłosy, należą do rodziny wyżłów niemieckich długowłosych, których planowa hodowla sięga końca dziewiętnastego wieku. W 1909 roku Klub Niemieckiego Wyżła Długowłosego wykluczył z hodowli psy o czarnym umaszczeniu. Zwolennicy czarnych czworonogów nie zaprzestali jednak hodowli psów i w 1919 roku utworzyli Klub Czystej Hodowli Czarnobiałych Wyżłów z Munster. Podstawę do hodowli stanowiły m.in. długowłose wyżły z Dolnej Saksonii i zachodniego Munsterlandu. Obecnie klub ma osiem oddziałów regionalnych, jest członkiem VDH i JGHV (Federacji Wyżłów Użytkowych).
Duży Munsterlander wszechstronny pies myśliwski
Wygląd
Duży Munsterlander to silnie umięśniony pies, o charakterystycznym wyglądzie, czystej linii i inteligentnym, szlachetnym wyrazie. Długość ciała i wysokość w kłębie powinny być zbliżone, a najlepiej równe, przy czym długość ciała może przewyższać wysokości w kłębie o 2 cm.
Głowa psa jest szlachetna i wydłużona, o inteligentnym wyrazie; dobrze zaznaczony i umięśniony podbródek. Stop niewielki. Nos czarny pigmentowany. Kufa silna, długa i dobrze rozwinięta; grzbiet nosa prosty. Fafle niezwisające. Uzębienie silne i kompletne (42 zęby) z dobrze ukształtowanymi kłami i zgryzem nożycowym. Oczy im ciemniejsze, tym lepsze, powieki mocno przylegające. Uszy szerokie, zaokrąglone na końcach, płasko przylegające, raczej wysoko osadzone. Szyja silna i dobrze umięśniona, ze szlachetnym wygięciem. Kłąb długi, średniej wysokości, dobrze umięśniony. Grzbiet krótki, mocny, prosty. Lędźwie wyraźne, mocno umięśnione. Zad długi, szeroki, nieznacznie ścięty, dobrze umięśniony. Klatka piersiowa widziana z boku jest szeroka, głęboka, o zaznaczonym przedpiersiu.
Duży Munsterlander i jamnik szorstkowłosy
Brzuch szczupły, napięty i lekko podkasany; słabizny krótkie. Ogon noszony poziomo lub nieznacznie powyżej grzbietu, kontynuuje górną linię bez widocznej przerwy. Kończyny przednie proste, silne i dobrze umięśnione, poprawnie kątowane. Łopatki dobrze przylegające do żeber. Nadgarstki elastyczne. Łapy lekko zaokrąglone, umiarkowanej długości; ścisłe palce, komplet palców. Kończyny tylne o silnych, napiętych mięśniach; ustawione pionowo, poprawne kątowanie w stawie kolanowym i skokowym. Łapy podobnie jak w kończynach przednich; wilcze pazury usuwane. Skóra napięta. Włos długi; gęsty, jednak gładki, niefalujący i niesterczący w sposób utrudniający myśliwskie zdolności. Szata długa i zwarta na zewnętrznej części przednich i tylnych nóg (dobrze pokryte włosem zwanym frędzlami). Również na ogonie sierść musi być szczególnie długa. Najwięcej frędzli rośnie w środkowej części ogona. Włos na płatach uszu długi i sięgający równo poza końcówkę płata (bezwłose końcówki uszu niepożądane). Włos na głowie krótki i gładki. Umaszczenie białe w czarne łaty lub niebieskie przesiane. Głowa czarna, dopuszczalna biała strzałka.
Dorosłe psy powinny osiągać od 60 do 65 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 58 do 63 cm. Waga psów oscyluje w granicach 30 kg.
Temperament
Psy są cały czas wykorzystywane w myślistwie, jednakże coraz częściej wchodzą do gospodarstw domowych i pełnią funkcję psa rodzinnego. Duży Münsterländer potrafi przystosować się do każdych warunków i nie jest zbytnio wymagający. Należy jednak pamiętać, że czworonogi potrzebują bardzo dużo ruchu i aktywności fizycznej. Zamknięcie ich w domu może być katastrofalne w skutkach. Psy w bardzo krótkim czasie staną się markotne, przybite i pozbawione chęci do życia. Właściciele muszą zapewnić im przestrzeń życiową i nie ograniczać ruchów. Psy uwielbiają zabawy w lesie i chętnie aportują. Mają głośny gon. Są bardzo inteligentne, dzięki czemu łatwo i szybko uczą się nowych komend i słuchają poleceń właściciela. Szkolenie powinno rozpocząć się już w wieku szczenięcym; starsze psy są zdecydowanie bardziej niezależne i nie poddają się szkoleniom.
Zdrowie i Pielęgnacja
Psy mają długi i gęsty włos, który wymaga regularnego czesania.
Rasa jest generalnie zdrowa. Do najpowszechniejszych przypadłości zaliczamy infekcje i choroby skóry. Niewielki odsetek populacji choruje na nowotwory.
Duże Munsterlandery
Wysokość: Dorosłe psy powinny osiągać od 60 do 65 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 58 do 63 cm.
Waga: Waga psów oscyluje w granicach 30 kg.
Umaszczenie: Umaszczenie białe w czarne łaty lub niebieskie przesiane. Głowa czarna, dopuszczalna biała strzałka.
Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa, chociaż dość często odnotowuje się przypadki zachorowania na nowotwór. Uciążliwym problemem bywają także infekcje i choroby skórne.
Pielęgnacja: Sierść wymaga regularnego czesania. Psy mają gęsty i długi włos z podszerstkiem.
Rodzina: Psy Minsterland są niezwykle ruchliwe i żywotne. W stosunku do właściciela bardzo wierne i przyjacielskie. Tolerują dzieci i nie przeszkadza im ich towarzystwo. W Polsce to bardzo rzadko spotykana rasa.
Pies Duży Munsterlander
Inne nazwy: Wyżeł Munsterlandzki, Duży wyżeł minsterlandzki, Großer Münsterländer.
Kraj pochodzenia: Niemcy
Klasyfikacja FCI - grupa VII, sekcja 1, nr wzorca 118. Próby pracy wymagane.