Mikroczip to niewielkich rozmiarów układ zatopiony w szklanej kapsule, której wymiary odpowiadają wielkości małego ziarenka.
Czip jest całkowicie bezpieczny dla zwierzęcia i pozwala w ciągu krótkiej chwili określić, jego numer identyfikacyjny, a tym samym odnaleźć właściciela. Dekodowanie piętnastocyfrowego identyfikatora odbywa się na zasadzie odbijania fal radiowych. Zwierzę nawet nie zdaje sobie sprawy z przeprowadzanej procedury dekodowania sygnału. Bazy danych wiążą numer identyfikacyjny z danymi osobowymi właściciela i w ciągu kilku minut można dowiedzieć się, do kogo zwierzę przynależy.
Z racji tego, że mikroczipy nie są zasilane żadnym systemem bateryjnym ani akumulatorami, nie musimy obawiać się, że po pewnym czasie zaistnieje konieczność wymiany systemu zasilającego. Najnowszej generacji mikrochipy działają nawet dwadzieścia lat przeciętna długość życia psa wynosi zaś 15 lat.
Sposoby iniekcji mikroczipa
Elektroniczne znakowanie zwierząt czyli implantacja czipa odbywa się w sposób zestandaryzowany. Wszystkie placówki weterynaryjne i lecznicze posiadają strzykawki o nieco większej średnicy igły. Właśnie przez nie dokonuje się iniekcji implantu i mocuje w pożądanym miejscu. Zwierzę nie odczuwa żadnych przykrych dolegliwości związanych ze wstrzyknięciem czipa. Ból wywołany zastrzykiem implantacyjnym nie różni się od bólu powodowanego zwykłym ukłuciem igły. Zabieg nie generuje większych kosztów, zaś zwierzę od razu po wstrzyknięciu czipa może udać się z właścicielem do domu.
Niektórzy właściciele obawiają się powikłań związanych z wprowadzeniem do organizmu zwierzęcia ciała obcego. Implant nie wywołuje jednak żadnych nieprzyjemnych doznań, ani reakcji alergicznych. Usadowienie implantu w odpowiednim miejscu i zapobieżenie jego przesuwaniu jest możliwe dzięki obleczeniu czipa warstwą polimerów. Polimery umożliwiają „wrośnięcie” implantu w tkankę i jego pełne przyswojenie przez organizm.
Normy wyznaczone przez World Small Animal Veterinary Association (WSAVA) oraz The Federation of European Companion Animal Veterinary Associations (FECAVA) przewidują dwa miejsca implantacyjne w ciele psa: środkowa część szyi, bądź miejsce pomiędzy łopatkami. Implant znajduje się tuż w warstwie podskórnej.
Bezdomność wśród zwierząt
Bezdomność psów jest palącym i niezwykle poważnym problemem trapiącym nie tylko Polskę, ale też wszystkie kraje Unii Europejskiej. W związku z tym większość państw wprowadziła odpowiednie regulacje dotyczące elektronicznego znakowania zwierząt. Metoda jest bardzo trwała i przede wszystkim daje oczekiwane rezultaty. W chwili obecnej około 15 milionów psów (na terenie Europy) posiada wszczepiony mikroczip. Implantacji wśród innych zwierząt domowych nie jest tak powszechne wśród kotów zaledwie 2,5 mln osobników posiada mikroczip.
Prawne uregulowanie kwestii znakowania zwierząt nie tylko pomogłoby w walce z bezdomnością, ale także ukróciło proceder porzucania zwierząt w lasach. Szybka identyfikacja właściciela i nałożenie na niego odpowiedniej kary stałyby się elementem odstraszającym. W chwili obecnej władze miasta stołecznego Warszawy podnoszą kwestię obowiązkowych implantacji mikroczipów. Czipy miałyby być wszczepiane wszystkim zwierzętom, zaś właściciele opłacający podatek od posiadania psa mogliby liczyć na bezpłatne wykonanie usługi.
Elektroniczne znakowanie zwierząt - historia
Pierwsze mikroprocesory były wszczepiane zwierzętom pod koniec lat 70., niemniej dopiero w połowie lat 80. ustanowiono ich standardową wielkość i wprowadzono do szerokiego obiegu. Niespełna kilka lat później mikroczipami zainteresowały się kraje wspólnoty europejskiej i podjęły szereg akcji promujących elektroniczne znakowanie psów. Z racji poszerzającego się grona odbiorców European Pet Network zdecydowało się na wprowadzenie piętnastocyfrowego kodu standaryzującego, w którym pierwsze trzy cyfry określały producenta, bądź kraj pochodzenia zwierzęcia. System znaczenia został zaaprobowany przez Unię Europejską ponad siedem lat od jego rzeczywistego wprowadzenia na rynek. Niespełna rok później Unia wymogła na właścicielach zwierząt posiadanie paszportu, który uprawnia do przewozu zwierząt przez granicę swojego kraju. Koszt wyrobienia paszportu na terytorium Polski wynosi obecnie 51 zł. Paszporty mogą posiadać jedynie zwierzęta oznakowane i przebadane przez weterynarza. Zwierzę powinno posiadać bądź czytelny tatuaż bądź oznakowanie elektroniczne.
Ogólnopolska Baza Danych
Ogólnopolska Baza Danych Polskiego Towarzystwa Rejestracji i Identyfikacji Zwierząt (PTRIZ) jest pierwszą i zarazem jedyną bazą danych, która funkcjonuje przez cały tydzień i pozwala na szybkie odnalezienie zwierzęcia. Pracownicy serwisu rejestrują numery identyfikacyjne wszystkich zwierząt, które zostały dostarczone do lecznic weterynaryjnych, co umożliwia szybkie dotarcie do ich właścicieli. Koszt czipowania zwierzęcia wynosi około 60 zł, zaś czipowania wraz z wydaniem paszportu- 110 zł. PTRIZ ma bezpośrednie powiązanie z European Pet Network i dzięki temu odnajduje zwierzęta, które zaginęły za granicą. W chwili obecnej Polskie Towarzystwo Rejestracji i Identyfikacji Zwierząt prowadzi najbardziej miarodajną i pewną bazę danych grupujące wszystkie numery identyfikacyjne zwierząt. Aby zarejestrować weń psa należy wypełnić specjalną ankietę, która zostanie zaaprobowana i potwierdzona przez lekarza weterynarii.
Rejestracja zwierzęcia w Ogólnopolskiej Bazie Danych jest w stu procentach bezpieczna; właściciele nie muszą obawiać się, że ich dane czy numer identyfikacyjny psa zostaną odtajnione.
Na koniec pojawia się pytanie o poziom świadomości ludzi i ich wiedzę na temat elektronicznego znakowania. Osoba, która odnalazła zwierzę, może nie zdawać sobie sprawy, że jest ono oznakowane i w prosty sposób można przekonać się, do kogo przynależy. W związku z tym zaleca się dodatkowe, wizualne znakowanie czworonogów. Przywieszka do obroży, czy też specjalna opaska, którą zakładamy psu na szyję, mogą okazać się fenomenalnymi pomocami i znacznie usprawnić akcję poszukiwawczą.