Rasa: Epagneul breton (Spaniel bretoński)

EPAGNEUL BRETON

Historia

     Epagneul breton, bądź, jak kto woli Brittany, Spaniel bretoński lub Brittany Spaniel, to rasa psów wywodzących się z terenów Francji, a konkretnie z rejonów Brytanii. Pierwsze wzmianki źródłowe o spanielach pojawiają się dopiero w XIX wieku (1850 rok – opis polowania księdza Daviesa), niemniej już dwa stulecia wcześniej wizerunki biało-rudych psów, łudząco podobnych do Britanny, umieszczano na gobelinach i płótnach.
Epagneul breton został uznany jako odrębna rasa dopiero w 1907 roku. Wtedy właśnie został zarejestrowany we Francji pierwszy biało-pomarańczowy samiec o imieniu „Boy”. W tym samym roku przedstawiono pierwsze wskazówki pozwalające prawidłowo zidentyfikować rasę. Jej oficjalna rejestracja w Amerykańskim Związku Kynologicznym miała miejsce w 1934 roku. W 1982 roku usunięto nazwę „Spaniel” z oficjalnej nazwy.   

Wygląd

Epagneul breton to najmniejszy z wyżłów o harmonijnej budowie ciała i solidnym, niegrubym kośćcu. Całość zwarta i muskularna na plecach, jednak bez ociężałości. Pies jest silny i mocny, ma bystre spojrzenie i inteligentny wygląd. Czaszka dłuższa niż grzbiet nosa w stosunku 3 : 2. Całość głowy proporcjonalna do ciała. Głębokość klatki piersiowej jest równa połowie wysokości w kłębie. Sylwetka wpisuje się w kształt kwadratu, co oznacza, że wysokość w kłębie jest w przybliżeniu równa długości mierzonej od kłębu do nasady ogona. Głowa dobrze rzeźbiona. Skóra dobrze przylegająca. Czaszka lekko zaokrąglona. Strony boczne lekko wypukłe. Linie czaszkowo-przednie równoległe. Szerokość czaszki mierzona między łukami policzkowymi jest mniejsza od jej długości. Nozdrza szerokie, wilgotne i dobrze otwarte, analogiczne do koloru szaty. Grzbiet nosa prosty, strony boczne kufy prawie równoległe. Fafle z obszernej skóry, dosyć cienkie i dobrze przylegające. Żuchwa dyskretnie zamaskowana przez fafle. Całość bez odbarwień. Uzębienie dobrze osadzone, kompletne i zdrowe. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym.

Pies Epagneul breton biało czarny

Policzki mało wydatne, skóra dobrze przylegająca. Oczy lekko ukośne, o inteligentnym wyrazie, łagodne, lekko zaokrąglone, nie kuliste, z cienkimi i dobrze przylegającymi powiekami, dobrze ubarwione. Tęczówka podobnego koloru co szata, najlepiej ciemniejsza. Uszy przyczepione wysoko, trójkątne, dość szerokie, raczej krótkie. Częściowo pokryte sfalowaną sierścią szczególnie w wyższej części, końcówki pokryte krótką sierścią. Zawsze się ruszają, kiedy osobnik jest uważny lub w akcji. Szyja średniej długości i dobrze umięśniona, w formie stożka ściętego i lekko zarysowana, nigdy zaokrąglona. Dobrze odseparowana od łopatek, pozbawiona podgardla. Linia grzbietu prosta aż do lędźwi i początku zadu. Kłąb mało uwydatniony. Grzbiet prosty, krótki. Mostek szeroki i trochę odchylony do tyłu. Tylne boki długie i szczupłe. Brzuch lekko podniesiony. Boki trochę podniesione i trochę rozległe.

Ogon osadzony wysoko, noszony poziomo bądź lekko opadający. Psy mogą urodzić się także bez lub ze szczątkowym ogonem. Jeżeli ogon jest kopiowany, zalecana długość wynosi 3-6 cm. Długość nie powinna przekraczać 10 cm. Kończyny przednie pionowe. Stawy sprężyste i mocne. Bark długi, dobrze przyczepiony i z grubymi mięśniami. Ramię szerokie, grube z uwidocznionymi mięśniami, o długości nieznacznie przewyższającej długość barku. Przedramię dobrze umięśnione o długości nieco większej od długości ramienia.  Śródręcza mocne, zachowujące giętkość, lekko pochylone. Łapy przednie raczej okrągłe, palce zwarte, poduszki zamknięte, pazury krótkie. Kończyny tylne pionowe, patrząc od tyłu równoległe. Uda szerokie z grubymi uwidocznionymi mięśniami. Staw skokowy wąski, z widocznymi ścięgnami. Śródstopia silne, widziane z profilu są bliskie pionu. Łapy tylne dłuższe niż przednie, zachowujące jednak te same cechy.

Rasa psa Epagneul breton

Skóra cienka, przylegająca i dobrze pigmentowana. Sierść również cienka, niejedwabista, gładka bądź lekko odstająca od ciała, nigdy kręcona. Bardzo krótka na głowie i wewnętrznych częściach kończyn. Tylne strony kończyn pokryte są frędzlami, które stają się coraz rzadsze aż do łap. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: biel i pomarańcz, biel i czerń, biel i brąz; w każdym przypadku o nieregularnych plamach, szata srokata, albo dereszowata, czasami cętkowana na grzbiecie nosa, faflach i kończynach, także ze znaczeniami podpalonymi (płowe, pomarańczowe albo ciemne) na grzbiecie nosa, faflach, kończynach, nad oczami i osadzeniem ogona u trzykolorowych. Wąska strzałka na głowie pożądana przy każdym umaszczeniu. Umaszczenie jednokolorowe nie jest dopuszczalne.
Minimalna wysokość w kłębie u psów wynosi 48 cm, dla suk – 47 cm.  Psy ważą ok. 20 kg.

Temperament

Psy Epagneul breton szybko przystosowują się do każdego środowiska. Są inteligentne, towarzyskie i zrównoważone umysłowo. Nie znoszą stagnacji i mają dość duże zapotrzebowanie na ruch. Nie nadają się dla osoby, która nie ma doświadczenia w układaniu psów. Komentarze o łatwości w szkoleniu dotyczą raczej układania przez myśliwego, który posiada odpowiednie przygotowanie merytoryczne.
Breton to przede wszystkim pies użytkowy, dlatego jego pasja łowiecka jest bardzo silna. Jeżeli nie zadbamy o właściwą socjalizację i szkolenie psa, możemy mieć pewność, że zdominuje wszystkich domowników. Przy odpowiednim prowadzeniu psy są łagodne w stosunku do dzieci, ale za to dość energiczne i natarczywe. Młodsi członkowie rodziny raczej nie znajdą posłuchu u psa – Bretony wyczują ich słabość i będą pozwalały sobie na znacznie więcej niż w stosunku do pozostałych członków rodziny.

Zdrowie i Pielęgnacja

Epagneul breton to generalnie zdrowa rasa. Średni wiek życia czworonogów wynosi 13 lat. Najpowszechniejszymi przypadłościami zdrowotnymi są: zatkane kanaliki uszne, dysplazja stawów biodrowych oraz padaczka. U niektórych osobników może rozwinąć się psi liszaj rumieniowaty.

Psy nie wymagają wzmożonej pielęgnacji. Właściciele muszą jednak pamiętać o regularnym szczotkowaniu włosa i okresowych kąpielach.

Pies Epagneul breton

Wysokość: Pies osiąga min. 48 cm wysokości w kłębie. Suki powinny mierzyć ok. 47 cm.

Waga: Waga psa kształtuje się w granicach 20 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: biel i pomarańcz, biel i czerń, biel i brąz; w każdym przypadku o nieregularnych plamach, szata srokata, albo dereszowata, czasami cętkowana na grzbiecie nosa, faflach i kończynach, także ze znaczeniami podpalonymi (płowe, pomarańczowe albo ciemne) na grzbiecie nosa, faflach, kończynach, nad oczami i osadzeniem ogona u trzykolorowych.

Pielęgnacja: Pielęgnacja opiera się na regularnym czesaniu i czyszczeniu włosa. Kąpiele powinny odbywać się tylko wtedy, kiedy wydaje się to konieczne.

Zdrowie: Najczęściej diagnozowanymi schorzeniami w rasie są: dysplazja stawów biodrowych, padaczka oraz psi liszaj rumieniowaty.

Rodzina: Psy są łagodne w stosunku do dzieci, ale nie nadają się dla rodzin z bardzo małymi dziećmi. Mają duże zapotrzebowanie na ruch, dlatego przynajmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i trwać minimum godzinę. Bretony to dobry wybór dla osoby, która posiada doświadczenie w prowadzeniu i szkoleniu psów; nie nadają się dla amatora.

Kraj pochodzenia: Francja

Inne nazwy : Brittany, Brittany Spaniel, Spaniel bretoński

Cena szczeniąt z rodowodem 1500 – 1900 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka).

Klasyfikacja FCI – grupa 7, sekcja 1, nr wzorca 95. Podlega próbom pracy.