GOŃCZY ISTRYJSKI KRÓTKOWŁOSY (Istarski Kratkodlaki Gonič)
Historia
Gończy istryjski krótkowłosy wywodzi się od starej rasy psów gończych hodowanych w Istrii. O dawnych przedstawicielach rasy niewiele dziś wiadomo, niemniej wizerunki psów zostały utrwalone na obrazach Tycjana (XVIII w.). Zdawkowe opisy znajdziemy również w dawnych kronikach.
Gończe istryjskie występowały powszechnie w regionie swojego pochodzenia oraz krajach ościennych. Rasa została wciągnięta do rejestru FCI w 1949 roku. Obecnie gończe istryjskie hoduje się w dwóch odmianach – krótko- i szorstkowłosej – uznawanych za oddzielne rasy. Psy wciąż cieszą się dużą popularnością na Bałkanach i są wykorzystywane przez myśliwych w czasie polowań na zające i lisy.
Wygląd
Gończy istryjski to pies o szlachetnej sylwetce i sprężystym tułowiu. Długość ciała stanowi 110 proc. wysokości w kłębie, co oznacza, że sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Długość głowy wynosi od 20 do 24 cm. Guz potyliczny dobrze wykształcony, czoło lekko wypukłe, z łagodnym przejściem w prosty grzbiet nosa. Patrząc z góry, czoło lekko wydłużone, raczej wąskie, pozbawione zmarszczek, z wyraźnie zaznaczonym stopem – delikatnym, bez wyraźnego przełamania. Kufa długa, szeroka u nasady, stopniowo zwężająca się w kierunku nosa, grzbiet nosa prosty. Nos czarny lub szary, nozdrza otwarte. Wargi napięte, przylegające do szczęk, delikatne, nie obwisłe.
Gończy istryjski krótkowłosy (Istrian Shorthaired Hound)
Zęby mocne ustawione w zgryzie nożycowym, uzębienie kompletne. Oczy owalne, wyraziste, lecz nie wyłupiaste, tęczówka ciemna, powieki czarne lub szare, spojrzenie żywe. Uszy delikatne, szerokie u nasady, zwężające się ku końcowi, osadzone nieznacznie powyżej linii oczu. Średniej długości, wyciągnięte w kierunku nosa, sięgają do kłów. Szyja mocna, lekko wysklepiona, mocno połączona z głową. Noszona lekko ukośnie w stosunku do tułowia. Długość szyi, od guza potylicznego do kłębu wynosi 15 - 20 cm. Skóra napięta, bez podgardla. Grzbiet prosty, szeroki, muskularny, linia grzbietu lekko opadająca w kierunku zadu. Kłąb widoczny, ale niezbyt wyrazisty. Klatka piersiowa głęboka, sięgająca nie niżej niż do łokci, obwód zazwyczaj przekracza wysokość w kłębie (do 12 cm). Żebra wysklepione.
Przedpiersie dobrze rozwinięte, ale rękojeść mostka słabo widoczna. Zad długi i szeroki, prosty lub lekko pochylony, dłuższy u suk. Guzy biodrowe ledwo dostrzegalne. Brzuch podkasany. Ogon mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, pożądany dłuższy, który nadaje psu szlachetny wygląd. Osadzony wysoko, średniej długości, sięgający do stawu skokowego. Noszony lekko wygięty. Łopatki długie, skośne, dobrze umięśnione i związane z klatką piersiową. Przedramię zawsze proste, pionowe i muskularne. Łokcie nie odstają. Śródręcze krótkie, strome. Łapy delikatne, palce związane, raczej kocie niż zajęcze, opuszki wypukłe i twarde, pazury mocne. Udo, podudzie, staw skokowy i śródstopie, leżą w jednej linii. Udo krótkie, szerokie i muskularne, rzepka wysoko osadzona i szeroka. Podudzie długie, skośne, umięśnione. Staw skokowy mocny. Śródstopie krótkie, pionowe lub lekko pochylone (10-20 stopni od pionu). Łapy podobne jak przednie, jednakże trochę dłuższe.
Skóra elastyczna, nie tworząca fałd, ciemnoróżowa. Sierść krótka, delikatna, dość gęsta, błyszcząca, na tylnej części ud I ogonie bywa dłuższa niż na innych partiach ciała. Podstawowym kolorem umaszczenia jest śnieżnobiały. Uszy pomarańczowe. Kolor pomarańczowy przechodzi od uszu, pokrywając skronie aż po obwódki oczu i tworzy piękną, charakterystyczną maskę. Na czole występuje mniejsza lub większa pomarańczowa gwiazdka. Na tułowiu, a najczęściej w okolicy nasady ogona występują mniejsze lub większe, żółto-pomarańczowe łaty. Łaty nie mogą tłumić jednak koloru podstawowego. Kolor łat musi być wyrazisty, jednak ani zbyt ciemny, ani zbyt jasny. Umaszczenie tricolor niedopuszczalne, nawet jeżeli występują pojedyncze włosy w innym kolorze. Dopuszczalne umaszczenie całkowicie białe, bez żadnych łat. Dorosłe psy osiągają od 44 do 56 cm wysokości w kłębie. Pożądana wysokośc dla psów 50cm, dla suk 48 cm. Optymalna waga czworonogów wynosi 18 kg.
Temperament
Gończy istryjski krótkowłosy to inteligentny i żywy czworonóg, który doskonale sprawdza się jako pies rodzinny. Dobrze dogaduje się z dziećmi – jest wobec nich bardzo opiekuńczy i cierpliwy. Uwielbia gry i zabawy na świeżym powietrzu, dlatego będzie odpowiednim wyborem dla osoby, która lubi aktywnie spędzać wolny czas. Psy mogą mieszkać w mieście, pod warunkiem, że właściciel nie zaniedba codziennych, długich spacerów. Gończe mają ogromne zapotrzebowanie na ruch i nie zadowolą się krótką przebieżką dookoła bloku. Od czasu do czasu wskazany jest wypad z psem poza miasto – do lasu, na łąkę, nad rzekę.
Gończe istryjskie są pełne zapału i chęci do pracy, dlatego szkolenie nie powinno sprawiać większych problemów. Bardzo przywiązane do pana, uważnie słuchają każdej komendy.
Gończy istryjski krótkowłosy
Zdrowie i Pielęgnacja
Nie odnotowano przypadłości typowych dla rasy. Pielęgnacja obejmuje okazjonalne szczotkowanie włosa.
Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 44 do 56 cm wysokości w kłębie. Pożądana wysokość dla psów 50 cm, dla suk 48 cm.
Waga: Optymalna waga czworonogów wynosi 18 kg.
Umaszczenie: Podstawowym kolorem umaszczenia jest śnieżnobiały. Uszy pomarańczowe. Kolor pomarańczowy przechodzi od uszu, pokrywając skronie aż po obwódki oczu i tworzy piękną, charakterystyczną maskę. Na czole występuje mniejsza lub większa pomarańczowa gwiazdka. Na tułowiu, a najczęściej w okolicy nasady ogona występują mniejsze lub większe, żółto-pomarańczowe łaty. Łaty nie mogą tłumić jednak koloru podstawowego. Dopuszczalne umaszczenie całkowicie białe, bez żadnych łat.
Zdrowie: Nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych właściwych dla rasy.
Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.
Rodzina: Psy są bardzo wierne i oddane swojemu opiekunowi. Kochają dzieci i mogą żyć pod jednym dachem z innymi zwierzętami. Są bardzo rodzinne. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch. Nie znoszą pozostawania w samotności przez dłuższy okres.
Klasyfikacja FCI - Grupa VI, sekcja 1.2, nr wzorca 151. Podlega próbom pracy.
Pochodzenie: Chorwacja
