GOŃCZY SŁOWACKI (Slovenský kopov)
Historia
Początki rasy są prawdopodobnie związane z ekspansją Celtów na tereny europejskie (IV w. p.n.e.). Celtowie krzyżowali swoje psy z psami Scytów, gończymi austriackimi, chartami polskimi i chartami węgierskimi – słowem, wszystkimi czworonogami, które wpadły im w ręce. Rasa aż do XIX stulecia rozwijała się dość niejednolicie – dopiero wówczas słowaccy hodowcy wydali nakaz hodowania psów z zachowaniem zasad czystości rasy. Oczyszczenie hodowli było jednak długim procesem i zakończyło się dopiero w XX wieku. Pierwszy standard rasy został opracowany dopiero w czasie II wojny światowej; wtedy też założono pierwszą księgę hodowlaną. W 1988 roku w Bratysławie powstał klub hodowców gończego słowackiego.
Gończy słowacki (Slovensky Kopov) wygląd
Gończy słowacki to pies o silnym kośćcu, raczej lekkiej postury; tułów w kształcie wydłużonego prostokąta. Czaszka lekko zaokrąglona w górnej części, kształtu obłego prostokąta; łuki brwiowe i bruzda czołowa dobrze zaznaczone; guz potyliczny słabo zaznaczony; długie osie kufy i czaszki równoległe. Nos zawsze czarny, raczej duży, lekko spiczasty; nozdrza umiarkowanie rozwarte. Kufa prosta, proporcjonalnej wielkości do czaszki, długa, chociaż niezbyt szeroka. Wargi dobrze przylegające, nieobwisające, cienkie, spojenie warg otwarte. Szczęki regularne, mocne, uzębienie pełne i dobrze rozwinięte. Oczy ciemne i głęboko osadzone w oczodołach. Brzegi powiek zawsze czarne; oko o kształcie migdałowatym.
Gończy słowacki na wystawie psów, fot. Inga Torngvist
Uszy osadzone nieco poniżej linii oczu; średniej długości, zaokrąglone na końcach, płasko zwisające przy głowie. Szyja dobrze osadzona, krótka, umięśniona, bez luźnej skóry. Grzbiet prosty, średniej długości. Lędźwie niezbyt długie, dość szerokie, mocne, muskularne. Zad niezbyt długi, średniej szerokości, zaokrąglony. Przedpiersie szerokie i dobrze wypełnione. Klatka piersiowa średniej głębokości, proporcjonalnie szeroka i długa. Żebra wysklepione, ukośnie ustawione. Brzuch i boki umiarkowanie podciągnięte. Ogon osadzony poniżej linii grzbietu, proporcjonalnie mocny, spiczasto zakończony; sięga do stawu skokowego. W spoczynku noszony swobodnie wiszący, w akcji noszony sierpowato. Łopatka i ramię raczej krótkie, dobrze rozwinięte i umięśnione. Staw łopatkowo-ramienny tworzy kąt około 110°. Przedramię pionowe i suche. Nadgarstek krótki. Śródręcze niezbyt długie, lekko ukośne. Łapy przednie owalne, palce dobrze wysklepione; pazury zawsze czarne i mocne; opuszki ciemne, dobrze rozwinięte. Udo odpowiednio szerokie, długie i muskularne. Śródstopie długości około 8 cm, lekko pochylone, bez wilczych pazurów. Łapy tylne owalne, palce zwarte i dobrze wysklepione, opuszki czarne i dobrze rozwinięte. Skóra koloru ciemnobrązowego do czarnego, dobrze przylegająca, bez luźnych fałd. Włos długości 2 - 5 cm, średniej grubości, dobrze przylegający, gęsty. Dłuższy włos występuje na grzbiecie, szyi i ogonie. Podszerstek gęsty, zwłaszcza zimą; powinien występować także latem. Umaszczenie czarne z podpalaniem na kończynach, od brązowego do mahoniowego. Psy mierzą średnio od 45 do 50 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 40 do 45 cm. Waga oscyluje w granicach 15 - 20 kg.
Szczeniaki Gończego słowackiego
Temperament
Gończy słowacki jest psem niezależnym i inteligentnym; przejawia skłonności do dominacji i potrzebuje doświadczonego właściciela, który będzie prowadził go twardą ręką. Aby szkolenie przyniosło oczekiwane efekty, należy je rozpocząć możliwie jak najszybciej – najlepiej w wieku szczenięcym. Psy Gończe słowackie najlepiej reagują na szkolenie z wykorzystaniem metod pozytywnych. Psy mają raczej spokojną naturę i są do pewnego stopnia samotnikami. Nie lubią ścisku i tłoku, nie tolerują także zbyt „przytulaśnych” osób. Jeżeli nie mają ochoty na pieszczoty i zabawy, pójdą w kąt pokoju i zajmą się same sobą. Gończe słowackie nie są odpowiednim wyborem dla rodzin z małymi dziećmi i osób, które już utrzymują pod swoim dachem inne zwierzęta.
To bardzo cenione psy myśliwskie. Czynni myśliwi zachwalają przede wszystkim ich zdolność do trzymania tropu. Zdarza się, że pies śledzi zwierzynę nieprzerywanie przez kilka godzin i podejmuje nawet najtrudniejszy trop. Jego wrodzony upór i wytrwałość stawiają go bardzo wysoko na liście psów gończych.
Zdrowie i Pielęgnacja
Psy nie wymagają częstego czesania, mycia i szczotkowania włosa. Ich sierść jest krótka, gęsta i dobrze przylegająca do ciała. Gończe słowackie mają tendencję do nadwagi, dlatego warto karmić je specjalistyczną karmą. Psy nie cierpią na typowe przypadłości zdrowotne.
Gończe słowackie
Wysokość: Samce powinny mierzyć od 45 do 50 centymetrów wysokości w kłębie. Samice są nieco niższe i mierzą od 40 do 45 centymetrów.
Waga: Waga dorosłego osobnika kształtuje się w przedziale 15-20 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest czarne podpalane.
Pielęgnacja: W zupełności wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.
Zdrowie: Nie odnotowano żadnych typowych przypadłości zdrowotnych właściwych dla tej rasy.
Rodzina: Psy nie są bardzo trudne w wyszkoleniu, jednak wymagają konsekwentnego prowadzenia. Zdecydowanie nie nadają się dla rodzin z małymi dziećmi. Mogą żyć zarówno w mieście, jak i na wsi, ale właściciel musi pamiętać o dostarczeniu im stałej, dziennej dawki ruchu.
Inne nazwy: Slovenský kopov, Slowakische Schwarzwildbracke.
Gończy słowacki cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 900 do 1000 złotych.
Klasyfikacja FC - Grupa 6, Sekcja 1.2, numer wzorca 244, podlega próbom pracy.
