Udostępnij ten artykuł.

Historia Białego Owczarka Szwajcarskiego

Jedyne wzmianki o hodowli Białych Owczarków sprzed 1900 roku pochodzą z Alzacji i Lotaryngii. Na dworze habsburskim hodowano czyste rasowo białe owczarki, które cieszyły się ogromną sympatią dam dworu oczarowanych ich spojrzeniem, kolorem i atletyczną sylwetką. Jako że psy były kojarzone przede wszystkim z Habsburgami, Anglicy nazywali je Białymi Alzatczykami.
Psy – popielato-biały samiec KIRASS i czysto biały reproduktor GREIFF – zostały zaprezentowane po raz pierwszy w 1882 roku na wystawie w Hannoverze. Biały Owczarek GREIFF urodził się w 1879 roku i był krótkowłosym psem ze stojącymi uszami. Niestety, nie zachowały się żadne informacje o jego przodkach. GREIFF został ponownie zaprezentowany szerszej publiczności w 1887 roku – tym razem towarzyszyło mu potomstwo – GREIFFA i RUSSIN. Dalsze koleje losu trójki czworonóg nie są znane. Kynolodzy przypuszczają, że GREIFF może być dziadkiem pierwszego Owczarka Niemieckiego HORANDA von GRAFRATH. Zagadką pozostanie to czy biały owczarek przetrwał dzięki temu, że był dziadkiem Horanda, czy też ten szczegół spowodował całkowity jego zanik w Europie.
Pierwsze 15 lat XX-stulecia biegnie równolegle z hodowlą Owczarka Niemieckiego. Wbrew nazwie Biełe Owczarki nie były hodowane dla koloru, to znaczy, że nie umaszczenie wykluczało je z dalszej hodowli. Patrząc na historyczne opisy psów, często możemy znaleźć  informacje o maści ’ żółtej i szarej’, ‘szarej i jasnobrązowej’, ‘białej i szarej’ lub wilczasto-szarej. W pierwszym dwudziestoleciu wykorzystywano przypuszczalnie także białe psy, ale nie zachowały się na ten temat żadne wzmianki.
Pierwszym owczarkiem, którego wygląd nie różni się praktycznie, od współczesnych przedstawicieli rasy był BERNO VON DER SEEWIESE – zachwycający biały reproduktor o doskonałe sylwetce, bystrym spojrzeniu i niebywałej inteligencji. BERNO był synem TYRIANINa VON MAINGAU i GISy VON KAMELTAL – bezpośrednim potomkiem HORANDA VON GRAFRATH i MORES PLIENINGEN w piątym pokoleniu.
W 1905 roku sprowadzono do Ameryki Północnej pierwszego psa – MIRĘ VONOFFINGEN. Niestety, suka nie spełniła pokładanych w niej nadziei; wypadła bardzo niekorzystnie w czasie nowojorskiej wystawy w 1908 roku i została na powrót odesłana do Niemiec – nie zarejestrowano jej także w amerykańskiej księdze rodowodowej.

Historia Białego Owczarka Szwajcarskiego – Ann Tracy

Przybliżając historię rasy nie sposób nie wspomnieć o Ann Tracy – znanej na całym świecie miłośniczce białych owczarków. Białe owczarki pochodzące z jej kennelu są potomkami pierwszych Owczarków Niemieckich: HORADA VON GRAFRATH i jego brata z miotu LUCHSA. Hodowczyni krzyżowała ze sobą Białe Owczarki, ale nie wykorzystała żadnego z nich w swoim programie hodowlanym. W 1917 roku z dwukolorowych rodziców urodziły się w jej hodowli cztery białe szczeniaki: EDMUND, EADRID, ERIC, ELF. EDMUND był pierwszym Białym Owczarkiem Niemieckim zarejestrowanym w Ameryce. Właśnie z tymi psami Tracy zaczęła pierwszą białą linię w Ameryce. W 1923 roku Geraldine Rockefeller Dodge zaimportowała kilka Owczarków Niemieckich z najlepszych linii niemieckich.  Jej psy są znane w całej Europie – wiele naszych psów ma korzenie w jej hodowli.

Ann Tracy z białymi owczarkami

Ann Tracy z białymi owczarkami niemieckimi, 1919 rok.

Historia Białego Owczarka Szwajcarskiego – Kanada

Pierwszy Owczarek Niemiecki został zarejestrowany w kanadyjskiej księdze rodowodowej w 1919 roku. Jako że w księdze nie zapisywano umaszczeń aż do 1959 roku, niemożliwym jest ustalenie, w którym roku został zarejestrowany Biały Owczarek.
W 1922  H.B. Boyda założył pierwszy Kanadyjski Związek Owczarka Niemieckiego. Program hodowlany organizacji był niemal identyczny z tym w Ameryce. Pomimo że w I połowie XX wieku w Kanadzie działało wiele dobrych hodowli Owczarków Niemieckich, wiarygodną datę pojawienia się białych psów można ustalić dopiero dziesięć lat po zakończeniu II wojny światowej.

W 1959 roku Verein fur Deutsche Schaferhunden [Związek Owczarka Niemieckiego] podejmuje decyzję o uznaniu Białego Owczarka za albinosy i zakazuje ich używania w programie hodowlanym owczarka niemieckiego; decyzja znajduje przełożenie we wzorcu, do którego wprowadzono zapis o nieuznawaniu psów, które miały więcej niż 50 proc. białego koloru. Pomimo sprzeciwu standard został zatwierdzony przez GSDCA (German Shepherd Dog Club of America). W latach powojennych białe i kolorowe psy były często hodowane razem i dlatego 90% Amerykańskich Owczarków Niemieckich jest nosicielami ‘białych genów’. Białe psy nazywano albinosami, u których pojawiały się ślepota i głuchota, oraz zły temperament. W 1968 roku zakaz hodowania i prezentowania białych psów na wystawach stał się faktem. Mimo tego szczenięta wciąż rejestrowano, ale dyskwalifikowano ze względu na biały kolor sierści. Hodowcy europejscy, pomni na zapisy we wzorcu, często zabijali swoje białe szczenięta zaraz po urodzeniu. W niedługim czasie białe owczarki niemieckie zupełnie zniknęły ze Starego Kontynentu. Aby uchronić psy przed wyginięciem w 1964 roku założono pierwszy Klub Białego Owczarka.

Historia Białego Owczarka Szwajcarskiego

Białe owczarki szwajcarskie (White Swiss Shepherd Dog)

We wczesnych latach 70. pierwsze egzemplarze rasy zostały zaimportowane do Szwajcarii. LOBO, pies z linii amerykańskiej, urodzony 5 marca 1966, jest obecnie uznawany za protoplastę rasy w Szwajcarii. Potomkowie psa zostali zarejestrowani w Szwajcarskiej Księdze Rodowodowej (Swiss Stud Book) i stopniowo je rozmnażano. Z tego względu od czerwca 1991 roku psy zaczęto rejestrować jako nową rasę w dodatku do Szwajcarskiej Księgi Rodowodowej pod nazwą Białe Owczarki Szwajcarskie.

Tagi artykułu: