Historia rasy Canaan dog
Canaan dog to stara rasa psów znana już w czasach starożytnych. Czworonogi zasiedlały niegdyś rejony Kanaanu, czyli terytorium współczesnego Izraela, rejonów palestyńskich, Libanu i zachodniej części Jordanii. Ich szczątki, znalezione w pewnej jaskini umiejscowionej na terenie Izraela, datowane są na 1000 r. p.n.e.
O popularności psów w czasach starożytnych świadczą pojedyncze relikty historyczne odnalezione na pustyni Synaj takie jak rzeźba skalna przedstawiająca postać psa czy figurki.
Pochodzenie psów Canaan dog
W Aszkelon, izraelskim mieście położonym na wybrzeżu morza Śródziemnego, odkryto cmentarz fenicki datowany na V w. p.n.e. Jest to pierwszy uznany cmentarz zwierzęcy, na którym miały spocząć szczątki około 700 psów. Wszystkie zostały starannie pochowane i odpowiednio ułożone. Według archeologów występuje silne podobieństwo między tymi psami i psami beduińskimi lub psami Canaan. Kolejnym dowodem na starożytną proweniencję psów jest sarkofag datowany na koniec IV w. p.n.e. znaleziony w Libanie, na którym widnieją podobizny Aleksandra Wielkiego i króla Sydonu walczących z lwami. Towarzyszą im psy myśliwskie, które są niezwykle podobne do psów Canaan.
Współczesna historia rasy
Psy Canaan przez dłuższy czas pozostawały w cieniu innych ras i nie były znane poza rejonami Izraela aż do roku 1930, kiedy to dr Menzel wpadła na pomysł ich wykorzystania do obrony rozproszonych, żydowskich osiedli. Jako że psy nad wyraz dobrze wywiązywały się ze swoich zadań, hodowcy postanowili zwiększyć ich populację i przystosować do nowych warunków bytowych. Jeszcze przed II wojną światową rozpoczęto akcję przechwytywania psów do obozów i ich udomawiania. Pierwszy osobnik, który spełniał wszystkie wymogi hodowlane, otrzymał imię Dugma. Dr Menzel przez długi czas szukała psa, który będzie stosunkowo łatwy w wyszkoleniu i najbardziej otwarty na ludzi. Dugma już po kilku tygodniach całkowicie przyzwyczaił się do swojego właściciela i zaakceptował nowy tryb życia; nie sprawiał problemów wychowawczych i nawet mógł spokojnie podróżować z opiekunem środkami komunikacji miejskiej.
Właściwy program hodowlany nabrał rozpędu zaledwie cztery lata po odkryciu rasy – w 1934 roku. Dr Menzel rozpoczęła wówczas selektywną hodowlę psów, dzięki czemu mogła dostarczać je do jednostek wojskowych. W 1949 roku dr Menzel założyła The Institute for Orientation and Mobility of the Blind, a w 1953 roku zaczęła szkolić psy rasy Canaan w charakterze asystentów dla osób niewidomych. Choć była w stanie trenować kilkoro psów, w pewnym momencie odkryła, że rasa jest zbyt niezależna, aby mogła w efektywny sposób spełniać rolę przewodników osób niepełnosprawnych.
Pies rasy Canaan dog
Pies Canaan został uznany przez izraelski Kennel Club w 1953 roku, a przez FCI (Federation Cynologique Internationale) w 1966 roku; pierwszy standard rasy został opracowany przez dr Menzel. Kennel Club w Wielkiej Brytanii oficjalnie uznał rasę w grudniu 1970 roku. W 1986 roku pierwsze psy Canaan zostały sprowadzone do Finlandii. Canaan Dog jest obecnie uznawana przez wszystkie kluby hodowlane na świecie i hodowany w wielu krajach m.in. USA, Kanada, Wielka Brytania, Finlandia, Niemcy, Francja i Izrael. Pierwszy pies Canaan przyjechał do Kanady 16 maja 1970. Psy pochodziły z hodowli w Delaware. Kanadyjski Klub Canaan (CCC) powstał w 1972 roku, niestety po pewnym czasie został rozwiązany.
Obecnie hodowcy podejmują próby dodawania nowej krwi od psów pochodzących z pustyni oraz psów beduińskich w celu odświeżenia puli genów i zachowania psów w typie najbardziej zbliżonym do pierwotnego. Niestety, znalezienie czystej krwi psów Canaan Dog urodzonych w środowisku naturalnym jest coraz trudniejszym zadaniem. Głównym tego powodem są rygorystyczne przepisy, które mają na celu ograniczenie rozprzestrzeniania się wścieklizny w Izraelu. Innym powodem jest rozwój cywilizacji, a co za tym idzie ograniczenie zakresu występowania czworonogów na obszarze Canaan. Naturalne czworonogi wciąż występują na terenach oddalonych od cywilizacji oraz przy kurczących się plemionach beduińskich. Biorąc pod uwagę rzadkość występowania psów, istnieje realne ryzyko, że w krótkim czasie zupełnie wyginą.
O niezwykłości Canaan Dog
Canaan zachowują podstawowe cechy dzikiego psa: średnią wielkość ciała, mocne kości, dobrze wyważone proporcje, grube futro, doskonałą formę czaszki, dobrze rozwinięte zmysły, naturalny kłus oraz imponującą wytrzymałość. To jeden z nielicznych gatunków, który bardzo dobrze przystosował się do życia na pustyni; badania prowadzone na Uniwersytetach w Tel Awiwie oraz Ben Guriona w Negewie, wykazały, że Canaan świetnie sobie radzą w wysokiej temperaturze, a ich fizjologia umożliwia zatrzymywanie płynów w organizmie, zapobiegając tym samym przegrzaniu. Psy przez tysiące żyły na obrzeżach ludzkiej cywilizacji i żywiąc się wyłącznie tym, co same zdołały upolować. Szczenięta były często zabierane przez Beduinów, którzy przyuczali je do pełnienia funkcji stróżów. Historia Canaan Dog, Historia Canaan Dog
