Rasa Chesapeake Bay Retriever jest stosunkowo młoda, a jej początki przypadają na pierwszą dekadę XIX wieku. Właśnie wtedy, w 1807 roku, brytyjski dwumasztowiec z dwoma nowofundlandami na pokładzie rozbił się na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Większa część załogi zatonęła, niemniej czworonogi bohatersko przetrwały kilkadziesiąt minut na powierzchni wody, czekając na pomoc. Ratownicy z drugiego statku, widząc na własne oczy, jak wytrzymałe potrafią być psy, zgarnęli je na statek i zaprezentowali później mieszkańcom. Dzięki swym umiejętnościom oraz doskonałemu węchowi, czworonogi oraz ich potomstwo w niedługim czasie stały się niezastąpionymi asystentami myśliwych.
Chesapeake Bay Retriever z 1915 roku
Historia Chesapeake Bay Retrievera – rozwój rasy
Oczywiście, miejscowi nie troszczyli się o selekcję rasową i nagminnie krzyżowali czworonogi z lokalnymi psami. Wśród owych miejscowych psów były prawdopodobnie długowłose retrievery, curry coated retrievery oraz – przypuszczalnie – irlandzkie spaniele dowodne. Po nowofundlandach psy odziedziczyły niezwykłą siłę oraz zdolność do pracy w najcięższych warunkach – nawet w lodowatej wodzie, po spanielach – talent pływackich, a po długowłosych retrieverach – zaciętość w polowaniu i doskonały węch. W ten sposób powstała nowa rasa nazwana na cześć zatoki, w której wylądowali jej przodkowie – Chesapeake Bay. Zatoka od dawien dawna była znana wśród myśliwych, którzy polowali tam na kaczki.
Do polowań wykorzystywano różne rasy i odmiany retrieverów – przez cały XIX wiek myśliwi nie przywiązywali jednak uwagi do tego, jakie psy towarzyszą im w polowaniu. Z czasem powstał jednak lokalny typ aportera – czworonóg większy i nieco cięższy od innych retrieverów, który poza talentami myśliwskimi wykazywał także zdolności do stróżowania i obrony. Dopiero pod koniec stulecia założono stowarzyszenie, którego celem było promowanie Chesapeake Bay Retrievera i ujednolicenie rasy miejscowych psów. W niedługim czasie myśliwi z Kanady zaczęli interesować się rasą i masowo zjeżdżać w rejony Zatoki, aby sprawić sobie takiego pomocnika.
Pierwsza oficjalna prezentacja rasy miała miejsce w roku 1877 w Baltimore na wystawie drobiu. Wtedy też hodowcy podjęli decyzję o uznaniu rasy – typ rasowy miał być już wtedy wystarczająco ujednolicony. W 1892 roku pierwszy pies tej rasy, o imieniu Barnum, uzyskał tytuł championa.
Historia Chesapeake Bay Retrievera – czasy współczesne
Atletycznie zbudowany Chesapeake Bay retriever jest bardzo ceniony w Ameryce Północnej. Klub rasy w USA liczy obecnie około 1500 członków. Bardzo dużo psów znajduje się jednak w rękach myśliwych, którzy nie są zainteresowani wystawami ani zorganizowaną hodowlą. Prawie taką samą liczbę członków ma klub kanadyjski. Sporo osobników występuje także w Wielkiej Brytanii – zwłaszcza w Szkocji i Irlandii Północnej. W Europie kontynentalnej rasa jest praktycznie nieznana, chociaż od pewnego czasu można zauważyć pewien progres – nawet w naszych rodzinnych stronach funkcjonuje już kilka hodowli rasy Chesapeake Bay retriever .
