Historia pudelpointera zaczyna się w II połowie XIX wieku. Protoplastką Pudelpointerów, rasy stworzonej przez zupełny przypadek, jest suka barona von Zedlizt urodzona z miotu po brązowo-białej suce pointera oraz pudlu o czekoladowej maści. Suczka ujawniła bardzo pożądane cechy myśliwskie m.in. umiejętność pracy na sfarbowanym tropie oraz odszukiwanie zguby, co niezmiernie spodobało się baronowi. Jego głównym celem było jednak stworzenie czworonoga, który potrafiłby pracować w wodzie, wykazywał dużą siłę fizyczną, umiejętnie aportował zająca i lisa oraz bez problemu pokonywał przeszkody. Co więcej, miał wystawiać zwierzynę w polu, a w lesie pracować na tropie.
Aby uzyskać takiego osobnika Zedlitz musiał rozpocząć współpracę z innymi kynologami i opracować konkretny plan hodowlany. Jego największym powiernikiem został kynolog-myśliwy K. Rehfuss, szerzej znany pod pseudonimem Oberländer. W 1881 roku, dzięki pomocy leśniczego Waltera z Wolfsdorf na Śląsku, przyszedł na świat pierwszy miot. Jedna z suk zrodzona ze skrzyżowania czarnej pudlicy Molly z pointerem Tellem, imieniem Cora von Wolfsdorf, stała się wzorem dla współczesnych pudelpointerów. Sam hodowca przyznał jednak, że w swojej hodowli nie wykorzystywał wyłącznie czystej krwi pudli oraz pointerów; zdarzało się także, że dodawał krwi wyżłów niemieckich krótkowłosych oraz barbetów. W notatkach pochodzących z tego okresu możemy przeczytać, że Cora – podobnie jak jej bracia z miotu – odznaczała się wybitną pojętnością (typową dla pudli), dużą pasją do aportowania oraz odnajdowania zguby, a także karnością i świetnym węchem. Suka była bardzo wytrzymała i miała przy tym temperament właściwy dla pointera.
Zedlitz prowadził hodowlę na szeroką skalę, a wyhodowane przez niego psy nosiły nazwę Hegewald Rauhbärte.
Pomimo że działalność hodowlana nie spotkała z aprobatą prace nad udoskonaleniem rasy trwały. W latach 1885-1897 doszło do bezpośredniego krzyżu pudli i pointerów, w wyniku czego powstało kilka pralinii, z których psy nadal były krzyżowane z pointerami.
W 1897 roku założono Związek Pudelpointera - Verein Pudelpointer w Darmstadt; w tym też okresie powstał rejestr hodowlany, do którego wpisywano wszelkie dane odnośnie wyglądu, szaty, maści i szczegółów anatomicznych psów. W latach 20. XX wieku zaniechano wpisywania do rejestru szczeniąt z mieszanych miotów, przez co rasa uległa znacznemu utrwaleniu.
Historia pudelpointera za oceanem
Europejskie Pudelpointery trafiły do Stanów Zjednoczonych w 1956 roku za sprawą Bodo Winterhelta. Po dziś dzień amerykańskie kluby rasowe bardzo dbają o to, aby zachować pierwotny standard rasy. Aby pies mógł zostać w ogóle dopuszczony do hodowli konieczne jest przeprowadzenie prób polowych, w których czworonóg dowiedzie swoich umiejętności myśliwskich. Pierwszy klub za błękitnym oceanem, Pudelpointer Club of North America w Kanadzie, powstał w 1977 roku.
Pudelpointery w USA nigdy nie cieszyły się ogromną popularnością. Głównym tego powodem jest sprzeciw hodowców wobec uznania rasy przez American Kennel Club. Miłośnicy pudelpointerów są zdania, że włączenie rasy do rejestru może doprowadzić do podziału psów na użytkowe i wystawowe. Warto przy tym wspomnieć, że większość hodowców rasy to zadeklarowani myśliwi.
