ISLANDZKI SZPIC PASTERSKI (Islenskur Fjárhundur / Icelandic Sheepdog)
Rys historyczny
Islandzki szpic pasterski to rasa psa w typie szpica (grupa V, sekcja 3 klasyfikacji FCI); w dawnych czasach psy pełniły funkcję pasterzy i zaganiaczy zwierząt gospodarskich. Szpice są prawdopodobnie spokrewnione z norweskimi buhundami. Przodkowie rasy znaleźli się na wyspie za sprawą wikingów, którzy mieli eksplorować Islandię na przełomie IX i X wieku. Przez długie stulecia liczebność populacji pozostawała na stałym poziomie. Kryzys nastąpił dopiero w połowie XX wieku, kiedy to na skutek epidemii większość przedstawicieli rasy straciła życie. Straty były tak wielkie, że hodowcy obawiali się, czy będą w stanie w ogóle odbudować populację. Jedynie dzięki prężnym działaniom organizacji Icelandic Dog Breeder Association zwielokrotniono jej liczebność. Od kilku lat można zaobserwować systematyczny wzrost zainteresowania rasą. Szpice występują obecnie w Danii, Islandii, Szwecji, Norwegii i Holandii. W Polsce nie cieszą się wielką popularnością.
Wygląd
Islandzkie szpice pasterskie ma szyję średniej długości, muskularną, łukowaną, noszoną wysoko. Grzbiet muskularny i silny. Klatka piersiowa głęboka i dobrze wysklepione. Ogon wysoko osadzony i zawinięty w taki sposób, że sam się dotyka. Kończyny przednie i tylne silne, proste i równoległe. Łapy owalne, zwarte. Łopatki ukośne, muskularne. Nos mocno pigmentowany – czarny lub ciemnobrązowy. Kufa nieco krótsza niż czaszka, zwęża się równomiernie w kierunku nosa, tworząc trójkąt. Wargi czarne, przylegające. Zgryz nożycowy. Oczy migdałowate, średniej wielkości, trójkątne. Psy są bardzo wyczulone nawet na najcichsze dźwięki, oczy wyrażają czujność.
Jeżeli pies jest zdenerwowany albo podniecony gałki oczne poruszają się szybko i energicznie. Dorosły osobnik mierzy średnio do 46 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą średnio do 42 centymetrów. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: podpalany, czerwonawo-brązowy, czekoladowy, szary, czarny, biały nie powinien całkowicie przeważać. Włos psa jest gruby i wodoodporny. Płaszcz może być długi lub krótki. Sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Długość od ramienia do nasady ogona jest większa niż wysokość w kłębie. Głębokość klatki piersiowej jest równa długości przednich kończyn.
Islandzki szpic pasterski zachowanie i temperament
Szpice islandzkie są łatwe w ułożeniu i wyszkoleniu. Nadmierne szczekanie to bodaj największa z ich przywar. Poza tym psy są bardzo czujne i zawsze entuzjastycznie witają wszystkich gości. Nie przejawiają skłonności do agresji. Nie mają silnie rozwiniętego instynktu myśliwskiego.
Samce bywają dość uparte, dlatego właściciel powinien zadbać o przeprowadzenie szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Konieczna jest także wczesna socjalizacja. Psy mają dość duże zapotrzebowanie na ruch, dlatego co najmniej jeden spacer w ciągu dnia powinien być dłuższy i trwać minimum godzinę.
Islandzkie szpice pasterskie bardzo źle znoszą samotność. Doskonale nadają się do rodzin z małymi dziećmi. Mają bardzo ciepły stosunek do szkrabów i chętnie się z nimi bawią. Mogą mieszkać zarówno w mieście, jak i w domu z ogrodem.
Hodowle w Polsce
Pierwsza polska hodowla psów miała ruszyć w pierwszej połowie bieżącego roku. Mamy nadzieję, że znajdą się chętni na zakup Islandzkiego szpica pasterskiego (szczeniaki i zdjęcia dorosłych psów znajdą Państwo w naszej galerii).
Zdrowie i Pielęgnacja
Nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych. Pielęgnacja nie stanowi większego problemu – wystarczy cotygodniowe wyczesywanie włosa.
Wysokość: Dorosłe psy osiągają ok. 46 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą ok. 42 cm.
Waga: Czworonogi ważą ok. 10-15 kilogramów.
Umaszczenie: Dopuszcza się wiele rodzajów umaszczeń. Kolorami przeważającymi są: różne odcienie koloru podpalanego, wahające się od kremowego do rudobrązowego, czekoladowy, szary i czarny. Biel jest stałą barwą towarzyszącą występującą w postaci strzałki na części twarzy, kołnierzu, klatce piersiowej, skarpetach oraz koniuszku ogona. Nieco jaśniejsze odcienie występują często na spodniej części tułowia od gardła do końca ogona. U psów podpalanych i szarych występuje niekiedy czarna maska, czarne koniuszki włosa okrywowego, jak również pojedyncze czarne włosy. Psy czarne (tricolor) mają czarną szatę, białe znaczenia oraz tradycyjne znaczenia – w dowolnym spośród podpalanych kolorów – występujące na policzkach, powyżej oczu (łuków brwiowych) i na kończynach. Dopuszcza się łaty w powyższych kolorach na białym tle.
Zdrowie: Nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych.
Pielęgnacja: Pielęgnacja ogranicza się do cotygodniowego wyczesywania włosa.
Rodzina: Psy są bardzo szczekliwe – zawsze zaalarmują opiekuna o obecności obcych na swoim terytorium. Generalnie dobrze nastawione do ludzi, bardzo wesołe i energiczne. Kochają ruch i zabawy na świeżym powietrzu. Lubią dzieci; mogą mieszkać w rodzinach z bardzo małymi dziećmi.
Inne nazwy: Pies islandzki, Islenkur Fjárhundur, Icelandic Sheepdog, Íslenskur fjárhundur, Friaar Dog, Iceland Dog
Klasyfikacja FCI - Grupa V, sekcja 3, wzorzec nr 289.
