Jak rozmawiać z psem? oto jest pytanie. Czy znamy mowę ciała psa.
Wiele osób zastanawia się czy można rozmawiać z psem, jeśli chodzi o typowy dialog to raczej trudno, ponieważ zwierzęta nie mówią, ale na pewno porozumiewają się za pomocą ruchów ciała, czyli tak zwaną potocznie psią mową. Naukowcy dowiedli, ż pies rozumie mowę człowiek na poziomie dwuletniego dziecka, wiec to wcale nie jest tak źle jakby niektórym mogłoby się wydawać. Większym problemem jest jednak to, że wielu z nas chcąc być rozumianym przez psa całkowicie zapominamy o tym, ze pies także do nas mówi tylko w trochę inny sposób, ponieważ wysyła nam różne znaki i naszym wręcz obowiązkiem, jako właścicieli psów jest konieczność nauczenia się oraz zrozumienia takiego psiego języka.
Tak już wspomniałam na początku pies mówi do nas swoim ciałem. Często właściciele czworonogów ignorują jego zachowanie i przekazywane w ten sposób wiadomości, a później dziwią się, że pies się w sobie zamyka, sprawia problemy wychowawcze czy nawet staje się agresywny. Dlatego konieczne jest obserwowanie jego zachowania i gestów i spróbować je rozszyfrować, a przede wszystkim zrozumieć i odpowiednio zareagować. Bardzo często zdarza się i to u wielu osób, że gdy nie potrafimy zrozumieć swojego pupila to wydaje nam się, ze coś złego dzieje się z naszym psem i korzystamy z pomocy psich psychologów, albo chcąc się od razu pozbyć takiego problemu to pozbywamy się takiego trudnego psa. To jest wielkim błędem, ponieważ w jego zachowaniu na pewno nie ma niczego dziwnego, ale on po prostu bardzo chce się z nami porozumieć i w ten sposób właśnie próbuje zwrócić na siebie naszą uwagę. Dźwięki, które wydają psy to przeważnie są: warczenie, skomlenie, szczekanie, skowyczenie, a nawet wycie. Jeśli chcemy te dźwięki dobrze zrozumieć to powinniśmy również zwracać dużą uwagę na towarzyszące im także ruchy ciała czworonoga, ale istotne są również w prawidłowym rozumieniu mowy psa konkretne sytuacje. Oczywiście nie wszystkie psa są zbyt wylewne czy tak zwanie gadatliwe, zależy to w dużej mierze także od rasy psa, ale też i od jego charakteru. Psy obronne o wiele częściej szczekają niż psy ras myśliwskich, które przeważnie muszą być bardzo spokojne, tak, aby na polowaniu nie spłoszyć dzikiej zwierzyny.
Mowa psiego ciała przykłady:
Warczenie – zawsze jest ostrzeżeniem, które pies wysyła, jeśli pies jest zdenerwowany, a agresja zaczyna w nim narastać, która może być spowodowana jakimś lękiem lub po prostu próbuje on zaczepiać danego osobnika. Im jego głos jest niższy tym mocniej pies daje do zrozumienia, że jest bardzo pewny siebie i jest gotowy do zaatakowania. Warczenie bardzo często łączone jest ze szczekaniem.
Skomlenie – psy w taki sposób wyrażają swoje różne emocje, a mogą to być tak samo stres, podniecenie, radość, zniecierpliwienie, nudę, samotność, niezadowolenie, a także ból. Im to skomlenie jest bardziej żałosne to oznacza to jak bardzo pies jest nieszczęśliwy. Natomiast, gdy pies odczuwa jakiś nagły, silny ból to wtedy ten dźwięk może być nawet bardzo przeraźliwy.
Szczekanie – najczęściej pies szczeka, gdy chce wyrazić swoje zdenerwowanie, a im szybsze i głośniejsze to jest bardziej pobudzony. Natomiast, jeśli szczekanie jest niższego tonu to oznacza, ze robi się dosyć groźnie. Czasem także psy szczekają, jeśli czują się niepewnie czy czegoś się obawiają. Szczekanie próbują także przywołać do zabawy inne psy lub ludzi. Pies również szczeka, jeśli chce na siebie lub na coś zwrócić naszą uwagę lub po prostu szczekają na tak zwany alarm, a więc w takim momencie jak wyczują jakieś niebezpieczeństwo. Chociaż także niektóre psiaki szczekają po prostu z radości przy witaniu kogoś im bliskiego.
Skowyczenie – jest silniejszą formą skomlenia i bardzo często zdarza się u psów, które zostają same w domu, a wcześniej nie zostały tego nauczone, aby przebywać w samotności i wtedy zwykłe skomlenie może się przeobrazić w przeraźliwy, bardzo żałosny skowyt.
Wycie – jest przeważnie sygnałem, który ma służyć do utrzymania zwartości stada. W przeciwieństwie do wilków, czyli kuzynów psów to psy bardzo mało, kiedy wyją. Najczęściej wyją rasy psów północnych, gdyż w ten właśnie sposób naśladują swoich przodków. Niektóre psy można nakłonić do wycia za pomocą różnych bodźców akustycznych takimi jak: wyjąca syrena radiowozu czy bicie kościelnych dzwonów, a także, jeśli my sami zaczniemy wyć na przykład naśladując wycie wilka.
Oczywiście psy wydaja także i inne dźwięki, czyli parskają, wzdychają, chrząkają i w ten sposób właśnie informują nas o swoim samopoczuciu.
Parskanie - zdarza się, że niektóre psiaki parskają prawie tak jak koń, w momencie, kiedy szczęśliwe witają swojego opiekuna lub innego psa, czasem może to przypominać kichnięcie.
Wzdychanie – dużo psów wzdycha, gdy są bardzo zmęczone zbyt długim spacerem czy jakąś inną wyczerpującą ich czynnością, ale również ten dźwięk może oznaczać niezadowolenie naszego czworonoga, jeśli zaprasza on nas do zabawy, a my nie chcemy z niego skorzystać.
Chrząkanie – przeważnie pies chrząka, gdy trzyma coś w swoim pysku i w tym momencie się z kimś wita, a wiele ludzi myśli, że to warczenie, ale możemy to rozpoznać również po jego mowie ciała, która w takim momencie wskazuje, że pies jest zadowolony i nastawiony do nas przyjacielsko. Takie dźwięki mogą także wydawać psy o krótkiej czaszce, bo jest to spowodowane jego budową anatomiczną.
Dużo psów również wydaje różne dźwięki przez sen mogą warczeć, skomleć, a nawet szczekać, ale na pewno są one bardziej ciche i przytłumione. Dodatkowo jeszcze poruszają łapami albo wargami, a także przewracają oczami i oczywiście te dźwięki wydawane podczas snu nie służą porozumiewaniu się. Natomiast, jeśli chodzi o porozumiewanie się z psem przy pomocy jego mowy ciała to różne gesty oznaczają różne emocje i odczucia psa.
Odprężenie – pies okazuje w ten oto sposób: jego ogon jest w tak zwanej podstawie zasadniczej, która jest typowa dla danej rasy z głową uniesioną wysoko, z pyskiem lekko otwartym, a jego uszy skierowane są lekko do przodu.
Zainteresowanie – pies przeważnie okazuje w ten sposób, że jego ogon jest lekko uniesiony, pysk zamknięty, uszy uważnie zwrócone są do przodu, a postawa jego ciała jest trochę spięta.
Lekka dominacja – ogon uniesiony jest trochę wyżej, uszy psa skierowane są trochę do przodu lub na boki, łapy ma wyprostowane, a sierść na grzbiecie zjeżona. Natomiast ruchy wtedy są sztywne i powolne.
Agresja zaczepna – o taki zachowaniu świadczy uniesienie głowy i ogona, uszy wyraźnie ustawione do przodu lub na boki, łapy ma wyprostowane, sierść na grzbiecie najeżona. Pies wtedy warczy, szczerzy zęby, a jego ruchy są całkiem sztywne.
Agresja obronna – ogon psa jest wtedy schowany między łapami, jest skulony, uszy mocno przywierają do głowy, a sierść jest bardzo mocno zjeżona. Pies szczerzy zęby i warczy przez mocno ściśnięte wargi.
Uległość – uszy psa są ułożone wtedy do tyłu, ogon nisko spuszczony, a ciało lekko skulone. Łeb zawieszony, wargi ściśnięte do tyłu, pies wygląda wtedy tak jakby coś próbował lizać w powietrzu.
Lęk albo mocny stres – ciało psa jest wtedy skulone, ogon opuszczony lub podkulony między łapami, bardzo szybki oddech, a także możliwe jest wystąpienie drżenia lub przyspieszonego oddechu. Pies ze strachu może próbować uciec przed drażniącym go hałasem czy nieznanymi mu sytuacjami lub jakimś innym niebezpieczeństwem.
Zabawa – pies zaprasza do zabawy wtedy, kiedy jego ruchy są szybkie, skacze, biega wkoło nas, a nawet pokłada się na podłodze.
Dobre samopoczucie – można rozpoznać u psa wtedy, kiedy leży lub śpi on na grzbiecie, a zaraz po przebudzeniu przeciąga się z rozkoszą, otrzepuje, a nawet tarza się po podłodze.
Śmiech – niektóre psy, gdy są szczęśliwe i witają osobę, którą bardzo lubią szczerzą zęby i to zachowanie na pewno nie ma nic wspólnego z agresją tylko nastawieniem przyjacielskim.
Wszystkie te zachowania powinny być przez właścicieli potraktowane bardzo poważnie i powinni na nie odpowiednio reagować, pod żadnym pozorem nie powinien pies być przez te zachowania karcony, bo to może spowodować całkowicie odwrotne skutki i na pewno nie pomoże w dogadaniu się z naszym pupilem.
