Jak szczekają psy w różnych językach?

Prawie wszystkie psy szczekają. Naukowcy wykazali również, że ​​prawie wszystkie psy rozumieją szczekanie innych psów. Dzieje się to niezależnie od pochodzenia czworonogów i miejsca, w którym dorastały. O ile psy nie mają problemów ze zrozumieniem swojego języka, o tyle ludzie mogą odczytywać wydawane przez nich dźwięki w nieco inny sposób. Czemu tak się dzieje? Odpowiedź znajdą Państwo w niniejszym artykule.

Jak szczekają psy w różnych językach? – Językoznawstwo

Językoznawcy powiedzą nam, że słowa, których używamy do reprezentowania wydawanego przez psy odgłosu szczekania opierają się na onomatopei, czyli procesie, w którym staramy się charakteryzować prawdziwy dźwięk słowem, które brzmi mniej więcej w ten sam sposób. Onomatopeja znajduje zastosowanie w typowych sytuacjach życiowych, np. podczas określania dźwięku odjeżdżającego pociągu czy gwizdka umieszczonego w dziubku czajnika.

Różnorodność zapisów szczekania wynika z faktu, że nie istnieje powszechnie przyjęty dźwięk, który mógłby zostać użyty do reprezentowania głosu czworonoga. Nawet w obrębie jednego języka możemy mieć wiele różnych słów określających szczekanie. Dla języka angielskiego są to np. "woof-woof", "ARF ARF", "ruff-ruff" i "bow-wow". W wielu językach występują także różne słowa, które pomagają nam określić dźwięk szczekania małych psów, średnich i nieco większych. W języku baskijskim mamy również wyrazy dźwiękonaśladowcze odnoszące się do psów młodych i starych. Do języka angielskiego wprowadzono nawet dźwięki „Yap-Yap” oraz „Yip-Yip”, które mają oddawać sposób szczekania psów małych.

Jedyną rzeczą, która wydaje się wspólna dla wszystkich języków jest to, że pies zawsze szczeka podwójnie. Niezależnie od kultury, kraju i sposobu zapisu możemy spodziewać się, że onomatopeja wystąpi dwukrotnie.  I tym sposobem pies hebrajski wyszczeka "hav-hav", japoński – „wan-wan",  kurdyjski – podobnie jak polski – „hau-hau ".

Jak szczekają psy w różnych językach? – lista dźwieków

Poniżej prezentujemy listę krajów oraz przypisane doń dźwięki naśladujące szczekanie:

suahili → blaf-blaf; woef-woef; keff-Keff (małe psy)

albański → ham-ham

amerykański język migowy (ASL) → Obie pięści zamknięte, palce skierowane do siebie. Aby udać szczekanie,  należy szybko otworzyć pięści i odsłonić palce dwukrotnie.

arabski → hau-hau, how-how

ormiański → haf-haf

balijski → kong-kong

baskijski → au-au (każdy pies); txau-txau (małe psy); zaunk-zaunk (duże psy); jau-jau (stare psy)

bengalski → gheu-gheu; bhao-bhao

bułgarski → bau-bau; jaff-jaff

birmański → woke-woke

kataloński → bau-bau, bub-bub

chiński kantoński → wo-wo; wow-wow, wong-wong

 

chiński-mandaryński → wang-wang

chorwacki → Vau-Vau

czeski → Haff-Haff

duński → vov-vov; VUF-VUF

holenderski → blaf-blaf; woef-woef; WAF-WAF (małe psy), KEF-kef (bardzo małe psy)

angielski → hau-hau, ruff-ruff, arf-arf, bow-wow, Yap-Yap (małe psy); yip-yip (bardzo małe psy)

esperanto → boj-boj

estoński → auh-auh; auch-auch

fiński → hau-hau; Vuh-Vuh, Rauf-Rauf

francuski → wouaff-wouaff; ouah-ouah; whou-whou; VAF-VAF; Jappe-Jappe (mały pies)

niemiecki → wuff-wuff; vow-vow

grecki → ghav-ghav

hebrajski → hav-HAV; haw-haw-how-how

hindi → bow-bow

węgierski → wov-wov

islandzki → VOFF-VOFF

indonezyjski → Guk-guk; gong-gong

irlandzki → AMH-AMH

włoski → bau-bau, arf-arf

japoński → wan-wan; Kian-Kian

koreański → mung-mung, wang-wang

kurdyjski → hau-hau

łotewski → Vau-Vau

libański → haw-haw

litewski → au-au

macedoński → av-av

malajski → gong-gong

marathi → bhu-bhu; BHO-BHO

nigeryjski → wai-wai

norweski → VOFF-VOFF; boff-boff; vov-vov

perski → vogh-vogh; cut-cut, bad-bad

polski → hau-hau

portugalski → au-au

rumuński → ham-ham, hau-hau

rosyjski → gav-gav; GUF-GUF; hav-HAV; tyav-tyav (małe psy)

serbski → av-av

sinhala → buh-buh

słowacki → haf-haf, hau-hau

słoweński → hov-hov

hiszpański → guau-guau; gua-gua; jau-jau

Szwedzki → VOFF-VOFF; vov-vov

tagalog → ow-ow, baw-baw

tamil → wal-wal, bow-bow, lol-lol

tajski → hong-hong

turecki → HEV-HEV; hav-hav

ukraiński → hau-hau, haf-haf; dzyau-dzyau

Urdu → bow bow

wietnamski → gau-gau, wau-wau, ang-ang

walijski → WFF-WFF

Jak szczekają psy w różnych językach? – i na koniec miły akcent

Czarodziejski pies

Przed laty
Żył pies kudłaty.
Nie pokojowy, nie podwórzowy,
Nie miejski, nie wiejski,
Ale od ogona do głowy
Całkowicie czarodziejski.

Był mistrzem Polski w dominie,
I to nie są bynajmniej przechwałki,
Grał na pianinie,
Chodził po linie
I sam zapalał zapałki.

Powiecie pewnie, że to żadna sztuka,
Że tego uczy dowolna psia szkółka,
Ale zważcie, że pies ten nie szczekał,
Lecz kukał -
Jak rodowita kukułka.

A grał w ping-ponga? Grał!
A znał arytmetykę? Znał!
Rozumiał po czesku? Rozumiał!
I tylko szczekać nie umiał.

Miał pies swego pana,
Nazywał się Kołodziejski.
Raz w poniedziałek z rana
Powiedział pan: - Panie dziejski,
Po diabła mi pies czarodziejski?
Potrzeba mi kundla, co szczeka,
A taki pies - to kaleka.

I żeby dłużej nie zwlekać,
Oddał psa do pewnego maga,
Który nauczył go szczekać -
Bo się więcej od psa nie wymaga.