Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Jamnik krótkowłosy

JAMNIK (Dachshund, Teckel)

Historia

Jamniki wywodzą się z terenów Niemiec, gdzie były hodowano do polowań na lisy, króliki i borsuki. Ich niewielkie rozmiary i wydłużona sylwetka pozwalały wślizgiwać się do nory i w razie potrzeby przytrzymać ofiarę do czasu pojawienia się myśliwego. Pierwsze jamniki o standardowej wielkości pojawiły się już w czasach średniowiecza. W XIX wieku hodowcy rozpoczęli prace nad uzyskaniem mniejszych odmian, które obecnie są najpopularniejsze. Ogólnie wyróżnia się trzy odmiany w obrębie rasy: standardową (max 9 kg), miniaturową (do 5 kg) i króliczą (poniżej 5 kg); oraz trzy zważywszy rodzaj włosa: krótko-, długo- i szorstkowłosą. Daje to w sumie dziewięć zupełnie różnych odmian, rozpatrywanych oddzielnie na wystawach.

Wygląd

Jamnik krótkowłosy to niski, krótkonożny czworonóg, o wydłużonej, ale zwartej sylwetce i bardzo dobrym umięśnieniu.  Głowa noszona wysoko z bystrym wyrazem pyska. Piętno płci wyraźnie zaznaczone. Pomimo stosunkowo długiego ciała i krótkich kończyn pies jest bardzo ruchliwy i zwinny. Przy odległości od podłoża do najniższego punktu klatki piersiowej równej około 1/3 wysokości w kłębie, stosunek wysokości do długości powinien wynosić 1 do 1,7-1,8. Głowa wydłużona, widziana z góry i z boku zwęża się równomiernie. Nigdy nie spiczasta. Łuki brwiowe wyraźnie zaznaczone. Chrząstka nosa i nos długie i wąskie. Czaszka raczej płaska, łagodnie przechodząca w lekko wysklepiony grzbiet nosa. Stop niezbyt wyraźnie zaznaczony. Trufla nosa dobrze rozwinięta. Kufa długa, dostatecznie szeroka i mocna. Szczęka i żuchwa dobrze rozwinięte. Zgryz nożycowy, równy i ściśle zamknięty. 42 zęby ułożone idealnie o odpowiednich kształtach. Kły mocne, dokładnie ciasno za siebie zachodzące. Fafle ciasno przylegające, dobrze przykrywają żuchwę. Oczy  błyszczące średniej wielkości, owalne, dobrze rozstawione, o przejrzystym, bystrym i przyjacielskim wyrazie. Spojrzenie nieprzenikliwe. Kolor ciemnobrązowy przy wszystkich kolorach sierści psa. Oczy porcelanowe, rybie lub perłowe dopuszczalne u psów marmurkowych, chociaż niepożądane.

Suczka jamnika krótkowłosego

Uszy wysoko osadzone, skierowane niezbyt mocno do przodu, średniej długości, zaokrąglone na końcach. Ruchliwe, ale przednią krawędzią przylegające do boków głowy. Szyja dostatecznie długa,  muskularna, noszona swobodnie  i  wysoka. Skóra podgardla dobrze przylegająca; kark lekko wypukły. Linia górna tułowia harmonijnie przechodząca od kłębu do lekko opadającego zadu. Kłąb dość wyraźnie zaznaczony. Umięśniony grzbiet lekko opada ku tyłowi – od wysokiego kłębu przez kręgi piersiowe. Dopuszcza się także grzbiet prosty. Lędźwie silnie umięśnione, dostatecznie długie. Zad szeroki, dostatecznie długi, lekko opadający. Klatka piersiowa widziana z przodu owalna, z góry i z boków pojemna, zapewnia dobry rozwój sercu i płucom. Przy dobrej długości i kątowaniu łopatki i ramienia, przednia kończyna widziana z boku pokrywa najniższy punkt klatki piersiowej. Linia dolna brzucha lekko podciągnięta. Ogon osadzony niezbyt wysoko, noszony na wysokości linii grzbietu, tak żeby stanowił jego przedłużenie. Koniec ogona (około jednej trzeciej długości) może być nieznacznie zakręcony. Kończyny przednie silnie umięśnione, widziane z przodu suche, prosto stawiane, mocna kość, łapy ustawione do przodu. Łopatka plastycznie umięśniona; długa, ukośnie ustawiona, mocno przylegająca do klatki piersiowej. Ramię tej samej długości jak łopatka, ustawione do niej pod kątem prostym, grubokościste i dobrze umięśnione, przylega do żeber, ale porusza się swobodnie. Łokieć nie powinien być odstający, ani zbyt mocno przylegający.

Przedramię dość krótkie, jednak na tyle długie, aby prześwit wynosił około jednej trzeciej wysokości psa. Możliwie proste. Stawy nadgarstkowe ustawione nieco bliżej siebie niż stawy barkowe. Śródręcze widziane z boku nie powinno być ani zbyt strome, ani rażąco wysunięte do przodu. Palce łapy przedniej ciasno przylegające do siebie, dobrze wysklepione, silne, z krótkimi, mocnymi pazurami. Pierwszy palec nie pełni żadnej funkcji, jednak nie powinien być usunięty. Kończyny tylnie mocno umięśnione, w dobrych proporcjach do przednich kończyn. Kolano i staw skokowy głęboko ukątowany, kończyny tylne równoległe, ani za wąsko, ani za szeroko ustawione. Udo dobrej długości i mocno umięśnione. Staw kolanowy szeroki i silny, odpowiednio ukątowany. Podudzie krótkie, ustawione pod kątem prostym do kości udowej, dobrze umięśnione. Staw skokowy mocny i dobrze ukątowany. Śródstopie relatywnie długie, przeciwległe do podudzia, ustawione lekko do przodu. Cztery ciasno przylegające, dobrze wysklepione palce w tylnej łapie. Pies stąpa całkowicie oparty na silnych palcach. Skóra ciasno przylega. Sierść krótka, gęsta, błyszcząca, przylegająca, mocna i twarda, bez łysin. Ogon cienki, dokładnie pokryty włosem, ale nie za obficie. Nieco dłuższy, szczeciniasty włos na spodniej stronie ogona nie stanowi podstawy do dyskwalifikacji.


  • Jamnik krótkowłosy

  • Jamnik krótkowłosy

  • Jamnik krótkowłosy

Dopuszczalnymi typami umaszczenia są:

  • jednokolorowe: rude, rudo-żółte, żółte, kolory czyste lub z czarnym nalotem (przesianiem). Optymalne – czyste, mocno wysycone kolory, rudo-brązowy jest wyżej ceniony niż rudo-żółty i rudy. Należy tu zakwalifikować także kolory ze znaczną przewagą przesiania. Niewielkie białe znaczenia są dopuszczalne w kilku małych plamkach, ale niepożądane. Nos i pazury czarne, brązowe dopuszczalne, ale niepożądane.
  • dwukolorowe: głęboki czarny lub brązowy (czekoladowy) z rdzawo- brązowymi lub żółtymi podpaleniami nad oczami, po obu stronach kufy, na żuchwie, na wewnętrznych krawędziach uszu, na przedpiersiu, na kończynach, przy odbycie i około jednej trzeciej do połowy długości ogona. Nos i pazury u czarnych psów również czarne, u czekoladowych brązowe lub czarne. Białe znaczenia niepożądane, chociaż małe plamki nie stanowią podstawy do dyskwalifikacji. Za mocno rozlane podpalanie jest niepożądane.
  • marmurkowe (tygrysie, pręgowane): tło jest zawsze ciemniejsze (czarne, rude lub szare). Pożądane nieregularne szare lub beżowe plamy (niepożądane są duże łaty). Nie może przeważać ani ciemny ani jasny kolor. Jamniki pręgowane na rudym lub żółtym tle mają ciemniejsze pręgi. Nos i pazury jak u jedno- i dwukolorowych.

Jamniki standardowe ważą  ok. 9,0 kg. Wysokość w kłębie wynosi średnio 25 cm.


  • Jamnik krótkowłosy

  • Jamnik krótkowłosy

  • Jamnik krótkowłosy

Temperament

Jamniki krótkowłose są  zwyczajowo uznawane za najbardziej złośliwe ze wszystkich odmian. Psy mają swój charakterek i wymagają zdecydowanego prowadzenia, niemniej zawsze staną w obronie właściciela, a w razie potrzeby oddadzą za niego swoje życie. Są bardzo silnie przywiązane do jednego opiekuna. Resztę rodziny kochają, ale jest to nieco inny rodzaj miłości.
Psy są bardzo wrażliwe i źle znoszą krzyki. Na agresję reagują agresją, dlatego nigdy nie podnośmy na nie ręki.
Jamnik ma bardzo silny instynkt myśliwski, dlatego w czasie spacerów może próbować polować na gołębie i koty, a niekiedy szukać konfliktu z innymi psami. Psy mają średnie zapotrzebowanie na ruch, dlatego doskonale nadają się do mieszkania w blokach. Właściciel musi jednak pamiętać o zapewnieniu psu przynajmniej jednego dłuższego spaceru w ciągu dnia.
Jamniki mają jedną, poważną wadę – bywają dość hałaśliwe, zwłaszcza jeżeli usłyszą obcego na korytarzu. Szczeniaki dość trudno nauczyć czystości. Psy mieszkające w domach z ogródkiem powinny mieć ograniczony dostęp do kwiatów, gdyż z pewnością zabiorę się za ich przekopywanie.

Zdrowie i Pielęgnacja

Głównym problemem w rasie jest otyłość, dlatego opiekun nie może dopuścić do przekarmiania psa. Ważne jest także zagwarantowanie stałej, dziennej dawki aktywności fizycznej.
Jamnik krótkowłosy żyje średnio 14 lat. Niestety, ma skłonność do groźnej choroby – niedowładu tylnej części ciała. Na porażenie zapada niemal połowa populacji jamników. Schorzenie jest nieuleczalne.

Pielęgnacja opiera się na okazjonalnym przeczesywaniu włosa.

Jamnik krótkowłosy marmurkowy

Wysokość: Jamniki standardowe ważą  ok. 9,0 kg.

Waga: Wysokość w kłębie wynosi średnio 25 cm.

Umaszczenie: Dopuszcza się trzy typy umaszczenia: jednobarwne (czerwonorude, rude, rudożółte, żółte, w każdym przypadku dopuszczalne przesianie czernią, chociaż wyżej punktowane są barwy czyste), dwukolorowe (intensywnie czarne, brązowe, popielate lub białe, zawsze z rdzawobrązowymi lub żółtymi znaczeniami (podpalaniem) nad oczami, po obu stronach kufy i dolnej wargi, na piersi, po wewnętrznej i tylnej stronie kończyn, na łapach, dookoła odbytu i do 1/3 lub 1/2 długości ogona po jego spodniej stronie) oraz tygrysie (i pręgowane).

Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne przeczesywanie włosa.

Zdrowie: Jamnik krótkowłosy żyje średnio 14 lat. Niestety, ma skłonność do groźnej choroby – niedowładu tylnej części ciała. Na porażenie zapada niemal połowa populacji jamników. Schorzenie jest nieuleczalne.

Rodzina:  Jamniki są bardzo dominującymi psami, które wymagają odpowiedzialnego prowadzenia. Nie znoszą sprzeciwu i często pokazują  przysłowiowy „pazur”. W czasie spacerów mogą być dość nieposłuszne i rzucać się w pogoń za zwierzyną. Średnio lubią dzieci.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 4500 - 8000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Cena z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa IV, sekcja 1, wzorzec nr 148. Próby pracy wymagane.

Tagi artykułu: