Udostępnij ten artykuł.

Jamniki

Jamniki to psy o krótkich nogach, długim korpusie i smukłej sylwetce. Jamnik standardowy został wyhodowany do tropienia zwierzyny po zapachu i wyławiania borsuków z głębokich nor. Jamnik miniaturowy został opracowany, aby polować na mniejszą zwierzynę taką jak króliki. Psy Jamniki są bardzo popularne zarówno w Europie, jak i w Stanach Zjednoczonych. Zgodnie ze statystykami jamniki klasyfikują się w pierwszej dziesiątce najpopularniejszych psów na świecie.

Jamnik wywodzi się z terenów niemieckich, a jego pierwotna nazwa brzmiała Dachshund. Dachs to w języku niemieckim borsuk, zaś Hund oznacza psa. Już po samej nomenklaturze można, zatem wiele wywnioskować.

Jamniki ich wygląd

Typowy Jamnik to pies o długim i muskularnym korpusie i krótkich nogach. Jego przednie łapy są wyjątkowo duże i przybierają kształt wiosła, dzięki czemu pies może z łatwością rozkopywać nory i doły. Wśród hodowców krąży legenda, wedle, której jamniki są w stanie wykopać dół o głębokości dziesięciu metrów. Skóra jamnika jest przystosowana do kopania dołów. Nie jest mocno napięta, ale również niezbyt luźna, skutkiem, czego pies jej nie obciera i nie rani. Jamnik ma głęboką klatkę piersiową, która mieści bardzo pojemne płuca. Wydajne płuca są główną zaletą psa- dzięki nim spokojnie może przemierzać dalsze odległości i wcale się nie męczy. Jego pysk jest dość długi, o zwiększonej powierzchni nosa - jest to cecha charakterystyczna dla psów myśliwskich.

Istnieją trzy rodzaje jamników w dwóch podgrupach klasyfikacyjnych. Wyróżniamy jamniki krótkowłose, długowłose i szorstkowłose, a także standardowe, miniaturowe i królicze. Jamniki królicze nie są jednak uznawane przez kluby kynologiczne w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Najpopularniejszym typem jamnika jest jamnik standardowy.

Średnia waga dorosłego psa w typie standardowym powinna się wahać pomiędzy 16 funtami (7,3 kg) a 32 funtami (15 kg), podczas gdy waga miniaturowych odmian winna dochodzić do 12 funtów (5,4 kg). Powszechnie uznaje się, że jamniki standardowe i miniaturowe różnią się między sobą wagą. Niemiecki klub kynologiczny doprecyzowuje jednak to stanowisko, twierdząc, że jamniki standardowe maję proporcjonalnie głębszą klatkę piersiową. Wymiary klatki piersiowej winny być zatem brane pod uwagę podczas wykonywania pomiarów statystycznych.


  • Jamniki

  • Jamniki krótkowłose

  • Jamniki

Umaszczenie. Umaszczenie jamników to temat na osobny artykuł. Jamniki mogą mieć jednolitą barwę sierści, ale występują również w odmianach wielokolorowych, jednokolorowych z plamami, a także jednokolorowych z wyraźnymi, brązowymi plamami. Niektóre jamniki mogą przybrać również biało-czarne umaszczenie. Niemniej dominującym kolorem jest czerwień, najczęściej połączona z podpalaną czernią. Dwukolorowe psy mogą być: czarne, dzikowate, czekoladowe, płowe (z brązowymi "punktami" czy oznaczeniami na oczach, uszach, łapach i ogonie) lub o barwie śmietany. Dwukolorowe jamniki nie są „kolorowane” przez naturę w sposób regularne. Zawsze jedna barwa okazuje się dominująca w stosunku do drugiej.

Bardzo ciekawym kolorem umaszczenia jest czerwień. Czerwień występuje w przeróżnych zakresach: od barwy miedzianej, poprzez głęboką rdzę, aż do ciemnej czerwieni, wpadającej niemalże w czerń.

Hodowcy i wystawcy amerykańscy nie są przekonani do czekoladowej barwy sierści i wszelkich barw niestandardowych. Również odmiany łaciate nie znajdują w Stanach Zjednoczonych poklasku.

Kolor oczu. Jamniki o jasnym umaszczeniu mają zazwyczaj oczy bursztynowe. Często spotykanymi barwami są ponadto: zieleń i jasny brąz. Zdaniem Międzynarodowej Federacji Kynologicznej najlepsze okazy mają oczy o ciemnej barwie. Większość jamników o ciemnym umaszczeniu, ma również ciemną, brązową, barwę oczu. Niebieski jest rzadko spotykaną barwą i stanowi pretekst do wykluczenia psa z konkursu.

Temperament Jamników

Jamniki są psami o radosnym usposobieniu, co teoretycznie winno iść w parze z posłuchem względem właściciela. W rzeczywistości jednak psy są bardzo uparte, mogłoby się nawet wydawać, że złośliwe (o ile przypisujemy psu typowo ludzkie cechy). Znane są ze swojej skłonności do pogoni za małymi zwierzętami, ptakami. Wykazują przy tym ogromną determinację, ale i przy okazji okrucieństwo. Nie mają litości dla swoich ofiar.
Zdaniem właścicieli jamników, psy są trudne w ułożeniu i wyszkoleniu. Dobrze wychowany jamnik będzie wierny i oddany swojemu właścicielowi. Nie ulega jednak wątpliwości, że szkolenie winno być wykonywane już we wczesnych miesiącach życia psa.

Niektóre jamniki psy mają problemy z głośnym szczekaniem- szczególnie, jeżeli mieszkają w małym, blokowym mieszkanku.

Jamnik nie jest dobrym wyborem dla rodziny z małymi dziećmi. Psy są uparte i nie mają cierpliwości do dzieci. Nieświadomie mogą zrobić im krzywdę.
Jamniki mają również spore problemy z zaakceptowaniem osób obcych. Mogą warczeć na nieznajomych, a nawet próbować ich gryźć.


  • Jamniki szorstkowłose

  • Jamniki

  • Jamniki długowłose

Zdrowie psów

Najpowszechniejszą przypadłością zdrowotną rasy są choroby kręgosłupa. Psy są przede wszystkim znane z choroby dysk międzykręgowy (IVDD). Jest to rzecz jasna spowodowane posiadaniem bardzo długiego kręgosłupa i krótkiej klatki piersiowej. Ryzyko urazu i choroby może być spotęgowane przez otyłość, skoki, nieostrożne obchodzenie się z psem lub intensywne ćwiczenia, które powodują zwiększone obciążenie kręgosłupa. Oprócz schorzeń kręgosłupa rasa jest również podatna na zwichnięcie rzepki i problemy z oczami i ze słuchem. Problemy z oczami i słuchem zaczynają się zazwyczaj w wieku dojrzałym i są niezwykle trudne do zwalczenia. Niektóre osobniki mogą cierpieć również na dziedziczną padaczkę, ziarniniakowe zapalenie opon mózgowych, problemy stomatologiczne, zespół Cushinga, problemy tarczycowe, różnego typu alergie i atopie, zaćmę jaskrę, progresywny zanik siatkówki, rogówki, owrzodzenia rogówki, nabyte zwyrodnienie siatkówki i cherry eye . Jamniki są 2,5 razy bardziej predysponowane do zachorowania na choroby serca.  Jako, że większość problemów zdrowotnych ma podłoże genetyczne, hodowcy wytrwale pracują nad tym, aby wyeliminować takowe z puli genowej.

Historia Jamników

Pochodzenie jamnika nie jest do końca znane. Część osób twierdzi, że wywodzi się aż z terenów starożytnego Egiptu - nie ma na to jednak jednoznacznych dowodów. Zdecydowana większość hodowców jest jednak zdania, że jamniki wywodzą się z terenów dzisiejszych Niemiec.
Wzrost popularności rasy nastąpił już w XVI-wiecznej Europie. Wielokierunkowy rozwój rasy przyczynił się do powstania licznych odmian - psy przebywające w zimnych rejonach Europy, musiały przystosować się do niesprzyjających warunków atmosferycznych. Hodowcy starali się stworzyć psy, które sprawdzałyby się w czasie polowań i okazywały przydatne podczas innych czynności gospodarczych. Stąd też możemy zaobserwować tak wielką różnorodność psów i wielość specjalizacji.
Obecnie, większa część populacji jamników pozostaje w rękach osób, mieszkających w dużych ośrodkach miejskich. Jamniki coraz częściej pełnią funkcje psów do towarzystwa i psów-maskotek.

Tagi artykułu: