Psowate - Jenot charakterystyka
Jenot (Nyctereutes procyonoides), znany również jako szop usuryjski, junat, lis japoński, kunopies, magnut lub tanuki, to zwierzę z rodziny psowatych (Canidae), wywodzące się z terenów wschodniej Azji. Ten ssak jest jedynym, zachowanym przedstawicielem rodzaju Nyctereutes.
Wschodnioazjatycka populacja Jenotów spadła w ostatnich latach na skutek nielegalnych polowań, handlu futrami, urbanizacji i ogólnie pojętej działalności człowieka.
Jak wygląda Jenot?
Czaszki Jenotów bardzo przypominają czaszki lisów południowoamerykańskich, chociaż badania genetyczne ujawniają, że obydwa gatunki nie są ze sobą ściśle związane. Czaszki Jenotów są małe, ale solidnie zbudowane, umiarkowanie wydłużone, o wąskich łukach jarzmowych. Jenoty mają małe i słabe kły i płaskie trzonowce. Cechami charakterystycznymi dla gatunku są: długie torsy i krótkie nogi. Zwierzęta osiągają od 45 do 71 cm (18 do 28 cali) wysokości. Ogon rośnie na długość od 12 do 18 cm (4,7 do 7,1 cala), jest krótki i stanowi mniej niż 1/3 długości zwierzęcia. Uszy są krótkie i tylko nieznacznie wystają z futra. Waga jest różna w zależności od sezonu. W marcu jenoty ważą około 3 kg (6,6 funta), podczas gdy w sierpniu i na początku września samce osiągają średnio 6,5-7 kg (14-15 funtów) wagi. Za maksymalną wagę uznaje się 9-10 kg (20-22 funtów).
Zimą futro jest długie i gęste o zwartym podszerstku. Jego zadaniem jest ochrona jenotów przed skrajnie niskimi temperaturami, które dochodzą nieraz do -25 ° C. Sierść jenotów może przybierać barwy brązową lub brązowo-szarą. Ogon jest zwyczajowo ciemniejszy niż tułów. Ciemny pasek występuje na plecach i rozszerza się na ramiona, tworząc kształt krzyża. Brzuch jest żółto-brązowy, a klatka piersiowa ciemnobrązowa lub czarniawa. Kufa pokryta krótkimi włosem. Futro letnie jest jaśniejsze i przybiera czerwonawo-słomkowy kolor.
Sezon godowy u Jenota
Sezon godowy zaczyna się od lutego i trwa do końca kwietnia. Jenoty są monogamicznymi zwierzętami i tworzą pary zazwyczaj w okresie jesiennym.
Kopulacja ma miejsce w nocy lub o świcie. Okres ciąży u samic trwa 61-70 dni a narodziny szczeniąt następują w kwietniu i w maju. Potomstwo składa się średnio z 6-7 szczeniąt, chociaż czasami zdarzają się mioty złożone z 15-16 szczeniąt. Po urodzeniu młode ważą 60-110 gramów, są ślepe i pokryte krótkim, gęstym, wełnistym włosem. Ich oczy otwierają się po 9-10 dniach, przy czym zęby wychodzą po 14-16 dniach. Laktacja trwa 45-60 dni. Maluszki opuszczają swoich rodziców w końcu sierpnia lub na początku września. Jenoty osiągają dojrzałość płciową w wieku 8-10 miesięcy. Zwierzęta dziko żyjące, dożywają zazwyczaj 6-7 lat, natomiast jenoty w niewoli żyją około 11 lat.
Jenota i sen zimowy czyli hibernacja
Jenoty są jedynymi z psowatych, które popadają w stan hibernacji w okresie zimowym. Na początku zimy zwiększają objętość tłuszczu podskórnego o 18-23%, a tłuszczu wewnętrznego o 3-5%. Zwierzęta, które nie osiągną tego poziomu tłuszczu zwykle nie przeżywają okresu zimowego. Podczas zimowego snu ich metabolizm zmniejsza się o 25%.
Pożywienie Jenota
Jenoty są wszystkożerne. Żywią się owadami, myszami, gryzoniami, płazami, ptakami, rybami, gadami, mięczakami, padliną i owadami. Modyfikują swoją dietę w zależności od sezonu. Późną jesienią i zimą żywią się głównie gryzoniami, padliną i fekaliami. Owoce, owady i płazy stanowią zaś główny składnik ich wiosennego jadłospisu. W lecie jedzą mniej gryzoni, a swoją uwagę kierują głównie na miejsca gniazdowania ptaków. Pożywiają się także owocami, zbożami i warzywami.
Gdzie możemy spotkać Jenoty?
Największa na świecie populacja Jenotów występuje na terenach azjatyckich, a szczególnie na obszarze Korei, Japonii, Armenii, Kaukazu, Ałtaju, Kirgizji. Tatarstanu, Murmańska, Nowosybirska. Spore grupy zwierząt możemy spotkać w krajach bałtyckich, na Ukrainie (okolice Połtawy) i w Łotwie. Populacje Jenotów można spotkać również w całej Finlandii, Estonii i w Litwie.
Jenot w Polsce nie jest zbyt często spotykany. Najliczniejsza grupa przedstawicieli gatunku bytuje w rejonach Puszczy Białowieskiej. Pierwsze osobniki zawitały do naszego kraju w latach pięćdziesiątych XX wieku.
Podgatunki Jenota
Do pięciu uznanych podgatunków Jenotów zaliczamy: Nyctereutes procyonoides koreensis, N. p. Orestes, N. p. ussuriensis, N. p. viverrinus i N. p. procyonoides.
Naturalni wrogowie Jenotów
Wilki są największymi, naturalnymi wrogami jenotów. Do ataków dochodzi głównie w porze wiosennej i letniej, jednak zdążają się przypadki napaści w porze jesiennej
Jenoty przenoszą aż 32 gatunki pasożytów w tym osiem pasożytów z grupy motylic, 17 gatunków nicieni, siedem gatunków tasiemców, sześć gatunków pcheł. Istnieją podejrzenia, że jenoty przyniosły ze sobą do Europy zainfekowane kleszcze, które doprowadziły do zachorowań na azjatyckie kleszczowe zapalenie opon mózgowych.
Warto również wspomnieć, że część Jenotów przenosi ze sobą wściekliznę. Przypadki zarażenia wścieklizną odnotowano na terenach kaukaskich, w dolinie Wołgi, a także w Ukrainie i w Litwie.
Relacje z ludźmi
Jenoty są powszechnie uznawane za szkodniki. Psowate, żerujące u ujścia rzek i przy liniach brzegowych, żywią się niemal wyłącznie jajami i pisklętami, powodując przez to zmniejszenie populacji łownego ptactwa. Jenoty, bytujące w Ukrainie, czynią duże straty w ogródkach działkowych, polach uprawnych i winnicach.
Czy Jenot może być zwierzęciem domowym? - Jenot w domu
Jenot nie posiada statusu zwierzęcia domowego, dlatego też musimy uzyskać specjalne pozwolenie na jego hodowlę. Wiele osób decyduje się na adopcje Jenota, gdyż jest to z natury zwierzę spokojne, niekonfliktowe, pozbawione zachowań agresywnych i szybko przyzwyczajające się do obecności człowieka. W przeciwieństwie do psów chętnie korzystają z kuwety i nie wymagają dużej dawki aktywności w ciągu dnia. Ich temperament i usposobienie często asocjuje z osobowością kotów.
Jak wygląda Jenot? Zdjęcia zamieszczone w naszej galerii w pełni odzwierciedlają majestatyczne piękno tego pięknego stworzenia. Zapraszamy, zatem do oglądania.