Kangal to duży i masywny pies, który wzbudza respekt już samym wyglądem. Ojczyzną Kangali są surowe stepy środkowo-wschodniej Turcji. Psy były tam hodowane przez wieki, nie w oparciu o pisemne rodowody, lecz według tradycyjnego, przekazywanego ustnie, wzorca. Najważniejszą kwestią było zachowanie pierwotnej użytkowności psów, dlatego na przestrzeni wieków utrwaliły się pewne cechy charakterystyczne dla rasy, np. budowa, umaszczenie, rodzaj włosa oraz temperament.
Historia
Nazwa Kangal wywodzi się od miasta Kangal w prowincji Sivas, gdzie do tej pory można znaleźć tysiące czystej krwi psów spełniających swoje historyczne funkcje. Turcy twierdza, że to starożytna rasa psów, że są podobne do wczesnych psów typu mastiff przedstawionych w sztuce asyryjskiej. Żadna inna autochtoniczna rasa psów nie zachowała tak idealnej jednolitości typu – tureckie Kangale to szanowany i chroniony skarb narodowy. W swojej ojczyźnie, Turcji, są uznawane za narodowe dobro kultury i zabroniony jest ich wywóz bez oficjalnego pozwolenia i załatwienia formalności. Jako ciekawostkę warto dodać, że Rząd turecki posiada ośrodki hodowlane w miejscowości Kangal i w kilku bazach wojskowych. Kangal został przedstawiony na znaczkach pocztowych i monetach tureckich.
Wygląd
Kangal to silny i duży pies. Dorosłe psy osiągają od 76 do 86 cm wysokości w kłębie. Samice są niższe i mierzą od 71 do 79 cm. Waga psów oscyluje w granicach 50-63 kg, a suk: 40-54 kg. Psy są potężne i dobrze umięśnione, ale zdolne do szybkiego i sprawnego biegu. Cechami typowymi dla rasy są czarna maska i uszy w tym samym kolorze. Dopuszcza się kilka typów umaszczenie – od jasnopłowego po szaro-bure, w zależności od ilości czarnych włosów wierzchniej okrywy, szczególnie na głowie. Ten typ maści bywa często nazywany "boz" (bury) lub "karabash", co po turecku oznacza "czarną głowę". Czworonogi mają krótką, gęstą, podwójną okrywę włosową, która chroni w czasie mrozów i doskonale izoluje w porze kanikuły. Podszerstek jest zazwyczaj miękki i szary. Typowymi elementami „stroju” są białe "skarpetki" i krawat na klatce piersiowej; Kangale nigdy nie są łaciate, białe, ani pręgowane.
Kangal fot. Sarah Murray
Temperament
Psy Kangal są bardzo aktywne i mają ogromną chęć do pracy – nie znoszą nudy i przebywania w samotności. Sprawdzą się w roli stróżów dobytku i inwentarza; będą odstraszać, a nawet zabijać drapieżniki (wilki w Turcji, w Stanach Zjednoczonych ochrona farm kóz, emu przed niedźwiedziami, kuguarami, czy dzikimi psami). Nie tolerują obecności nieproszonych gości na swojej posesji i szybko informują właściciela o potencjalnym zagrożeniu. Z natury są jednak delikatne i godne zaufania stosunku do znajomych ludzi i zwierząt, zaś w przypadku ich zagrożenia, stają się niezwykle obronne.
Jeżeli Twój Kangal będzie przez większość czasu przebywał na podwórku, musisz wiedzieć dwie rzeczy: po pierwsze – to pies który lubi mieć wykopany dołek, norę lub tunel. Po wtóre – pies jest w stanie przeskoczyć przez ogrodzenie niższe niż 2 metry. Dobry płot jest zatem koniecznością, a nie zbytkiem!
Kangal
Kangale nie szczekają bez potrzeby. Dobrze jak właściciel zrobi dla nich kopiec (górkę) lub budę z płaskim dachem, na której będą mogły obserwować okolicę.
Kangale wymagają wczesnej socjalizacji, aby stać się pełnoprawnymi i zaufanymi członkami rodziny. Niestety, szkolenie i socjalizacja mogą sprawiać pewne problemy niedoświadczonym właścicielom. Jeżeli pies nie widzi sensu w powtarzaniu komend, po prostu przestaje je wykonywać i zajmuje się czymś ciekawszym. Właściciel musi pamiętać, że pies szybko wychwyci najmniejszą oznakę słabości i będzie próbował przejąć funkcję samca alfa w stadzie. Nie można do tego dopuścić!
Psy są łagodne w stosunku do dzieci; mogą mieszkać w rodzinach z nieco starszymi dziećmi. Kangal nie znosi samców swojej rasy lub osobników postury takiej jak on. W grupie moga funkcjonować razem pod warunkiem, że ustalą hierarchię.
Zdrowie i Pielęgnacja
Może pojawić się dysplazja stawów biodrowych. Rasa jest również podatna na skręt żołądka. Pielęgnacja nie sprawia większych problemów, trzeba tylko pamietać, że dwa razy w roku Kangale mocno linieją.
Kangale fot. Sarah Murray
Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 76 do 86 cm wysokości w kłębie. Samice są niższe i mierzą od 71 do 79 cm.
Waga: Waga psów oscyluje w granicach 50-63 kg, a suk: 40-54 kg.
Umaszczenie: Dopuszcza się kilka typów umaszczenie – od jasnopłowego po szaro-bure, w zależności od ilości czarnych włosów wierzchniej okrywy, szczególnie na głowie. Ten typ maści bywa często nazywany "boz" (bury) lub "karabash", co po turecku oznacza "czarną głowę". Typowymi elementami „stroju” są białe "skarpetki" i krawat na klatce piersiowej; Kangale nigdy nie są łaciate, białe, ani pręgowane.
Zdrowie: Psy są generalnie zdrowe. Mogą pojawić się problemy dysplatyczne.
Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne czesanie włosa.
Rodzina: Wymagają konsekwentnego prowadzenia i szkolenia. Są wierne i oddane swojej rodzinie. Uwielbiają pracować i nie znoszą samotności.
Koszt szczeniąt 3500 - 4000 złotych
Kraj pochodzenia: Turcja, rasa nie uznana przez FCI
Długość życia: 13 -14 lat
Autor zdjęcia BIRHANB
