Udostępnij ten artykuł.

Kryteria wyboru reproduktora

Założenie hodowli psów jest obarczone koniecznością spełniania pewnych ważnych kryteriów i działaniem zgodnym z przepisami. Miedzy innymi chodzi o przydomki hodowlane, kwalifikacje hodowlane czy kryteria wyboru reproduktora psa i suki hodowlanej. Gdzie należy szukać informacji na ten temat i jak je interpretować? Pragniesz zająć się hodowlą psów rasowych, wiec konieczne przeczytaj wszystkie informacje na ten temat. Jeszcze dziś sprawdź miedzy innymi, jakie są kryteria wyboru reproduktora.

Zgodnie z przepisami Regulaminu Hodowli Psów Rasowych w Polsce

, hodowlą kieruje Zarząd Główny Związku Kynologicznego w Polsce (ZKwP), za pomocą powoływanych przez siebie organów, wśród których znajdują się: Główna Komisja Hodowlana, Oddziały Związku Kynologicznego, Kluby Ras – komisje ZG oraz Kluby Ras. Regulamin Hodowli Psów Rasowych został wprowadzony w dniu 01.04.2006 r. Opracowano go zgodnie z postanowieniami Regulaminu Hodowlanego FCI i odrębnych uchwał FCI. FCI to Międzynarodowa Federacja Kynologiczna, Fédération Cynologique Internationale, mająca swoją siedzibę w Thuin w Belgii. Jest to jednostka nadrzędna dla głównych organizacji kynologicznych powołanych w Europie, Azji, Afryce, Ameryce Środkowej i Południowej, Australii i Nowej Zelandii (nie podlegają pod nią np. USA czy Wielka Brytania).

Zgodnie z rozdziałem I. Przepisy Ogólne § 3 regulaminu – „celem hodowli jest doskonalenie poszczególnych ras psów pod względem cech fizycznych, psychicznych i użytkowych z uwzględnieniem podstaw naukowych”. Natomiast zgodnie z § 5 – „hodowcą jest członek Związku, prowadzący hodowlę na terenie RP, zgodnie z przepisami niniejszego Regulaminu, posiadający jedną lub więcej suk hodowlanych oraz zatwierdzony przydomek hodowlany. Członkowie Związku mogą posiadać psy na zasadzie współwłasności. Warianty takiej sytuacji reguluje załącznik numer 11 i 11a do niniejszego Regulaminu. § 6 Nadzór nad przestrzeganiem Regulaminu Hodowli Psów Rasowych należy do Zarządu Głównego (za pośrednictwem Głównej Komisji Hodowlanej) i Zarządów Oddziałów Związku (za pośrednictwem Oddziałowych Komisji Hodowlanych)”.

kryteria wyboru reproduktora psa

Kryteria wyboru reproduktora– kwalifikacje hodowlane.

W obowiązującym Regulaminie Hodowli Psów Rasowych w Polsce określono m.in. kwalifikacje hodowlane, czyli zasady, na jakich suki i psy mogą uzyskać tytuł reproduktora. Zgodnie z rozdziałem III § 9 regulaminu – „do kwalifikacji hodowlanych zalicza się oceny z wystaw i innych imprez kynologicznych organizowanych przez wszystkie organizacje zrzeszone w FCI”. Wyniki te są zapisywane na tzw. Karcie Sztywnej psa/suki, które prowadzą poszczególne terenowe Oddziały ZKwP. Według rozdziału IV § 10 (suki) oraz V § 13 (psy) regulaminu – do hodowli można dopuścić suki i psy z odpowiednimi adnotacjami w rodowodzie i Karcie Sztywnej „SUKA HODOWLANA” oraz „REPRODUKTOR”, które wykonał Kierownik Sekcji lub Przewodniczący Oddziałowej Komisji Hodowlanej. Aby jednak zwierzęta mogły uzyskać wyżej wymieniony wpis, muszą spełnić zatwierdzone przez Zarząd Główny ZKwP wymogi wymienione w zał. 10 omawianego regulaminu.

Wymogi te obejmują (pkt. 1):

  • konieczność posiadania rodowodu i rejestracji w ZKwP;
  • wpisanie do Polskiej Księgi Rodowodowej (PKR) lub Księgi Wstępnej (KW);
  • ukończenie min 15 miesięcy życia (u suk z wyjątkiem ras wymienionych w § 10 pkt. 2 regulaminu);
  • uzyskanie po ukończeniu 15 mies. życia, w dowolnej klasie trzech ocen co najmniej bardzo dobrych u suk oraz minimum doskonałych u psów, w tym jedną na wystawie międzynarodowej lub klubowej, od co najmniej dwóch sędziów.

Kryteria wyboru psa reproduktora– pozostałe kryteria regulaminu.

Ponadto, suka z certyfikatem użytkowości uprawniającym do wystawiania w klasie użytkowej, może być dopuszczona do hodowli, jeśli ma trzy oceny co najmniej dobre od co najmniej dwóch sędziów, w tym jedną uzyskaną na wystawie międzynarodowej lub klubowej. Pies w tej sytuacji musi mieć trzy oceny co najmniej bardzo dobre. Do kojarzeń można też używać psy zarejestrowane w zagranicznej organizacji uznanej przez FCI, które muszą spełniać jej wymogi hodowlane (brak dodatkowych wymogów ZKwP). Importowane z zagranicy psy reproduktory umieszcza się na liście reproduktorów, jeśli spełniają wymogi Regulaminu Hodowli Psów Rasowych ZKwP. Do pierwszego krycia dopuszczane są też suki od 12 mies. życia niektórych ras miniaturowych i wielkogłowych (zał. 12 regulaminu), które w klasie młodzieży od min dwóch sędziów dostały trzy oceny min bardzo dobre, w tym jedną na wystawie międzynarodowej lub klubowej, na podstawie adnotacji w rodowodzie i karcie sztywnej.

Jednak dalsze używanie takich suk do hodowli jest możliwe po ukończeniu 15 mies. życia, gdy uzyskają oceny co najmniej bardzo dobre, jak w pkt.1. Do kryć dopuszczane są psy w okresie przejściowym 12-18 mies. życia, jeśli w klasie młodzieży uzyskały od co najmniej dwóch sędziów trzy oceny min doskonałe, w tym jedną na wystawie międzynarodowej lub klubowej, na podstawie adnotacji w rodowodzie i karcie sztywnej „OKRES WARUNKOWY”. Dalsze używanie samca do kryć jest warunkowane uzyskaniem ocen co najmniej doskonałych po ukończeniu 15 mies. życia. Oddziałowa Komisja Hodowlana może wnioskować do Zarządu Oddziału ZKwP o zawieszenie uprawnień hodowlanych suki/psa na okres nie krótszy niż 12 mies., gdy hodowca nie stosuje się do wymagań regulaminu, albo gdy suka ukończy 8 lat (dla psów reproduktorów nie ustala się górnej granicy wieku hodowlanego, ani limitu kryć), albo gdy ustało członkostwo hodowcy w ZKwP oraz gdy na dwóch wystawach przez dwóch różnych sędziów suka/pies zostaną zdyskwalifikowane za agresję do ludzi.

wybór psa reproduktora do krycia

Kryteria wyboru reproduktora– kryteria hodowlane, genetyczne itp.

Przy doborze reproduktora trzeba też zastanowić się nad wyborem biologicznie odpowiedniego partnera. Dany osobnik może bowiem mieć idealne papiery i osiągi, a jednak nie będzie genetycznie pasował do kojarzenia. Dobór rodziców jest pod tym względem również bardzo ważny i nie może być przypadkowy.

Wyróżnia się kilka rodzajów takich kojarzeń:

kojarzenie na INBRED – te kryteria wyboru reproduktora opierają się o kojarzenie spokrewnionych ze sobą ojca i matki przyszłych szczeniąt. W rodowodach takich rodziców zawsze występuje jakiś wspólny przodek. Potomstwo dziedziczy po 50% genów od ojca i matki. Dlatego przy wspólnym przodku u rodziców, szczenięta odziedziczą najwięcej genów od niego. Daje to wielkie prawdopodobieństwo, że będą miały podobny do niego typ. Jest to częsty sposób skojarzenia przy wybitnym przedstawicielu przodku w rodowodzie rodziców. Szczenięta stają się wtedy zinbredowane na superprzodka. Uwaga jednak, bo prócz zalet, szczenięta mogą też odziedziczyć i jego wady (szczególnie te nieujawnione, ukryte w genach przodka). Dlatego ten typ skojarzenia zaleca się tylko doświadczonym hodowcom. Szczenięta trzeba też potem selekcjonować, wybierając do dalszej hodowli wyłącznie najlepsze.

kojarzenie NA LINIĘ – łagodniejsza forma inbreedu, także oparta o wspólnego przodka w rodowodzie. Chodzi tu konkretnie o powtarzanie się tej samej linii hodowlanej ze strony obojga rodziców (ten sam przydomek hodowlany). Szczenięta z takich kojarzeń również podlegają selekcji. Taki dobór rodziców i selekcja szczeniąt utrwalają w kolejnych pokoleniach pożądane cechy charakterystyczne dla danej linii. Uwaga jednak, bo dana linia hodowlana może mieć utrwalone zarówno cechy dobre, jak i wadliwe.

kojarzenie typu PODOBNE i PODOBNYZM – kojarzy się tu rodziców szczeniąt nie spokrewnionych ze sobą, lecz będących w tym samym typie, czyli do siebie podobnych. Rodzice szczeniąt muszą być jednak doskonale idealnymi przedstawicielami swej rasy.

kojarzenie WYRÓWNAWCZE – także kojarzy się tu rodziców szczeniąt nie spokrewnionych ze sobą, ale również do siebie niepodobnych. Chodzi tu, by wyhamować cechy niepożądane. Odnośnie suk nie ma wymogu uzyskania ocen „doskonałych”, by być suką hodowlaną. Wystarczy do tego trzykrotna ocena minimum „bardzo dobra”. Ocena ta oznacza, że suka ma jakąś drobną wadę, którą jednak nie musi przekazać potomstwu. Aby wadę wyciszyć, na ojca szczeniąt wybiera się psa, którego genotyp może tego dokonać (np. suka o słabym kontowaniu kończyn vs pies pod tym względem idealny).

Kryteria wyboru psa reproduktora – podsumowanie.

Aby trafnie wybrać reproduktora, trzeba nie tylko sprawdzić jego uprawnienia ku temu, ale również trafnie wyselekcjonować go pod kątem genetycznym. Trzeba wiec obejrzeć nie tylko jego rodowód i książeczkę zdrowia, ale też popatrzeć na niego „na żywo”. Nie kierujmy się jedynie zdjęciami na odległość! Zdjęcia nie są obiektywne i mogą pewne ważne cechy zafałszowywać, nawet w ogóle je ukryć. Zdjęcie nigdy nie pokaże też psa w ruchu. Przykładowo, piękny na zdjęciach reproduktor, w rzeczywistości może mieć kiepskie chody i postawę. Najlepiej wybierać reproduktora, oglądając go w całej okazałości np. na wystawie psów rasowych. Można tam również czasem zobaczyć i jego wcześniejsze potomstwo. Inna bardzo istotna cecha, to ilość tytułów zdobytych przez reproduktora. Otóż cecha ta wbrew mniemaniu wcale nie świadczy o jego wartości hodowlanej. Nie zapewni też, że jego potomstwo będzie tak samo doskonałe. Świetny reproduktor może bowiem wcale nie mieć Championatu i CWC. Będzie jednak przekazywał pożądane cechy, których nawet u niego nie widać. Najważniejsze są bowiem jego geny.

Tagi artykułu: