Zobacz także:
Lagotto Romagnolo
W niniejszym artykule zajmiemy się opisem włoskiej rasy psów o antycznym rodowodzie. Życzymy miłej lektury!
Historia Lagotto Romagnolo
Rasa psa Lagotto romagnolo (Romański pies dowodny) to jedyna rasa na świecie hodowana specjalnie do odnajdywania trufli w każdym terenie. Nazwa Lagotto pochodzi od pierwotnej funkcji psów wodnych – w dialekcie Romagna ‘Lagotto’ jest synonimem ‘psa wodnego’. W dawnych czasach psy spełniały przede wszystkim funkcje myśliwskie i były wykorzystywane do polowania na stada ptaków zasiedlających bagniste tereny. Były bardzo wytrzymałe i nawet przez wiele godzin stały na posterunku, aby w końcu wyłowić z wody ustrzelone ptaki i przynieść je na brzeg. Możliwość wykonywania takich funkcji była możliwa dzięki podwójnemu kręconemu włosowi, który tworzy doskonałą barierę cieplną i jest nieprzemakalny, chroniąc tym samym skórę psa w trakcie kontaktu z wodą.
Na przestrzeni lat konsekwentnie osuszano ogromne bagna Romagna Comacchio, w związku z czym Lagotto utraciły swoją pozycję psów dowodnych. W drugiej połowie XIX wieku hodowcy zaczęli specjalizować czworonogi w odnajdowaniu trufli. Wrodzone talenty do wyszukiwania, szybkość uczenia się oraz doskonały węch, sprawiły, że Lagotto szybko odnalazły się w nowej roli. Okresem przejściowym między jedną a drugą funkcją Lagotto są lata 1840-1890.
Lagotto Romagnolo opis rasy
Lagotto romagnolo to pies niewielkiej lub średniej wielkości, o proporcjonalnej, mocnej budowie ciała, naturalnym wyglądzie i gęstej, kędzierzawej, wełnistej sierści. Długość głowy wynosi 4/10 wysokości w kłębie. Sylwetka wpisuje się niemalże w kształt kwadratu. Długość czaszki stanowi nieco więcej niż 50% długości całej głowy. Długość kufy jest o 2/10 mniejsza od długości czaszki. Głębokość klatki piersiowej nieco mniejsza od połowy wysokości w kłębie (około 44%). Głowa oglądana z góry ma kształt trapezowaty i jest umiarkowanie szeroka. Linie profilu są lekko rozbieżne. Czaszka szeroka na wysokości łuków jarzmowych, tak samo długa jak szeroka. Oglądana z boku nieco dłuższa od kufy. Trochę wypukła, w tylnej części raczej płaska. Dobrze rozwinięte zatoki czołowe, łuki nadoczodołowe zaznaczone, bruzda czołowa wyraźna, grzebień potyliczny krótki i niezbyt mocno rozwinięty, dół nadoczodołowy bardzo nieznaczny. Stop niezbyt mocno zaznaczony, ale widoczny. Nos duży, o szeroko rozwartych i ruchliwych nozdrzach, bruzda środkowa bardzo wyraźna. Z profilu trufla nosa stanowi przedłużenie linii profilu. Nos bardzo nieznacznie wystaje przed przednią krawędź warg; barwa od jasno do ciemno brązowej, w zależności od umaszczenia. Kufa dość szeroka, nieco krótsza od mózgoczaszki, o lekko klinowatym kształcie i raczej tępo zakończona. Grzbiet nosa prosty. Wargi niezbyt grube, raczej przylegające; dolna linia kufy wyznaczona przez spodnią krawędź żuchwy. Porośnięte długimi, raczej twardymi wąsami. Oglądane z przodu wargi tworzą szerokie półkole. Krawędzie warg barwy jasno do ciemno brązowej.
Pies Lagotto romagnolo, fot. Inga Tornvist
Szczęki mocne, niemal kanciaste, żuchwa szeroka. Komplet siekaczy styka się w zgryzie nożycowym lub cęgowym; dopuszczalne również odwrócone nożyce. Zęby duże i białe. Policzki płaskie. Oczy duże, ale bez przesady, zaokrąglone, szeroko rozstawione, dobrze osadzone w oczodołach. Barwa tęczówki od koloru ochry przez orzechową do ciemno brązowej, w zależności od umaszczenia. Powieki dobrze przylegające, barwy od jasno do ciemno brązowej. Długie rzęsy, wyraz czujny, bystry i ożywiony. Uszy średniej wielkości w porównaniu do wielkości głowy, trójkątne, z zaokrąglonymi końcami, dość szerokie u podstawy. Osadzone tuż powyżej łuków nadoczodołowych. Wiszące w spoczynku, lekko wzniesione, kiedy pies jest czymś zainteresowany. Wyciągnięte do przodu dosięgają ¼ długości kufy. Sierść na uszach luźno skręcona, ale mocno pofalowana; nie może być krótka. Wnętrze ucha dobrze owłosione. Szyja mocna, dobrze umięśniona, sucha, owalna na przekroju, wysoko osadzona, bez najmniejszego śladu podgardla, lekko łukowato wygięta. U samców obwód szyi może być dwukrotnie większy od jej długości, która powinna być nieco mniejsza od długości głowy. Tułów zwarty i mocny, długość równa wysokości w kłębie.
Linia górna prosta od kłębu do zadu. Kłąb wznosi się ponad linię grzbietu; szczyty łopatek daleko z tyłu, niezbyt blisko siebie, ale dość wysokie. Grzbiet prosty, bardzo dobrze umięśniony. Lędźwie zwarte, bardzo mocne, lekko wysklepione. Szerokość równa długości lub nieco większa. Zad długi, szeroki, umięśniony, lekko opadający. Klatka piersiowa dobrze rozbudowana, sięgająca łokcia. Z przodu dość wąska, rozszerzająca się od szóstego żebra ku tyłowi. Mostek długi, za mostkiem linia dolna tylko lekko podciągnięta. Ogon osadzony na średniej wysokości, zwężający się ku końcowi. Opuszczony ledwie sięga stawu skokowego. Porośnięty wełnistym, stosunkowo twardym włosem. W spoczynku noszony sierpowato, przy pobudzeniu wyraźnie wzniesiony, ale nie zakręcony. Kończyny przednie kształtne i proste. Łopatka długa, skośnie ustawiona, dobrze umięśniona, mocna i dobrze związana z tułowiem, ale w ruchu swobodna.
Ramię dobrze umięśnione, o lekkim kośćcu, długości tej samej co łopatka. Łokcie dobrze, ale nie za ciasno przylegające do klatki piersiowej, pokryte cienką skórą, ustawione, podobnie jak ramię, równolegle do osi podłużnej tułowia. Wyrostek łokciowy znajduje się dokładnie na linii pionowej, przebiegającej od kłębu do podłoża. Przedramię idealnie pionowe, długie, o mocnym kośćcu, na przekroju owalne. Nadgarstek oglądany z przodu znajduje się na tej samej linii pionowej co przedramię. Śródręcze nie tak mocne jak przedramię, o lżejszym kośćcu, sprężyste. Łapa lekko zaokrąglona, zwarta, o wysklepionych, zwartych palcach. Pazury mocne, wysklepione, opuszki dobrze pigmentowane, dobrze rozwinięte błony międzypalcowe. Kończyny tylne mocne, oglądane z tyłu proste, równolegle ustawione i proporcjonalne do wielkości psa. Udo długie, dobrze umięśnione. Podudzie nieco dłuższe od uda, o mocnym kośćcu; mięśnie mocne i wyraźnie rozdzielone. Staw skokowy mocny, suchy, o wyraźnie zaznaczonym kośćcu. Stawy równoległe do osi podłużnej tułowia. Śródstopie cienkie, cylindryczne, ustawione pionowo do podłoża. Bez wilczych pazurów. Łapa bardziej owalna niż przednia, i trochę mniej wysklepiona. Skóra cienka, dobrze przylegająca na całym ciele, niepofałdowana. Pigmentacja błon śluzowych i opuszek łap od jasno do bardzo ciemno brązowej. Sierść wełnista, nigdy lokowata, dość twarda w dotyku, skręcona w ciasne pierścionki (jednakowe na całym ciele) z widocznym podszerstkiem. Na głowie sierść jest nieco mniej zwarta i tworzy wyraźną brodę, wąsy i brwi. Policzki porośnięte gęstym włosem. Włos okrywowy i podszerstek są nieprzemakalne. Dopuszczalnymi typami maści są: jednolita brudno biała, biała w czekoladowe lub pomarańczowe łaty, czekoladowa przesiana, czekoladowa w różnych odcieniach z białym lub bez, pomarańczowa z białym lub bez. U części psów występuje jasno lub ciemno brązowa maska. Dopuszcza się podpalanie w różnych odcieniach. Psy osiągają od 43 do 48 cm wysokości w kłębie (idealna : 46 cm). Suki są mniejsze i mierzą od 41 do 46 cm (idealna: 43 cm). Tolerancja 1 cm w górę i w dół. Dorosłe psy ważą od 13 do 16 kg. Suki są lżejsze i ważą od 11 do 14 kg.
Temperament
Lagotto romagnolo to wesoły i zawsze chętny do nauki czworonóg, który uwielbia spędzać czas ze swoim opiekunem i jest nastawiony na współpracę. Niekiedy bywa dość uparty, ale zazwyczaj nie sprawia problemów wychowawczych. Poza tym jest mało wymagający, inteligentny i przyjaźnie nastawiony do świata. Naturalny talent do rewirowania i dobrze rozwinięty zmysł węchu sprawiają, że sprawdzi się w roli psa tropiącego; doskonale nadaje się do pracy po śladzie. Jego instynkt łowiecki – na przestrzeni lat – został mocno przytłumiony, dlatego w czasie pracy nie daje się zwieść przez zapachy dzikiej zwierzyny. Jeżeli jednak zauważymy jakąkolwiek skłonność do polowania, należy ją konsekwentnie i w zarodku tłumić.
Lagotto romagnolo uwielbiają pracować ze swoim przewodnikiem, gdyż mają ogromną potrzebę przypodobania się opiekunowi. Wielką frajdę sprawia im uczestnictwo w psich zawodach; sprawdzą się w sportach typu Obedience, Agility czy Flyball.
Pielęgnacja
Sierść ma tendencję do spilśniania, jeżeli nie jest strzyżona (przynajmniej raz do roku). Konieczne jest także systematyczne usuwanie spilśnionego włosa okrywowego i podszerstka. Sierść strzyżona nie powinna być dłuższa niż 4 cm, a strzyżenie nie może zmieniać sylwetki. Okolice genitaliów i odbytu strzyże się na krótko. Niedopuszczalne stylizowane i fryzowanie sierści jak u pudli czy bichon frisee – powoduje to obniżenie oceny. Zbyt krótkie strzyżenie uniemożliwia wykształcenie się pierścieni i ocenę struktury szaty. Prawidłowa fryzura ma być bezpretensjonalna i podkreślać rustykalny wygląd, właściwy dla tej rasy.
Zdrowie
Do najczęściej występujących problemów zdrowotnych zaliczamy: zaburzenia móżdżkowe (młodzieńcza padaczka lagotto – JE), dysplazję biodrową oraz choroby oczu. Lagotto romagnolo to generalnie zdrowa rasa psów. Przedstawiciele rasy żyją nawet 14-16 lat.
Szczeniaki Lagotto Romagnolo
W Polsce funkcjonuje przynajmniej kilka hodowli Lagotto romagnolo. Rodowodowe szczenięta można kupić już za 3000-4000 złotych. Nasza galeria psów zawiera fotografie szczeniąt Lagotto. Zachęcamy do przejrzenia zdjęć i odwiedzenia stron polskich hodowli!
Wysokość: Psy osiągają od 43 do 48 cm wysokości w kłębie (idealna : 46 cm). Suki są mniejsze i mierzą od 41 do 46 cm (idealna: 43 cm). Tolerancja 1 cm w górę i w dół.
Waga: Dorosłe psy ważą od 13 do 16 kg. Suki są lżejsze i ważą od 11 do 14 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami maści są: jednolita brudno biała, biała w czekoladowe lub pomarańczowe łaty, czekoladowa przesiana, czekoladowa w różnych odcieniach z białym lub bez, pomarańczowa z białym lub bez. U części psów występuje jasno lub ciemno brązowa maska. Dopuszcza się podpalanie w różnych odcieniach.
Zdrowie: Do najczęściej występujących problemów zdrowotnych zaliczamy: zaburzenia móżdżkowe (młodzieńcza padaczka lagotto – JE), dysplazję biodrową oraz choroby oczu.
Pielęgnacja: Sierść ma tendencję do spilśniania, jeżeli nie jest strzyżona (przynajmniej raz do roku). Konieczne jest także systematyczne usuwanie spilśnionego włosa okrywowego i podszerstka. Okolice genitaliów i odbytu strzyże się na krótko.
Rodzina: Psy są bardzo rodzinne, bezwarunkowo oddane swojemu właścicielowi i przyjacielskie. Za wszelką cenę chcą zadowolić swojego opiekuna. Uwielbiają typowo psie sporty i ruch na świeżym powietrzu.
Inne nazwy: Romagna Water Dog, Water Dog of Romagna
Klasyfikacja FCI - grupa VIII, sekcja 3, wzorzec nr 298. Bez prób pracy.
