ŁAJKA ZACHODNIOSYBERYJSKA (Zapadno-Sibirskaïa Laïka)
Łajka zachodniosyberyjska znana również jako Zapadno-Sibirskaïa Łajka jest psem myśliwskim opracowanym przez rdzennych mieszkańców północnego Uralu i zachodniej Syberii. Łajka była wykorzystywana głównie do polowania na wiewiórki, ptaki.
Niestety proces industrializacji Syberii doprowadził do wyginięcie endemicznych ras psów. Osiedleńcy krzyżowali rdzenne rasy ze czworonogami przywiezionymi z innych części Rosji. Niektórzy rosyjscy myśliwi z dużych miast byli jednak świadomi tego procesu i starali się zachować ostatnie egzemplarze. Pierwsze próby oczyszczenia i odnowienia rasy nastąpiły w 1920 roku. Powstały wówczas dwa ”rodzaje” psów: Mansi Laikas, które miały lekkie kości i wąską, podłużną głowę oraz Laikas Hanti o potężnie zbudowanych ciałach i krótkich głowach. Wzorzec łajki zachodniosyberyjskiej przyjęto w roku 1952.
Wygląd
Łajka zachodniosyberyjska to średniej wielkości pies o mocnej i kształtnej budowie ciała i mocnym lecz nie masywnym kośćcu. Sylwetka psów wpisuje się w kształt prostokąta. Głowa jest stosunkowo nieduża. Czaszka przypomina kształtem trójkąt równoboczny. Przejście od czaszki do kufy – płynne, ledwie zauważalne. Kufa długa i spiczasta. Wargi suche, ściśle przylegające. Zęby duże, białe, ustawione w zgryzie nożycowym. Oczy owalne, skośne, ciemnego koloru. Uszy stojące, wysoko osadzone, spiczaste. Szyja dobrze umięśniona, sucha. Kłąb bardzo wyraźnie zaznaczony. Grzbiet mocny, prosty. Lędźwie krótkie, gibkie. Zad szeroki, umięśniony i lekko opadający. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta. Brzuch nieco podciągnięty. Ogon zawinięty mocno; noszony nad grzbietem lub pośladkami. Kończyny przednie długie, umięśnione. Łopatki ukośne, niedługie. Śródręcze nieco pochyłe. Kończyny tylne umięśnione, mocne, z dobrze ukątowanym stawem skokowym. Palce szczątkowe powinny być usunięte. Łapy owalne, wysklepione, ze zwartymi palcami. Skóra gruba, bez żadnych fałd. Twardy włos ochronny zewnętrznej okrywy włosowej; podszycie odpowiednio wykształcone. Włos okrywowy prosty i gruby, nieco odstający dzięki obfitemu podszyciu, sprawiający wrażenie bujnego. Na głowie, uszach oraz przedzie kończyn włos krótki; na kłębie, szyi, łopatkach oraz tylnej części kończyn – dłuższy. Tworzy brodę na kościach policzkowych, kołnierz na szyi i delikatne pióro z tyłu kończyn. Dopuszczalnymi typami umaszczenia jest szare z czerwonobrązowym, płowe, czerwone, szare w rozmaitych odcieniach, jednolite lub łaciate, białe. Dorosłe psy osiągają od 55 do 62 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 51 do 58 cm.
Łajka zachodniosyberyjska autor: PrzemekL
Temperament
Odpowiednio wyszkolone psy nie sprawiają problemów wychowawczych. Należy jednak pamiętać, że zwierzęta powinny być socjalizowane i szkolone już w okresie wczesnej młodości. Łajki zachodniosyberyjskie zupełnie nie nadają się dla osób, które nie mają doświadczenia w prowadzeniu czworonogów.
Niewątpliwą zaletą rasy jest bezwarunkowe oddanie właścicielowi – to pies jednego pana. Czworonóg jest bardzo wierny, oddany i lojalny.
Niestety, Łajki zachodniosyberyjskie bywają także dość uparte i nazbyt samodzielne w działaniu. Nie tolerują innych psów i mają silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Jeżeli widzą na swoim terytorium obcą osobę, na pewno zaalarmują o tym opiekuna. Nie tolerują innych zwierząt – zdarza się, że bywają wobec nich agresywne.
Jako że psy są niezwykle energiczne, potrzebują stałej, dziennej dawki ruchu. Nie ma mowy, aby zadowoliły się kilkunastominutowym spacerem. Łajki uwielbiają wiejskie życie i raczej źle się czują w dużych ośrodkach miejskich. Łajka jako że jest psem myśliwskim nie jest polecana do domu z małymi zwierzętami.
Suczka Tori rasy łajka zachodniosyberyjska, fot. mythvs
Pielęgnacja i Zdrowie
Psy mają bardzo gęstą i bujną sierść, która wymaga regularnego czesania. W okresie linienia tracą ogromne ilości włosa. Nie odnotowano typowych przypadłości zdrowotnych u rasy. Długość życia 147-15 lat.
Cena za psa z rodowodem to koszt od 1000 do 1500 złotych.
Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 55 do 62 centymetrów wysokości w kłębie. Suki są nieco mniejsze i mierzą od 51 do 58 centymetrów.
Umaszczenie: szare z czerwonobrązowym, płowe, czerwone, szare w rozmaitych odcieniach, jednolite lub łaciate, biała.
Pielęgnacja: Łajki wymagają wzmożonej pielęgnacji w okresie linienia.
Rodzina: Łajka zachodniosyberyjska to pies jednego właściciela. Lubi dzieci, chociaż nie jest polecana rodzinom z bardzo małymi dziećmi. Psy mają tendencje do dominacji i silnie rozwinięty instynkt terytorialny. Nie akceptują na swoim terytorium innych zwierząt. Powinny żyć na wsi albo w domach z ogrodem. Duszą się w miastach.
Łajka zachodniosyberyjska Tori, fot. mythvs
Zdrowie: Nie stwierdzono typowych przypadłości dotykających tę rasę.
Pochodzenie: Rosja
Użytkowość: wszechstronny pies myśliwski
Inne nazwy: ros. западносибирская лайка, ang. Westsiberian Laika
Klasyfikacja FCI - Grupa V, Szpice i psy pierwotne Sekcja 2. Północne szpice myśliwskie nr wzorca 306, podlega próbom pracy.