Pies jest nie tylko najlepszym przyjacielem człowieka. Wiele osób wierzy również, że czworonogi mają cudowne właściwości i są w stanie odgonić wszelkie choroby. Dotyczy to zarówno sfery fizycznej jak i psychicznej psów.
W starożytnej Japonii wierzono, że szczenięta przynoszą do domu pomyślność i zwiastują pomyślne rozwiązanie ciąży. Ludy azjatyckie i indiańskie pokładały w psach wielkie nadzieje i uznawały za dostarczycieli dobrej nowiny. Nikt chyba jednak nie przypuszczał, że znajdą się ludzie, którzy będą głosić tezę, iż leki wytworzone z psów są skuteczniejsze od tych dostępnych w aptekach.
Leki z psa w Starożytności
Zanim przejdziemy do umówienia współczesnej praktyki leczniczej, cofnijmy się kilkaset lat w przeszłość. Starożytni medycy i badacze zgodnie uznawali, że psy mogą posiadać właściwości lecznicze. Żywy pies potrafił podobno wyciągać z człowieka przeróżne choroby i koić ból w piersiach. Owo twierdzenie znajduje zwolenników również w czasach współczesnych. Niemniej, o wiele istotniejsza jest w tym przypadku siła sugestii aniżeli rzeczywiste zdolności zwierzęcia.
Hipokrates wystosował w swych pismach bardzo kontrowersyjną metodę leczniczą. Jego zdaniem rozkrojony, bądź rozćwiartowany pies, którego poszczególne części ciała zostaną przyłożone do głowy niewiasty, pozwoli jej wyleczyć się z melancholii. Leki z psa znajdowały wielu chętnych i były aplikowane zarówno osobom z niższych stanów społecznych, jak i również warstwom arystokratycznym. Stanowi do dowód na powszechność, a zarazem skuteczność (choćby pozorną) wymienionych „farmaceutyków”.
Jedzenie psa znajdowało oparcie w naukach medycznych. Wedle starożytnych ciężarna suka, która została zabita, a później ugotowana w winie z odrobiną mirry i leśnych ziół była doskonałym lekarstwem na padaczkę, epilepsję i wszelkie choroby wątroby. Nie ulega wątpliwości, że wiedza o cudownych właściwościach psów ma swoje początki w tradycjach mitycznych i wierzeniach ludowych.
W przekazach źródłowych nie odnajdujemy również żadnych informacji o ludziach cudownie wyleczonych i zachwalających zalety psiego mięsa. U Hipokratesa i Sekstusa możemy przeczytać jednak masę pożytecznych wskazówek, które odnoszą się do sposobu przyrządzania psiego mięsa oraz wyboru odpowiedniego zwierzęcia. Największym zainteresowaniem cieszyły się młode i zdrowe psy oraz ciężarne suki. Ciężarna suka była, bowiem traktowana zgoła odmiennie od swoich krewniaków. Jako, że nosiła w sobie nowe życie, jej obecność przynosiła właścicielom szczęście i wydawała się szczególnie cenna.
Leki z psa - Sadło z psa
Sadło z psa w dawnych czasach, kiedy na wsiach panowała ogólna bieda i głód, wieśniacy często zabijali swoje psy i wykorzystywali ich sadło do smarowania chleba. Jako, że sadło miało dużą wartość kaloryczną, wieśniacy mogli przetrwać srogą zimę.
