Wilczak włoski, zwany również Lupo italiano, to specyficzna krzyżówka wilka z psem. Specyficzna z wielu powodów, ale najważniejszy jest jeden: rasa jest całkowicie podporządkowana włoskiemu rządowi, a jej hodowla jest surowo zabroniona. Poza państwową hodowlą, obowiązuje całkowity zakaz hodowania tych pięknych, wytrzymałych oraz niezwykle pracowitych psów. Lupo italiano doskonale sprawdza się w Alpach, gdzie niejednokrotnie zwierzęta te były wykorzystywane do poszukiwań ofiar po zejściu lawiny. Jednak zastosowanie i przydatność tych zwierząt jest znacznie szersza. Doskonale sprawdziły się także przy poszukiwaniu ofiar trzęsień ziemi, uwięzionych pod gruzami. Z naszego artykułu dowiecie się wszystkiego na temat Lupo italiano – rasy, która we Włoszech otoczona jest aurą całkowitej wyjątkowości.
Ciekawostka
Co ciekawe, Lupo italiano, mimo swojego „państwowego” charakteru, nie jest rasą uznaną przez międzynarodową federacje kynologiczną. Jedynymi wilczakami, które FCI uznaje za oficjalne rasy psów, są: wilczak czechosłowacki oraz saarlooswolfhond.
Historia Lupo italiano
Dzieje wilczaków włoskich sięgają 1966 roku. To właśnie wtedy, dzika wilczyca została skrzyżowana z owczarkiem niemieckim pod okiem zasłużonego hodowcy dr. Cinophile'a Messiego. W ten sposób, na świat przyszedł pierwszy osobnik nowej rasy Lupo italiano. Wtedy oczywiście nie było wiadomo, jak potoczą się dalsze losy wilczaków włoskich. Jednak kiedy okazało się, że użyteczność w pracy tych psów daje spore możliwości, państwo włoskie postawiło na hodowlę na dużą skalę. Stopniowo, pogłowie rasy zwiększało się, licząc ponad 700 psów. Środki na rozwój rasy pochodzą z budżetu włoskiego rządu, który wspiera hodowlę w specjalnie przystosowanym centrum mieszczącym się w Cumana w Piemoncie.
Lupo italiano, mimo że są piękne i przyjazne ludziom, mają przede wszystkim realizować pokładane w nich nadzieje i cele. A celem hodowli tych zwierząt jest zapewnienie doskonale wyszkolonych psów, które nie tylko charakteryzują się dużą siłą i wytrzymałością. Są przede wszystkim zdyscyplinowane i odpowiednio wyszkolone, by w razie zagrożenia, natychmiast ruszyć do akcji. Wystarczy wspomnieć, że koszt wartość jednego zwierzęcia szacuje się na ok. 50 000 euro. Skoro państwo włoskie inwestuje tak wiele środków finansowych w szkolenie hybrydy wilka z psem, należy sądzić, że zwierzęta są dla służb ratunkowych bezcenne. I w rzeczywistości tak jest. Psy Lupo italiano służą w wojsku, policji i służbach specjalnych. W 2006 roku, podczas Igrzysk Olimpijskich w Turynie, to właśnie one zapewniały porządek i bezpieczeństwo sportowcom i kibicom.
Patrolując miasto razem z policjantami, wilczaki włoskie wykorzystują swoje naturalne walory, takie jak:
- doskonały węch,
- spostrzegawczość i świetny wzrok,
- duża odporność na stres,
- wytrzymałość i doskonała kondycja fizyczna,
- nieustępliwość,
- dyscyplina,
- gotowość do wykonywania poleceń.
Nic dziwnego, że mogą uratować człowieka się pod gruzami zawalonego budynku, czy odnaleźć turystów po zejściu lawiny w górach. Lupo italiano mają to we krwi.
Lupo italiano – wygląd
Jeśli chodzi o wygląd, wilczaki włoskie niemal do złudzenia przypominają owczarki niemieckie. Nic dziwnego, że to właśnie ta rasa psów wytypowana została do krzyżowania z wilczycami. Imponujący wzrost, siła, doskonały węch oraz przywiązanie do człowieka i gotowość niesienia pomocy. Żadnej z tych cech nie da się odmówić owczarkom, dzięki czemu powstałe na skutek krzyżowań wilczaki, są tak wszechstronne. Dorosła suka osiąga wzrost do 65 cm, samiec może mierzyć od 60 do 70 cm w kłębie. Głowa wilczaków włoskich jest mocna i masywna, a jej kształt zależy od płci. Najbardziej pożądane są oczy o odcieniu bursztynowym, podobnie jak u wilczaków czechosłowackich. Popularne są także oczy żółte. Niepożądane są za to oczy w kolorze niebieskim. Wilczaki włoskie posiadają mocny i prosty kręgosłup, który stanowi podstawę ich silnej i wyprostowanej sylwetki. Posiadają też silny i dobrze umięśniony brzuch oraz mocny zad, który umieszczony jest nieco poniżej barków. Lupo italiano posiada za to długie i silne, doskonale umięśnione kończyny, które pozwalają mu się szybko i pewnie poruszać. Chód wilczaka włoskiego, podobnie jak w przypadku innych krzyżówek wilków z psami, jest majestatyczny i elegancki. Zwierze chodzi lekko i dostojnie, niemal muskając podłoże łapami. W jego postawie widać, liczne nawiązania do sposobu poruszania się dzikiego wilka.
Sierść ma różną długość, zależnie od tego, na jakiej części ciała występuje. Głowa, uda i łapy to znacznie krótsza sierść niż tułów. Umaszczenie wilczaków włoskich najczęściej występuje w odcieniach od kremowego do szarego. Charakterystycznym elementem jest ciemny grzbiet. W odróżnieniu od wielu ras psów, ogon wilczaka włoskiego powinien być wyprostowany i noszony niezbyt wysoko.
Nie tylko wygląd decyduje o tym, że Lupo italiano jawi się jako pies niezwykły. Również jego charakter i temperament powodują, że tak doskonale sprawdza się w misjach ratunkowych i służbach. Psy te cechuje niezwykła lojalność i nieustraszony charakter. Przywiązują się do swoich właścicieli, wykazując jednak nieufność w stosunku do obcych. Cecha ta, w połączeniu z doskonałym węchem jest jedną z najistotniejszych w szkoleniu psa Lupo italiano do poszukiwania zaginionych. Poza tym, warto wspomnieć o niezwykłej wręcz odporności tych zwierząt na niekorzystne warunki atmosferyczne. Niestraszny im śnieg, mróz, silny wiatr oraz inne niedogodności pogodowe. Nawet przy niskiej temperaturze, wliczaki włoskie nie tracą nic ze swojej dynamiki i zwinności. Stanowi to gwarancję,że nawet w najtrudniejszych sytuacjach, zwierzęta te nie przestraszą się lub nie ulegną panice. Mają bowiem spokojny temperament, choć z natury są bardzo aktywne i ruchliwe. Z pewnością nie bez znaczenia jest w tym kontekście ich krew, którą odziedziczyły po dzikiej wilczycy z północy Lazio…
