MAREMMANO-ABRUZZESE (Cane da pastore Maremmano-Abruzzese)
Historia
Owczarek Maremma pochodzi z Włoch. Ich nazwa pochodzi od Maremmy i Abruzji, gdzie właśnie te psy strzegły owiec podczas przechodzenia ze stepów w Abruzji oraz Molise na pastwiska położone niżej w Apulia. W literaturze starożytnego Rzymu umieszczone są wpisy o rasach psów podobnych do Maremmy to świadczy o bardzo długiej historii tej rasy. Po zakończeniu tego przejścia owczarki dalej były używane przez pasterzy włoskich, przede wszystkim wtedy, jeśli owce były pasione na otwartych przestrzeniach.
Niegdyś istniał podział na dwa typy owczarków – Maremmano i Abruzzese. Pierwszy miał rozwijać się na górskim wybrzeżu Morza Tyrreńskiego w środkowych Włoszech, drugi zaś – w Apeninach. Czworonogi miały skrzyżować się ze sobą w naturalny sposób – w czasie którejś z licznych migracji. W 1958 roku podjęto decyzję o połączeniu ich w jedną rasę – stąd długa nazwa owczarka Maremmano-Abruzzese.
Obecnie psy cieszą się dużą popularnością na całym świecie – szczególnie w Stanach Zjednoczonych gdzie są powszechnie wykorzystywane przez hodowców.
Wygląd
Maremmano-Abruzzese to duży, mocno zbudowany pies o majestatycznej i szlachetnej sylwetce wpisanej w kształt prostokąta. Długość głowy wynosi 4/10 wysokości w kłębie; długość kufy jest o 1/10 mniejsza od długości mózgoczaszki; długość tułowia przekracza wysokość w kłębie o 1/18. Głębokość klatki piersiowej stanowi nieco mniej niż połowa wysokości w kłębie.
Głowa duża, o płynnych liniach, klinowatego kształtu, przypominająca głowę niedźwiedzia polarnego. Czaszka zdecydowanie szeroka, lekko wysklepiona po bokach, o lekko wypukłym profilu. Linie górne czaszki i kufy lekko rozbieżne, wskutek czego profil głowy jest lekko wypukły. Łuki brwiowe umiarkowanie zaznaczone, podobnie jak bruzda czołowa. Guz potyliczne ledwo widoczny. Stop nieznacznie zaznaczony, kąt między czaszką i kufą mocno rozwarty. Nos dość duży, stanowi przedłużenie górnej linii kufy, wilgotny i zimny, czarny, o dużych, szeroko otwartych nozdrzach. Nie powinien wystawać poza linię końca kufy. Długość kufy jest o 1/10 mniejsza od długości mózgoczaszki; głębokość, mierzona w kącikach warg, sięga połowę długości. Szerokość kufy zmniejsza się stopniowo w kierunku nosa, ale ma być ona tępo zakończona. Pod oczami kufa jest lekko wyrzeźbiona.
Górne wargi w punkcie złączenia są u dołu lekko zaokrąglone, poza tym suche i krótkie, nie obwisłe, lekko zakrywające zęby. Linia dolna kufy, poza przodem, wyznaczona jest nie przez wargi, lecz przez dolną szczękę i kącik warg, zresztą niezbyt wyraźny. Wargi zawsze czarne. Zęby dobrze rozwinięte i mocne ustawione w zgryzie nożycowym. Siekacze proste, równe, duże i kompletne. Policzki: umiarkowanie rozwinięte. Oczy niewielkie w stosunku do wielkości psa; tęczówka barwy ochry lub kasztana. Oczy nie powinny być ani wypukłe, ani zbyt głęboko osadzone. Powieki, o krawędziach zawsze czarnych, nadają oku kształt migdała. Uszy osadzone wysoko nad łukami jarzmowymi, wiszące, ale ruchliwe; trójkątnego kształtu, zakończone ostro, a nie zaokrąglone na końcach, małe w stosunku do wielkości psa. U psów rzeczywiście pracujących przy stadzie tolerowane uszy cięte.
Szyja lekko łukowato wygięta, o długości nie przekraczającej 8/10 długości głowy; gruba, bardzo mocna, umięśniona, bez podgardla. Długa i gęsta sierść na szyi tworzy kołnierz, wyraźny zwłaszcza u samców.
Tułów mocnej budowy; długość większa od wysokości w kłębie o 1/18. Linia górna prosta od kłębu do zadu, który jest trochę spadzisty. Kłąb trochę wyższy od linii grzbietu, szeroki, szczyty łopatek szeroko rozstawione. Grzbiet prosty, o długości wynoszącej około 32% wysokości w kłębie. Lędźwie nie wyróżniają się w linii górnej, są lekko wysklepione, szerokie i dobrze umięśnione. Ich długość stanowi 1/5 wysokości w kłębie; szerokość niemal taka sama jak długość. Zad mocny, szeroki i dobrze umięśniony. Klatka piersiowa pojemna, głębokość sięgająca łokcia, zaokrąglona po bokach. Obwód musi być większy niż 1/4 wysokości w kłębie. Maksymalna szerokość, zmierzona w połowie głębokości, osiąga co najmniej 32% wysokości w kłębie. Żebra dobrze wysklepione, trochę skośnie ustawione, odstępy między żebrami szerokie. Ogon osadzony nisko ze względu na spadzisty zad, w postawie sięgający poniżej stawu skokowego i swobodnie zwisający. W ruchu noszony na wysokości linii grzbietu, z wyraźnym haczykiem na końcu. Porośnięty gęstym włosem, ale bez pióra.
Kończyny przednie oglądaniu z przodu i z boku proste, w całości proporcjonalne do tułowia, o odpowiednich proporcjach poszczególnych odcinków. Łopatki długie, skośnie ustawione, mocno umięśnione, swobodne w ruchu. Ramiona mocno umięśnione, w górnej części dobrze przylegające do tułowia i mniej więcej równoległe do płaszczyzny środkowej. Łokcie dobrze przylegające do klatki piersiowej, pokryte miękką, luźna skórą. Równoległe w stosunku do płaszczyzny środkowej tułowia. Łokieć znajduje się na linii pionowej, poprowadzonej od tylnej krawędzi łopatki do podłoża. Przedramiona proste, pionowe, o masywnym kośćcu, nieco dłuższe od ramienia, o długości wynoszącej nieco mniej od 1/3 wysokości w kłębie.
Nadgarstki mocne, suche, nie wyróżniające się w kończynie. Długość śródręcza nie może być mniejsza niż 1/6 długości całej kończyny przedniej od łokcia. Łapy duże, raczej okrągłe, palce zwarte, porośnięte krótkim, gęstym włosem, pazury pożądane czarne, tolerowane – kasztanowe. Kończyny tylne oglądane z przodu i z boku – proste, proporcjonalne do tułowia, o odpowiednich proporcjach poszczególnych odcinków. Uda długie, szerokie, o wyraźnie zarysowanych mięśniach, tylna krawędź lekko wypukła. Stawy kolanowe stabilne. Stawy skokowe mocne i szerokie. Skóra przylegająca na całym ciele, dosyć gruba. Sierść obfita, długa, twarda w dotyku, przypominająca końskie włosie, przylegająca, prosta, dopuszczalna lekko falista. Dłuższy włos tworzy kołnierz wokół szyi i niezbyt długie portki. Na głowie, uszach i przednich stronach kończyn występuje włos krótki. Na tułowiu włos osiąga 8 cm długości. Obfity podszerstek występuje wyłącznie zimą. Dopuszczalnym typem umaszczenia jest jednolicie biała. Tolerowane odcienie kości słoniowej, blado pomarańczowe lub cytrynowe, ale w ograniczonym stopniu.
Dorosłe psy osiągają od 65 do 73 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą od 60 do 68 cm. Psy ważą od 35 do 45 kg, zaś suki od 30 do 40 kg.
Owczarek Maremma usposobienie
Owczarek Maremmano-Abruzzese to spokojny, zrównoważony i bardzo oddany swojemu opiekunowi czworonóg. Jest doskonałym stróżem – odważnym, czujnym, bystrym i zaangażowanym w wypełnianie swoich funkcji pracowniczych. Nie powinien być wyłącznie psem rodzinnym – pozbawiony swojego naturalnego środowiska i możliwości „wyżycia się” w pracy, staje się dość markotny i otępiały. Lubi, gdy coś się dzieje, potrzebuje ciągłej aktywności i stymulacji psychoruchowej. Obdarzony silnym charakterem, potrafi być nieposłuszny, a wręcz lekko nieokrzesany. Wymaga konsekwentnego prowadzenia i odpowiedniego szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Jeżeli owczarek nie ma możliwości pełnienia funkcji psa pasterskiego, koniecznie powinien móc pilnować domu.
Maremmano-Abruzzese są łagodne i cierpliwe w stosunku do dzieci, nawet jeżeli te ciągną je za sierść i zaczepiają. Inne zwierzęta traktują raczej z dystansem, nie są specjalnie ufne i przyjazne.
Pielęgnacja i Zdrowie
Rasa wymaga regularnej pielęgnacji za pomocą szczotki i grzebienia w celu usunięcia martwego włosa. Psy linieją dwa razy do roku i wtedy konieczne jest przeprowadzenie ciepłych kąpieli.
Zdrowie
Rasa nie cierpi na typowe przypadłości zdrowotne.
Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 65 do 73 cm wysokości w kłębie; suki są mniejsze i mierzą od 60 do 68 cm.
Waga: Psy ważą od 35 do 45 kg, zaś suki od 30 do 40 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnym typem umaszczenia jest jednolita biel. Tolerowane odcienie kości słoniowej, blado pomarańczowe lub cytrynowe, ale w ograniczonym stopniu.
Zdrowie: Rasa nie cierpi na typowe przypadłości zdrowotne.
Pielęgnacja: Czesanie przynajmniej raz w tygodniu.
Rodzina: Psy Maremmano-Abruzzese są łagodne w stosunku do rodziny, ale do obcych podchodzą z dystansem. Zupełnie nie nadają się do mieszkania w mieście. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch. Nie znoszą stagnacji, muszą stale wykonywać jakąś pracę.
Kraj pochodzenia: Włochy
Inne nazwy: Maremmano-Abruzzese Sheep Dog, Owczarek z Maremma, Pastore Abruzzese, Cane de pastore Maremmano-Abruzzuese.
Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 2000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).
Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja 1, nr wzorca 201. Nie podlega próbom pracy.