Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Mastif hiszpański

MASTIF HISZPAŃSKI (Mastín español)

Historia

Mastif hiszpański był pierwotnie wykorzystywany do prac pasterskich i pilnowania gospodarstw wiejskich. Rasa jest ściśle związana z wędrownym wypasem merynosów; psy broniły owce przed wilkami i drapieżnikami w czasie wędrówek z jednych pastwisk na drugie. Sprawdzały się w każdym miejscu i o każdej porze roku. Współcześnie również towarzyszą pasterzom oraz pilnują i bronią gospodarstw, ludzi i majątku.
Zważywszy na zakres pełnionych funkcji Mastif hiszpański musiał być agresywny i samodzielny w działaniu – te cechy utrzymały się po dziś dzień.

Właściwa hodowla Mastifa hiszpańskiego w Hiszpanii została ukierunkowana dopiero po założeniu "Królewskiego Towarzystwa Wspierania Psich Ras” w 1911 roku.  Niestety, organizacja nie rozwijała się zbyt prężnie i aż do 1946 roku nie opracowano żadnego standardu rasowego. Obecnie obowiązujący wzorzec stworzono w 1979 roku. 

Wygląd

Mastif hiszpański to duży, masywny i proporcjonalnie zbudowany czworonóg o dobrze wyważonej sylwetce wpisującej się w kształt prostokąta i bardzo dobrej muskulaturze. Minimalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 77 cm (nie ma górnej granicy); suki mierzą minimum 72 cm. Dobrze, jeśli wymiary te są znacznie przekroczone; pies powinien mierzyć powyżej 80 cm, suka powyżej 75 cm. Czworonogi ważą od 50 kg w górę.

Wystawa psów rasowych Mastif hiszpański

Mastif hiszpański fot. Inga Torngvist


Głowa duża, mocna, o kształcie ściętej piramidy i szerokiej podstawie. Kufa i czaszka oglądane z góry są graniaste, bez wyraźnych różnic w szerokości nasady i szerokości mózgoczaszki. Linie czaszki i kufy umiarkowanie rozbieżne. Czaszka szeroka, mocna, oglądana z profilu lekko wysklepiona. Szerokość czaszki równa lub większa niż jej długość. Bruzda czołowa wyraźnie zaznaczona – podobnie jak  guz potyliczny. Stop łagodny, słabo zaznaczony. Kufa oglądana z profilu prosta, widziana z góry wygląda prawie jak umiarkowanie wydłużony prostokąt; nieznacznie zwężająca się w kierunku nosa. Nos czarny, wilgotny, duży i szeroki. Wargi górne w dużym stopniu zakrywają dolne; dolne wargi, z widoczną śluzówką, tworzą bardzo luźne kąciki wargowe. Błony śluzowe czarne. Zęby białe, mocne i zdrowe. Kły duże, ostre pozwalające na dobry chwyt. Trzonowce mocne i silne. Siekacze dość małe, zgryz nożycowy. Komplet przedtrzonowców wymagany. Oczy małe w stosunku do wielkości czaszki, o migdałowym kształcie, pożądane ciemnoorzechowe.  Powieki grube, oprawa oka czarna. Powieka dolna pozwala widzieć część spojówki. Uszy wiszące, średniej wielkości; trójkątne, gładkie; osadzone powyżej linii oczu. W odprężeniu wiszą i przylegają do policzków, niezbyt ściśle dotykając czaszki. W podnieceniu odstają od głowy i unoszą się na 1/3 swej długości. Nigdy niekopiowane. Podniebienie czarne. Szyja w kształcie ściętego stożka, szeroka, silna, umięśniona, elastyczna. Pokryta grubą, luźną skórą, tworzącą duży podwójny łałok. Tułów mocny i krzepki, wyrażający wielką siłę, zwinność i sprężystość. Kłąb dobrze zaznaczony. Grzbiet mocny i umięśniony. Żebra dobrze wysklepione o szerokich przestrzeniach międzyżebrowych. Minimalny obwód klatki piersiowej równy mniej więcej 1/3 wysokości w kłębie.

Mastif hiszpański (mastín español) odpoczywający pod drzewem

Mastif hiszpański

Lędźwie długie, szerokie i mocne; boki lekko zapadnięte. Zad szeroki i mocny. Wysokość w zadzie równa wysokości w kłębie. Linia górna prosta, horyzontalna, również w ruchu. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, potężna i umięśniona. Wyraźne przedpiersie. Brzuch nieznacznie podciągnięty, słabizny głębokie i szerokie. Ogon bardzo gruby u nasady i osadzony na średniej wysokości. Mocny, sprężysty i pokryty włosem dłuższym niż na reszcie ciała. W ruchu lub podnieceniu noszony szablasto, zakręcony na końcu. Nigdy nie może być skręcony na całej długości bądź noszony powyżej zadu. Kończyny przednie ustawione idealnie pionowo, równoległe kiedy oglądamy je z przodu. Przedramię trzykrotnie dłuższe od śródręcza. Kościec masywny, śródręcze silne. Łopatki skośnie ustawione, dobrze umięśnione. Ramię mocne, o długości zbliżonej do długości łopatki. Przedramię mocne, pionowo ustawione. Łokcie przylegające do klatki piersiowej.

Śródręcze oglądane z boku nieznacznie nachylone. Kościec mocny. Łapy kocie – zwarte, mocne i wysklepione. Pazury i poduszki mocne i twarde. Kończyny tylne mocne i muskularne; kąty w stawach rozwarte. Stawy skokowe równoległe, nadające psu niezbędny napęd, pełen swobody, siły i elegancji. Uda potężne i umięśnione. Podudzie długie, umięśnione o mocnej kości. Staw skokowy wyraźny, z dobrze widocznym ścięgnem Achillesa. Skóra elastyczna, gruba, obfita, różowa o ciemnej pigmentacji. Wszystkie śluzówki czarne. Włos gęsty, gruby, średniej długości i gładki; pokrywa całe ciało, również błony międzypalcowe. Włos okrywowy na grzbiecie i inny w gatunku chroniący klatkę piersiową i słabizny. Krótszy na łapach, dłuższy i jedwabisty na ogonie. Dopuszcza się każdy typ umaszczenia, ale najwyżej cenione są jednolite, np. żółte, płowe, czerwone, czarne, wilczaste i czerwień jelenia, oraz kombinacje tych kolorów, pręgowane i łaciate.

Roczny szczeniak mastifa hiszpańskiego

Temperament

Mastif hiszpański to pies niezwykle pewny siebie, odważny, twardy i bezwzględny w obronie. Nieufny w stosunku do obcych i bardzo przywiązany do swego opiekuna. Wymaga konsekwentnego szkolenia – zupełnie nie nadaje się dla osoby, która nie ma doświadczenia w prowadzeniu dużych psów o dominującym charakterze. Wyszkolony mastif jest jednak absolutnie podległy swojemu właścicielowi. W rodzinie przyjacielski i delikatny. Doskonale sprawdza się w roli stróża – ma doskonały słuch i jest czujny.  Intruz przestraszy się już samego szczekania czworonoga – charakterystyczny ochrypły, głęboko brzmiący głos, skutecznie zniechęca do odwiedzenia posesji.

Psy raczej nie nadają się do mieszkania w mieście. Mają duże zapotrzebowanie na ruch i silną potrzebę pracy. Muszą odbyć przynajmniej jeden dłuższy spacer w ciągu dnia. Właściciel musi pamiętać, że psy są ogromnymi żarłokami – konieczne jest utrzymanie zrównoważonej diety.

Pielęgnacja i Zdrowie

Psy cierpią na schorzenia typowe dla ras psów dużych m.in. dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka. Pielęgnacja nie stanowi większego problemu – w zupełności wystarczy przeczesywanie włosa raz na dwa tygodnie.

Rasa Mastif hiszpański

Mastif hiszpański

Wysokość: Minimalna wysokość w kłębie dla dorosłego psa wynosi 77 cm (nie ma górnej granicy); suki mierzą minimum 72 cm. Dobrze, jeśli wymiary te są znacznie przekroczone; pies powinien mierzyć powyżej 80 cm, suka powyżej 75 cm.

Waga: Psy ważą od 50 kg w górę.

Umaszczenie: Dopuszcza się każdy typ umaszczenia, ale najwyżej cenione są jednolite, np. żółte, płowe, czerwone, czarne, wilczaste i czerwień jelenia, oraz kombinacje tych kolorów, pręgowane i łaciate.

Zdrowie: Psy cierpią na schorzenia typowe dla ras psów dużych m.in. dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka.

Pielęgnacja: W zupełności wystarczy przeczesywanie włosa raz na dwa tygodnie.

Rodzina:  Mastif hiszpański to duży, elegancki, silny i towarzyski pies, który doskonale nadaje się do rodzin z małymi dziećmi. Sprawdza się jako stróż domu. Wymaga konsekwentnego szkolenia i odpowiedzialnego prowadzenia.

Kraj pochodzenia: Hiszpania

Inne nazwy: hiszp.mastín español, ang.spanish mastiff.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 2500 do 4500 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikacja FCI - grupa II, sekcja 2, nr wzorca 91. Bez prób pracy.

Tagi artykułu: