Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Mastif pirenejski (Mastin del Pirineo)

MASTYF PIRENEJSKI (Mastín del Pirineo)

Historia

Pochodzenie Mastifów pirenejskich nie jest do końca znane, chociaż pierwsze wzmianki dotyczące rasy pojawiają się już Wergiliusza. Większość kynologów twierdzi jednak, że czworonogi pochodzą od dużych psów pasterskich wykorzystywanych niegdyś do pilnowania stad zwierząt gospodarskich przed atakami drapieżników. Psy trafiły na półwysep Iberyjski około 3000 lat temu. Starożytni hodowcy rozróżniali odmiany podług miejsc występowania i tak wśród głównych grup mamy: mastify z Nawarny, z Aragonii, z Kastylii, z La Manchy, z Estremadury, z Leon oraz mastify pirenejskie.
Prace hodowlane nad ujednoliceniem rasy rozpoczęły się w pierwszej połowie XX wieku. Psy, które posiadały włos krótki zostały skojarzone z Mastifem hiszpańskim, zaś psy z włosem długim – z Mastifem pirenejskim. Tym sposobem powstały dwie odrębne rasy – francuski pirenejski pies górski oraz hiszpański mastif pirenejski.

Wygląd

Mastif pirenejski to rosły, harmonijnie zbudowany pies, o dobrym umięśnieniu i mocnym kośćcu. Pomimo rozmiarów nie może sprawiać wrażenia ociężałego czy niezgrabnego. Ogólna budowa harmonijna. Długość tułowia nieznacznie większa od wysokości w kłębie; długość czaszki do długości grzbietu nosa jak 5 do 4. Głowa duża, masywna, średniej długości. Linie profilu lekko rozbieżne lub prawie równoległe. Czaszka i kufa oglądane z góry są długie i płynnie przechodzą w siebie. Głowa oglądana z boku musi być głęboka i nie okrągła. Czaszka szeroka, mocna, w profilu lekko wysklepiona. Szerokość jest równa lub nieco większa od długości. Guz potyliczny wyraźny. Stop łagodny, ledwo zaznaczony, ale widoczny. Trufla nosa czarna, wilgotna, duża i szeroka. Grzbiet nosa oglądany z boku jest prosty. Kufa oglądana z góry – lekko trójkątna, nieznacznie zwężająca się ku nosowi, ale nigdy nie spiczasta. Górna warga dobrze przykrywa dolną, przy czym dolna jest obwisła w kącikach. Śluzówki czarne. Zęby białe, zdrowe i duże ustawione w zgryzie nożycowym. Kły duże, długie, ostre, dobrze zachodzące na siebie, co zapewnia dobry uchwyt. Trzonowce duże i mocne, siekacze raczej małe. Wymagany komplet przedtrzonowców. Dziąsła czarne. Łuki podniebienia dobrze wykształcone. Oczy małe, migdałowate, barwy orzechowe. Powieki czarno pigmentowane, ściśle przylegające do gałki ocznej. Dolna powieka odsłania niewielki fragment spojówki. Uszy średniej wielkości, trójkątne, płasko wiszące, osadzone powyżej linii oka; przylegające do policzków kiedy są w spoczynku, przy pobudzeniu wyraźnie odstawione – mniej więcej na 1/3 długości od końca i tylną krawędzią. Uszy nie mogą być cięte. Szyja o stożkowatym kształcie, mocna, gruba, dobrze umięśniona i giętka. Skóra gruba i trochę luźna, podwójne podgardle wyraźne, ale nie przesadne.

Pies Mastif pirenejski


Sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta. Tułów jest mocny i krzepki, dający wrażenie wielkiej siły, ale jednocześnie giętki. Górna linia prosta w postawie i w ruchu. Kłąb wyraźny. Grzbiet mocny i dobrze umięśniony. Lędźwie długie, mocne i szerokie, zwężające sie stopniowo ku słabiznom. Zad szeroki i mocny, opadający pod kątem mniej więcej 45°. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, masywna i dobrze umięśniona, z zaznaczonym przedpiersiem. Brzuch nieznacznie podciągnięty, słabizna głęboka chociaż dobrze wypełniona. Ogon osadzony na średniej wysokości, gruby u nasady, mocny i giętki. Sierść na ogonie dość długa, miękka, tworząca piękny pióropusz. W spoczynku ogon zwisa nisko i bez trudu sięga stawu skokowego, przy czym na końcowej 1/3 długości jest zawsze trochę zawinięty ku górze. Wzniesiony szablasto przy pobudzeniu, z wyraźnym haczykiem na końcu, ale nie jest ani zakręcony w pierścień, ani położony na grzbiecie. Kończyny przednie pionowe, proste i równoległe do siebie kiedy oglądamy je z boku. Mięśnie i ścięgna dobrze widoczne. Kościec i śródręcze mocne. Łopatka skośna, bardzo mocno umięśniona, dłuższa od przedramienia. Ramię bardzo mocne. Łokcie przylegające do klatki piersiowej. Łapy kocie. Palce mocne, zwarte, dobrze wysklepione.

Pazury i opuszki mocne i twarde, błony między palcami umiarkowanie rozwinięte , porośnięte sierścią. Kończyny tylne mocne i dobrze umięśnione; oglądane z boku dostatecznie kątowane, ale kąty raczej rozwarte. Oglądane z tyłu i z boku proste. Śródstopie proste i pionowe. Kończyny dają mocny napęd elegancko, bez widocznego wysiłku. Udo mocne i dobrze umięśnione. Podudzie długie, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Śródstopie dobrze wykształcone, z wyraźnym ścięgnem Achillesa. Łapy kocie, trochę owalne, nieco dłuższe od przednich. Skóra gruba, elastyczna, luźna, zasadniczo różowa z obszarami ciemniejszej pigmentacji. Wszystkie błony śluzowe muszą być czarne. Sierść gęsta, gruba, średniej długości. Idealna długość sierści na grzbiecie powinna wynosić 6 do 9 cm. Najdłuższa na łopatkach, szyi, pod brzuchem, na tylnych stronach nóg i na ogonie – tam też dość miękka w porównaniu do innych części ciała. W dotyku sztywna, ale nie wełnista.
Podstawowym typem umaszczenia jest biel – zawsze z wyraźnie odgraniczoną maską. Mogą występować nierównomiernie rozmieszczone, wyraźnie odgraniczone łaty tej samej barwy, co maska. Uszy zawsze kolorowe. Koniec ogona i łapy białe. Maska wyraźnie odgraniczona; łaty również powinny być odgraniczone. Sierść przy skórze możliwie jak najjaśniejsza, najlepiej całkiem biała. Najbardziej pożądanymi typami umaszczenia są: na śnieżno białym tle łaty szare, intensywnie złociste, brunatne, czarne, srebrzyste, jasno beżowe, piaskowe lub marmurkowe.
Dorosłe psy powinny mierzyć powyżej 77 cm wysokości w kłębie; suki – powyżej 72 cm. Pożądane, aby to minimum było znacznie przekroczone; psy powinny mierzyć powyżej 81 cm, a suki – 75 cm.

Temperament

Mastif pirenejski to silny pies o dość groźnym wyglądzie, który wymaga wczesnej socjalizacji i odpowiedniego szkolenia. Prawidłowo prowadzony nie sprawia problemów wychowawczych i nie przejawia skłonności do agresji, dzięki czemu może mieszkać pod jednym dachem z dziećmi i innymi zwierzętami. Zważywszy na pierwotny charakter pracy psy są dość samodzielne i niezależne.
Mastify pirenejskie są łagodne w stosunku do innych zwierząt i ludzi, chociaż zachowują pewien dystans. Nie zawahają się obronić swojego właściciela i członków rodziny przed zagrożeniem. Potrzebują silnego i doświadczonego lidera, który nie da się zdominować.
Zdarza im nawiązać walkę, w której są nadzwyczaj skuteczne (w dawnych czasach były wykorzystywane do walki z wilkami). Wroga odstraszają głuchym szczekaniem, które wydobywa się z najgłębszych rejonów klatki piersiowej.

Mastif pirenejski

Pielęgnacja

Mastif pirenejski posiada dość długi włos, który wymaga regularnego szczotkowania i czesania (raz w tygodniu). W okresie linienia, czyli dwa razy do roku, czeszemy psa codziennie. Szczotkowanie nie tylko pozwala pozbyć się martwego włosa, ale także pobudza krążenie krwi. Niezwykle ważne jest regularne sprawdzanie stanu paznokci, uszu i zębów.

Zdrowie

Rasa jest generalnie zdrowa. Psy, zważywszy na swoje potężne rozmiary, mogą cierpieć z powodu skrętu żołądka i dysplazji stawów biodrowych.

Cena szczeniąt

W Polsce funkcjonuje kilka hodowli rasy - Mastif pirenejski hodowle.

Wysokość: Dorosłe psy powinny mierzyć powyżej 77 cm wysokości w kłębie; suki – powyżej 72 cm. Pożądane, aby to minimum było znacznie przekroczone; psy powinny mierzyć powyżej 81 cm, a suki – 75 cm.

Waga: Psy ważą średnio 63-80 kg, suki: 54-70 kg.

Długość życia: 8-13 lat.

Umaszczenie: Podstawowym typem umaszczenia jest biel – zawsze z wyraźnie odgraniczoną maską. Uszy zawsze kolorowe. Koniec ogona i łapy białe. Maska wyraźnie odgraniczona; łaty również powinny być odgraniczone. Najbardziej pożądanymi typami umaszczenia są: na śnieżno białym tle łaty szare, intensywnie złociste, brunatne, czarne, srebrzyste, jasno beżowe, piaskowe lub marmurkowe.

Zdrowie: Rasa jest generalnie zdrowa. Do typowych schorzeń zaliczamy dysplazję stawów biodrowych oraz skręt żołądka.

Pielęgnacja: Konieczne regularne wyczesywanie włosa.

Rodzina: Mastif pirenejski to pies spokojny, posłuszny i inteligentny. Wymaga wczesnej socjalizacji i konsekwentnego szkolenia. Doskonale sprawdza się w roli stróża. Wobec obcych raczej nieufny i czujny. Nie powinien wykazywać oznak agresji.

Pochodzenie: Hiszpania

Inne nazwy : hiszp. mastín del Pirineo, ang. pyrenean mastiff,, mastyf pirenejski

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 2800 do 3000 złotych Źródło (adoos.pl, olx.pl, polskastrefa.pl, alegratka.pl)

Klasyfikacja FCIgrupa II, sekcja 2.

Źródło zdjęcia nagłówka: Autor: TBjornstand, Opis: Mastín del Pirineo «Murtoi`s Lula» (bitch), Photo by Milena Mura, Spain

Tagi artykułu: