Udostępnij ten artykuł.

Medale Dickina na cześć psów zasłużonych w czasie wojny

Pies to najlepszy przyjaciel człowieka. W historii świata przez lata pojawiło się wiele słynnych z powodu swoich zasług i niesamowitej wierności psów, które na trwałe zapisały się w historii i kulturze. Te które zasłużyły się ludziom w sposób szczególny, np. swoją bohaterską postawą i pracą w czasie wojny, zostały nawet odznaczone medalami. Jednym z takich odznaczeń jest Medal Dickin na cześć psów zasłużonych w czasie wojny. Poniżej przedstawiamy jego historię.

Od zawsze psy towarzyszyły ludziom we wszystkich ich poczynaniach, a dzięki swojej wierności, oddaniu i skłonności do poświęceń, wielokrotnie ratowały życie swoich właścicieli, same narażając się przy tym na poważne niebezpieczeństwa. Ponieważ każdemu zwierzęciu odważnie wyruszającemu u boku człowieka na wojnę czy niebezpieczne misje wojskowe, należy się podziw i uznanie, więc w 1943 r. Brytyjka Maria Dickin ustanowiła specjalny medal – Medal Dickin na cześć psów zasłużonych w czasie wojny, będący zwierzęcym odpowiednikiem najwyższego odznaczenia przyznawanego ludziom za bohaterstwo – „Dickin Medal”, odpowiednik Krzyża Wiktorii, brytyjskiego odznaczenia wojennego, przyznawanego za czyny męstwa na polu bitwy. Maria Dickin była też założycielką People's Dispensary for Sick Animals (PDSA, pol. narodowe ambulatorium dla chorych zwierząt), w brytyjskiej dobroczynnej służbie weterynaryjnej.

Jak wygląda Medal Dickina?

Medal Dickin jest dużym, okrągłym krążkiem z brązu, m.in. z odlanymi słowami „Za męstwo" („For Gallantry”, oraz „We Also Serve”), wszystko otoczone wieńcem laurowym. Taśma na której wisi medal, ma trzy kolorowe paski: od lewej zielony, pośrodku ciemny brąz i po prawej blady niebieski. Kolory te oznaczają wodę, ziemię i powietrze, co ma symbolizować służbę w marynarce wojennej, siłach lądowych oraz siłach powietrznych. Medal ten jest obecnie najważniejszym odznaczeniem, jakie może otrzymać zwierzę, za służbę w czasie konfliktów zbrojnych na świecie i w obronie cywilnej.

Medal Dickin został ustanowiony na cześć wszystkich zwierząt zasłużonych w czasie wojny, wśród których znajduje się wiele psów, gołębi, konie i inne zwierzęta. Na przestrzeni historii wydano już 64 takie medale. Odznaczeniem tym wyróżniano zwierzęta, które wykazały się szczególnym bohaterstwem i poświęceniem w służbie w siłach zbrojnych, oraz cywilnych służbach ratunkowych brytyjskiej Wspólnoty Narodów. W latach 1943–1949, medal ten przyznano 54 razy, w tym otrzymało go: 18 psów, 3 konie, 1 kot i 32 gołębi, w uznaniu za ich odwagę i poświęcenie w czasie II wojny światowej.

Jeśli pomyślimy o tym, jak wyglądały walki na polach bitew w czasie II Wojny Światowej, to uzmysłowimy sobie jak często i na jak duże niebezpieczeństwa były wystawiane zwierzęta, które także brały w niej udział, dzielnie służąc dla człowieka w czasie wykrywania min, nasłuchiwania ataku wroga, nalotów samolotowych itp. Konie pełniły ważną funkcję logistyczną, natomiast ptaki stanowiły czasami jedyny sposób na szybką komunikację. Nie przeprowadzono nigdy dokładnych statystyk, które określiłyby liczbę zwierząt zabitych w trakcie działań wojennych, jeśli jednak weźmiemy pod uwagę również te, które zginęły w trakcie bombardowań, to byłaby to z pewnością porażająca suma.

Wraz z zakończeniem II Wojny Światowej, nie skończyły się wcale liczne poświęcenia ponoszone przez psy w trakcie pełnionej na rzecz ludzi służby. W 1949 r. Medal Dickin został oficjalnie zastąpiony przez Cywilny Srebrny Medal PDSA. Jednak w 2002 r. Medal Dickin wznowiono, aby nagrodzić trzy kolejne psy, za ich bohaterskie czyny po atakach 11 września. Przyznano go również dwóm psom służącym w szeregach sił Wspólnoty Brytyjskiej w Bośni i Hercegowinie oraz w Iraku. Są to zwierzęta wyjeżdżające na zagraniczne misje pokojowe, gdzie wykorzystują swój czuły węch głównie do odnajdywania ukrytych ładunków wybuchowych. Do chwili obecnej Medal Dickin przyznano w sumie aż 64 razy, w tym otrzymały go: 32 gołębie, 28 psy, trzy konie i jeden kot.

Wśród ostatnich odznaczonych za waleczność zwierząt znalazły się cztery psy:

·       Owczarek niemiecki o imieniu Lucky, służący w Żandarmerii Królewskich Sił Lotniczych (Royal Air Force Police) w latach 1949–1952. Pies ten dzielnie tropił terrorystów na Malajach. Został odznaczony 6 lutego 2007 r.

·       Suka labradorka o imieniu Sadie, służąca w Royal Gloucestershire, Berkshire and Wiltshire Regiment. Sadie w listopadzie 2005 r. w Kabulu w Afganistanie dzielnie wykrywała ładunki wybuchowe, które dzięki jej pracy zostały skutecznie rozbrojone. Została odznaczona 6 lutego 2007 r.

·       Labrador o imieniu Treo, służący w Korpusie Weterynaryjnym Armii Królewskiej(Royal Army Veterinary Corps). Treo skutecznie wykrywał ładunki wybuchowe podczas służby w prowincji Helmand w Afganistanie w sierpniu i wrześniu 2008 r. Został odznaczony 24 lutego 2010 r.

·   Springer spaniel o imieniu Theo, służący w jednostce saperskiej Armii Brytyjskiej w prowincji Helmand w Afganistanie. Theo odnalazł 14 ładunków IED i tym samym ustanowił rekord wśród psów służących w British Army. Niestety zdechł w wyniku stresu po wymianie ognia z islamskimi bojownikami i śmierci swojegowojskowego opiekuna. Został odznaczony pośmiertnie 25 października 2012 r.

Piękna i godna pochwały jest idea stojąca za powstaniem Medalu Dickin, pozwalająca chociaż w niewielkim stopniu docenić bohaterstwo i odwagę zwierząt, w tym psów. Wszyscy nasi wierni psi towarzysze powinni zawsze otrzymywać od nas ludzi wdzięczność za swoje poświęcenie i ciężką pracę. W przeciwieństwie do człowieka, chyba nie ma psa, który nie byłby gotów oddać życie za swojego pana.

Jest wiele sławnych psów, które zasłużyły się w czasie działań wojennych. Znany jest m.in. owczarek niemiecki o imieniu Strongheart (ur. 1917 r. we Wrocławiu, zm. 24.06.1929 w Los Angeles), który został przeszkolony do pracy w policji w Berlinie. Zasłynął jednak za swoją dzielną pracę w Niemieckim Czerwonym Krzyżu, w czasie I wojny światowej. Nakręcono nawet film z jego udziałem i wystawiono mu gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd. Gunner (ur. ok. lipca 1941 r.) pies rasy kelpie, to słynna maskotka żołnierzy Royal Australian Air Force (RAAF), znany z jego znakomitego słuchu który pozwalał mu na wczesne wykrywane japońskich nalotów na Darwin w czasie II wojny światowej. Dżulbars to sławny rosyjski pies saperski, specjalnie szkolony do wykrywania min i niewybuchów, uczestnik II wojny światowej. W Armii Czerwonej stworzono w czasie wojny 18 samodzielnych batalionów rozminowania, w których używano szkolonych psów. Dżulbars był najbardziej znanym spośród nich i jako jedyny pies, w 1945 r. został odznaczony rosyjskim Medalem „Za zasługi bojowe”. Od 09.1944 r. do 08.1945 r., Dżulbars znalazł ponad 7,5 tys. min i ponad 150 pocisków-niewybuchów.

Bez wątpienia jednak najsłynniejszym psem, który otrzymał Medal Dickin na cześć psów zasłużonych w czasie wojny, była suka Judy (ur. 1937 w Szanghaju i zm. 17.02.1950 r. w Nachingwea). Judy była maskotką brytyjskiej Royal Navy w czasie II wojny światowej. Była też jedynym psem oficjalnie uznanym przez Cesarską Armię Japonii za jeńca wojennego, a po wojnie została odznaczona słynnym Medalem Dickin, nazywanym zwierzęcym ekwiwalentem Krzyża Wiktorii, za "wspaniałe męstwo i wytrzymałość w czasie pobytu w japońskich obozach jenieckich, które pomogły utrzymać dobre morale wśród współwięźniów, oraz za uratowanie wielu żyć dzięki jej inteligencji i uwadze" („For magnificent courage and endurance in Japanese prison camps which helped to maintain morale among her fellow prisoners, and also for saving many lives through her intelligence and watchfulness”).

Judy urodziła się w Szanghaju w 1937 r., a swoją karierę wojskową rozpoczęła jako maskotka kanonierki HMS „Gnat”. Potem przeszła na pokład innej kanonierki HMS „Grasshopper”. W 1942 r. po upadku Singapuru, „Grasshoper” usiłował przedrzeć się na wyspę Jawa, lecz został przechwycony przez japońskie samoloty i trafiony trzema bombami, przez co zatonął. Jednak część załogi wraz z Judy uratowała się. Suka dzielnie pomagała niektórym członkom załogi dopłynąć na brzeg pobliskiej bezludnej wyspy, a już na wyspie odnalazła dla ludzi źródło wody pitnej. Po kilkudniowym pobycie na wyspie, ocaleni natknęli się na chińską dżonkę. Napotkani Chińczycy pomogli im dotrzeć na Sumatrę, skąd Brytyjczycy wraz z psem usiłowali przedostać się do Padangu. Jednak tuż przed dotarciem do celu, dostali się niestety do japońskiej niewoli i zostali przewiezieni do obozu jenieckiego Medan. W Medan opiekę nad Judy objął mechanik RAF-u Frank Williams. Japoński dowódca obozu rozkazał zabić Judy, jednak dzięki wstawiennictwu Williamsa, który wg niektórych przekazów miał upić japońskiego komendanta, Japończyk zgodził się nadać Judy status jeńca wojennego.I tak suka otrzymała numer obozowy „81A Gloergoer, Medan”. W czasie pobytu w obozie Judy pomagała jeńcom, ostrzegając ich przed dzikimi zwierzętami, bawiąc się z nimi, utrzymując ich morale, czy nawet atakując japońskich strażników, gdy chcieli robić krzywdę więźniom. W 1944 r. obóz został jednak przeniesiony. W czasie podróży do nowego obozu, w dniu 26.06.1944 r. statek z więźniami SS „Van Warwyck” został storpedowany, jednak zarówno Williams jak i Judy przeżyli i trafili do następnego obozu jenieckiego. Przez kilka kolejnych miesięcy Judy i jej opiekuna przerzucano z obozu do obozu. Pod koniec wojny trafili do obozu zarządzanego przez uprzedniego komendanta obozu w Medan. Japończyk ponownie rozkazał zabić Judy, nakazał też, by została zjedzona przez więźniów. Rozkaz nie został jednak wykonany, gdyż w 1945 r. obóz został wyzwolony, a Williams wraz z Judy powrócili do Wielkiej Brytanii, gdzie suka zyskała dużą popularnośći jako jedyny pies została członkiem brytyjskiego stowarzyszenia byłych jeńców wojennych Returned British Prisoners of War Association. Jak wspomniano powyżej, została też odznaczona Medalem Dickin. W 1948 r. wraz z Williamsem Judy wyjechała do Afryki, gdzie niestety dwa lata później, w 1950 r. ciężko zachorowała i musiała zostać uśpiona.

Jeśli jesteś właścicielem lub wiesz o jakimś bohaterskim psie, który odważnie i z oddaniem działał w czasie konfliktu zbrojnego, możesz skontaktować się z PDSA nominującym do otrzymania Medalu Dickin, za pośrednictwem strony internetowej http://www.pdsa.org.uk/about-us/animal-bravery-awards/pdsa-dickin-medal, lub w formie pisemnej drogą pocztową (adres na niniejszej stronie). Potrzebna jest zgoda dowódcy jednostki w której pracuje pies, formalny wniosek i potwierdzenie nominacji na piśmie, dwóch naocznych świadków oraz wszelkie dokumenty i raporty związane z praca nominowanego psa. Na wyżej wymienionej stronie internetowej dostępna jest także pełna lista zwierząt odznaczonych Medalem Dickin, wraz z opisami ich zasług.

bohaterskie psy, maria dickin, maria dickin medal, medal dickin dla psa, medal dickina psy, medal dla konia, medal dla kota, medal dla psów, medal dla psów 11 września, medal dla psów na wojnie, medal dla psów ratowniczych, medal dla zwierząt za odwagę, medal dla zwierząt za udział w wojnie, medal za zasługi dla zwierząt, medale dickin, medale dickina, nagroda za męstwo zwierząt, o psach, o psie, ofiarność psa, pies i człowiek, pies ratujący życie, przyjaciel człowieka, psy na wojnie, ptak na medal, sławne psy,medale dla zwierząt podczas wojny

Tagi artykułu: