Mój szczeniak mnie gryzie!

Gryzienie właściciela przez psa jest zjawiskiem bardzo powszechnym i zazwyczaj niegroźnym. Problem zaczyna się, kiedy pies pomimo upływu czasu gryzie właściciela i żadne prośby i groźby nie robią na nim specjalnego wrażenia. Dorosłe psy rzadko jednak gryzą swojego pana; niemniej szczeniaki robią to niezwykle często i w najmniej spodziewanym momencie.

Gryzienie przez szczeniaka jest zjawiskiem naturalnym, gdyż w ten sposób poznają one świat i rozładowują nagromadzoną energię. Podobnie jak ludzie tak i psy poznają świat poprzez dotyk i smak. Z tego też powodu małe psy częstokroć biorą do pyska rzeczy, które znajdują się w zasięgu ich wzroku. Jeśli uznają, że dana rzecz może być dla nich szkodliwa, już więcej jej nie ruszą. Nie powinniśmy więc upominać psa i ganić za to, że jest ciekawy świata. Gryzienie stanowi zewnętrzny wyraz tej ciekawości.

Jeżeli przyjrzymy się uważniej, w jaki sposób psy bawią się ze sobą i jakie występują między nimi relacje, dostrzeżemy, że gryzienie jest jedną z form zabawy i komunikowania się z otoczeniem. Matki ostrzegają swoje młode przed zagrożeniem, bądź strofują je, właśnie poprzez lekkie ugryzienie. Jeżeli pies ugryzie za mocno swojego kompana, wówczas ten daje mu wyraźny sygnał w postaci przeciągłego pisku. Podobne zachowania i komunikaty można wykorzystać w relacjach pan-zwierzę. Kiedy podczas zabawy pies posunie się za daleko, wystarczy głośno zapiszczeć, albo dać wyraźny sygnał dźwiękowy. Jeśli w porę nie oduczymy psa niepoprawnych zachowań, możemy spodziewać się, że gryzienie będzie pogłębiać się w przyszłości.

Mój szczeniak mnie gryzie

Najczęstszym problemem jest gryzienie dłoni. Właściciele bawiąc się z psem i wymachując mu przed pyskiem rękami, sami narażają się na ugryzienie. Pies, wodząc wzrokiem za zabawką, może nieopatrznie ugryźć naszą rękę. Niekiedy również nie zauważa różnic pomiędzy zabawką, a dłońmi i posuwa się do umyślnego gryzienia. W takiej sytuacji należy przerwać zabawę i dać psu do zrozumienia, że zachowuje się niewłaściwie. Dobrą alternatywą jest kupno zwierzęciu odpowiednich zabawek i gryzaków.

Dzięki temu nie będzie przenosić swojego zainteresowanie na naszą rękę i zabierać się do jej gryzienia. Wszelkie próby zwrócenia na siebie uwagi, które zasadzają się na podgryzaniu i podszczypywaniu, powinny być lekceważone przez właściciela. Nauka zwierzęcia jest analogiczna do nauki socjalizacji małego dziecka. Kiedy chcemy wpoić dziecku prawidłowe zachowania również staramy się nie reagować na przejawy agresji i tym samym dać do zrozumienia, że tego typu chwyty nie robią na nas wrażenia i są nieakceptowane.

Szczenię ma bardzo duże pokłady energii, w związku z czym powinniśmy pamiętać o dostarczeniu mu odpowiedniej dawki  ruchu. W innym przypadku zwierzę może być sfrustrowane i wyrażać swoją niechęć na przeróżne sposoby. Należy pamiętać, że żadne zwierzę nie jest złe z natury. To właściciele są odpowiedzialni za kształtowanie charakteru zwierzęcia i to od nich zależy, jak pupil będzie się zachowywał w przyszłości. Jeśli nie podejmiemy procesów wychowawczych już na wstępnym etapie, możemy spodziewać się, że w przyszłości zwierzę może zachowywać się agresywnie wobec nas i w stosunku do innych ludzi.