Nadpobudliwość u psa

Trudności wychowawcze psów - nadpobudliwość u psa

Nadaktywność u psa jest bardzo poważnym zaburzeniem psychicznym, które ujawnia się zarówno u młodych jak i starszych psów. Psy z nadpobudliwością ruchową nie są w stanie zapanować nad swoimi zachowaniami i nie zdają sobie sprawy z konsekwencji swoich czynów. Ich zachowania nie są podyktowane wrodzoną agresją, bądź chęcią skrzywdzenia właściciela, lecz brakiem kontroli i nieumiejętnością dopasowania swoich odruchów do sytuacji. Gryzienie, szczekanie, drapanie, rzucanie się na właściciela i inne osoby to tylko część zachowań przypisanych do nadpobudliwych zwierząt. Nadmierna pobudliwość u psów przeradza się często w  głęboki stan lękowy, bądź też z drugiej strony w nadmierną agresję. Jeżeli w porę nie wykryjemy nieprawidłowości możemy spodziewać się nieodwracalnych zmian w psychice zwierzęcia.

Przyczyny pojawienia się zespołu nadaktywności - nadpobudliwości psów odnoszą się bezpośrednio do wieku szczenięcego. Pierwsze tygodnie życia zwierzęcia są bardzo ważne dla jego prawidłowego rozwoju i warunkują wytworzenie prawidłowych zachowań i reakcji. Przebywanie w towarzystwie matki pozwala na korygowanie przez nią wszystkich zachowań niepożądanych. Matka stymuluje szczenię i w odpowiednim momencie przytrzymuje je za kark i uspokaja, kiedy jest zbyt pobudzone. Nader często dochodzi do sytuacji, w której matka nie jest w stanie opanować szczenięcia i nie podejmuje prób oswojenia go. W takim przypadku obowiązek nauczenia psa samokontroli spada na wychowawcę, bądź hodowcę. Najlepszym sposobem na opanowanie psa jest wydawanie mu komend dźwiękowych: piszczenie, krzyk, albo lekkie odepchnięcie. Jeżeli szczenię w wieku dwóch miesięcy nie będzie w stanie w prawidłowy sposób rozkodować naszego systemu znaków, istnieje duże ryzyko, że cierpi na zespół nadpobudliwości-nadaktywności ruchowej. Kolejną przyczyną wytworzenie zespołu nadpobudliwości psychoruchowej jest nieprawidłowa socjalizacja szczenięcia. Jeżeli pies przez dłuższy czas przebywa w izolacji, klatce, bądź kojcu, który broni mu dostępu do świata zewnętrznego, istnieje spora obawa, że rozwinie się w nim zespół lękowy, bądź też wystąpi nadpobudliwość u psa.

Przerzucanie winy na najwcześniejszy etap socjalizacji psa nie wyczerpuje do końca tematu. Winą za nieprawidłowy rozwój czworonoga nierzadko należy obarczyć samych właścicieli, którzy obchodzą się ze zwierzęciem w sposób nieumiejętny i pozbawiony jakiekolwiek wyczucia. Zbyt częste karcenie pupila, krzyczenie nań, bicie czy też zaczepianie i nazbyt intensywne zabawy mogą doprowadzić do rozwinięcia nadpobudliwości. Zestresowane zwierzę zdecydowanie żywiej reaguje na wszelkie impulsy zewnętrzne i jest bardziej podatne na zachorowanie. Właściciele muszą pamiętać o zachowaniu pełnej kontroli nad procesem wychowawczym psa. Wychowanie nie opiera się jedynie na wpojeniu podstawowych komend, ale także na stworzeniu dobrego, spokojnego domu.

Objawy zespołu nadpobudliwości-nadaktywności u psów

Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy nasz pies cierpi na nadpobudliwość u psa, czy też z natury rzeczy jest żywiołowy i pełen energii, powinniśmy skonfrontować jego zachowania z listą objawów przypisanych do tegoż zaburzenia.

Jednym z objawów jest niezdolność do pozostawania w jednym miejscu. Pies bez przerwy biega, skacze i jest w ruchu. Każdy ruch i najmniejszy gest może być opisany szczekaniem i ujadaniem. Nadmierna nadpobudliwość u psa wyraża się również gryzieniem i niszczeniem wszystkiego, co znajduje się w domu. Powyższe objawy nie są jednak jednoznaczne i nie wszystkie psy, u których owe zachowania występują, muszą cierpieć na patologiczną nadpobudliwość u psa.

Do refleksji powinna nas skłonić bardzo mała dawka snu, przekrwione powieki, niska tolerancja na wszelkie bodźce zewnętrzne. Nadaktywność, a właściwie przedłużające się stanu wzmożonej pobudliwości powodują ujawnienie się zachowań agresywnych. Pies może nie panować nad sobą i wszelkie bodźce zewnętrzne mogą być wywoływać u niego agresję i zachowania destrukcyjne. Z drugiej strony zwierzę może popaść w stany lękowe i reagować stresem nawet na podwyższony ton głosu właściciela.

Stany lękowe, depresja i nadpobudliwość u psa są często wywołane przez stosowanie nieprawidłowej diety. Jeżeli pożywienie psa obfituje w zbyt duże dawki tłuszczu i białka istnieje spore ryzyko, że pies będzie pobudzony i w związku z tym będzie poszukiwał ujścia dla swoich pokładów energii. Przejście na karmę o niższej wartości odżywczej w żadnym wypadku nie wpłynie na prawidłowy rozwój zwierzęcia - fałszem jest, że pies potrzebuje jedynie bogatej i pełnej karmy (zgodnie z opisem na opakowaniach). Bilans składników odżywczych powinien być zachowany na poziomie właściwym dla wieku, wagi i wysokości zwierzęcia.

Wszelkie powyższe zachowania mogą znacznie utrudnić życie zarówno właścicielowi jak i psu. Na dłuższą metę nadpobudliwość u psa może się jedynie pogłębiać nie warto liczyć na cudowne ozdrowienie zwierzęcia i powrót do stanu normalności. Jedynie specjalistyczna terapia jest w stanie wyeliminować czynniki patologiczne i uspokoić zwierzę.
Właściciele nadaktywnych psów nie są w stanie poradzić sobie z problemem na własną rękę. Jedynie doświadczeni weterynarze i behawioryści mogą rozplanować terapię, która umożliwi wprowadzenie zwierzęcia na wyższy etap. Niekiedy niezbędne wydaje się zastosowanie terapii farmakologicznej. Stosowanie odpowiednich leków uspokajających jest jednak koniecznością i w żadnym wypadku nie powinniśmy stosować ich, kiedy nie znajdujemy wystarczającej motywacji dla naszych poczynań.