Udostępnij ten artykuł.

Nauka psa komendy waruj

    Nauka psa komendy waruj wydaje się szczególnie przydatna, kiedy chcemy, aby pies znalazł się w bezpiecznej pozycji, bądź pohamował emocje. W psim języku przypadanie do ziemi jest podstawowym sygnałem uspokajającym, zatem umiejętność warowania może być wykorzystana także wtedy, kiedy pies zbyt energicznie wita się z innym czworonogiem.

Naukę psa komendy waruj rozpoczynamy dopiero po opanowaniu komendy siad. Niezmiernie istotne jest przestrzeganie pewnej podstawowej zasady – w momencie rozpoczęcia nauki warowania zaprzestajemy podawania psu smakołyku za komendę “siad”.

Nauka psa komendy waruj - cel ćwiczenia

Nauczenie psa przyjmowania pozycji leżącej, równolegle do nas, przodem do kierunku marszu.

Szkolenie psa komendy waruj

Szkolenie składa się generalnie z czterech etapów. Postaramy się omówić każdy z nich.

Etap 1

Idąc z psem na smyczy przy nodze, wydajemy komendę siad. Kiedy pies usiądzie, szykujemy smakołyk do prawej ręki. Następnie podajemy psu smakołyk pod nos, dajemy powąchać, aby wiedział, czym zostanie nagrodzony. Teraz musimy równocześnie wykonać kilka czynności:  wydać komendę “waruj”, wyciągnąć do przodu lewą rękę (rękę od strony psa) i skierować smakołyk w dół niemal pod przednie łapy psa. Ruch nosa za przysmakiem wywoła intuicyjną reakcję – psiak schyli się.  Wówczas następuje ruch smakołykiem (bardzo wolno) do przodu; pies wyciąga łapy i się kładzie. Kiedy już się położy, należy mu dać smakołyk. Pamiętajmy, że kluczową zasadą ćwiczenia jest szybkość. Musimy stale obserwować psa i błyskawicznie reagować na jego zachowania. 

Jeżeli pies nie będzie chciał się schylić w pierwszej fazie ruchu przysmakiem, nie przejmujmy się. To zupełnie normalne!  W takim przypadku warto zastosować alternatywne metody szkoleniowe, np. spróbować pokazać psu smakołyk i od razu (powoli) przetransportować go do miejsca, gdzie pies prawdopodobnie się położy. Kiedy pies już spokojnie leży, dajemy mu drugi smakołyk. Pamiętajmy, żeby przez cały czas utrzymywać pozycję pochyloną z nogą wyciągniętą do przodu. Przez cały czas pilnujemy, aby pupil nie wstał. Po upływie kilkunastu sekund chwalimy psa, dajemy komendę równaj i ruszamy z miejsca.

Etap 2

Niestety, każdy kolejny  etap jest trudniejszy od poprzedniego. Kiedy pierwszy etap mamy już opanowany musimy poćwiczyć “na sucho”.
Ułożenie ręki – łączymy cztery palce; ustawiamy kciuk pod kątem 90 stopni w stosunku do innych palców.
Wyczucie miejsca na ciele psa.
Zanim zaczniemy naukę warowania, musimy wyczuć pewne miejsce na ciele psa. Kiedy czworonóg stoi, układamy rękę (we wcześniej opisanym ułożeniu) i przesuwamy ją po grzbiecie w okolicach łopatek. W pewnym momencie wyczujemy delikatny opór kostny. Po co nam ta wiedza? Zaraz wszystko się wyjaśni.
Etap przygotowawczy – zakończony.

Warujący sznaucer średni

Warujący pies

Po opanowaniu powyższej czynności przychodzi pora, aby się wyprostować. Nie będzie to niestety łatwe; prostujemy się powoli, cały czas obserwując zachowanie psa. Jeżeli pies zacznie przygotowywać się do zmiany pozycji i wstania, musimy zareagować błyskawicznie przez delikatne acz stanowcze przytrzymanie ułożoną dłonią miejsca, które przed chwilą wyczuliśmy. W czasie przytrzymania psa możemy powtórzyć komendę “waruj”. Jeżeli już za pierwszym razem udałoby się nam wyprostować, przez chwilę nie ruszamy się z miejsca. Dopiero po kilku sekundach odchodzimy od psa.

Czworonoga należy pochwalić słownie kilkakrotnie kilka razy w przeciwnym razie może skojarzyć pochwałę ze wcześniejszymi ćwiczeniami i od razu po usłyszeniu pochwały  wstawać, bo do tej pory zawsze kiedy go pochwaliliśmy w tym samym momencie ruszaliśmy z miejsca. Równie istotne jest utrzymywanie wyciągniętej lewej nogi – to niemal komenda optyczna, znak dla psa. Po opanowaniu tego etapu czas przejść do kolejnego etapu.
A kiedy uznać, że drugi etap jest zaliczony? Otóż wtedy gdy pies kładzie się, kiedy tego chcemy, robi to szybko, a my możemy normalnie się wyprostować.

Etap 3

Komendę „waruj” wydajemy cały czas z pozycji “siad”, wyciągając lewą nogę do przodu, a w prawej trzymając smakołyk. Przysmak nie może być jednak podtykany pod nos lecz wyciągany do przodu i w dół, prosto przed siebie. Nie zbliżamy go jednak do psa.  Pies dostaje smakołyk dopiero wtedy, gdy się położy. Etap jest trudny do perfekcyjnego opanowania i zajmuje dość dużo czasu. Nie przejmujmy się, jeżeli z początku pies nie chce wykonywać polecenia. Pamiętajmy jednak, że pies wie, co znaczy komenda „waruj” i na tym etapie nie należy zawracać już do nauki samej komendy.

Warująca akita długowłosa

Warująca Akita długowłosa

Pamiętajmy, że pies nie będzie chciał się położyć, bo nie ma smakołyka, który zachęciłby go do wykonania czynności.  Musimy mu zatem pomóc przez delikatny nacisk grzbietu (miejsca opisanego wcześniej), aby zwierzę przypomniało sobie wcześniejszy etap. Niekiedy trzeba użyć więcej siły, ale nigdy nie powinniśmy siłować się z psem. Pies dostaje smakołyk dopiero, kiedy się położy. Ufff. Teraz czas na ostatni etap.

Etap 4

Wyciągamy lewą nogę do przodu, z pozycji siedzącej,  prawą ręką wykonując taki sam gest jak w poprzednim etapie. Teraz nie mamy jednak smakołyka. Po smakołyk możemy sięgnąć dopiero, gdy pies się położy.

Hura! Pies umie warować!

Tagi artykułu: