Niedowład u jamników
Jamniki, zważywszy na swoją specyficzną budowę anatomiczną (długi tułów i krótkie kończyny), stosunkowo często zapadają na chorobę zwaną porażeniem jamniczym. Choroba, zwana także dyskopatią, jest wynikiem zwyrodnienia tarczki międzykręgowej. Zwyrodnienie prowadzi z kolei do wypadnięcia lub przemieszczenia się jądra miażdżystego między kręgami, wskutek czego dochodzi do ucisku na rdzeń kręgowy. Pies odczuwa wówczas silny ból, który powoduje różnego rodzaju zaburzenia w ruchu. Wypadnięcie dysku może dotyczyć zarówno szyjnego, jak i piersiowego oraz lędźwiowego odcinka kręgosłupa.
Jak rozpoznać niedowład u jamników?
Z początku właściciel może zaobserwować proste objawy takie jak niechęć czy dolegliwości bólowe podczas wchodzenia po schodach lub schodzenia ze schodów. Pies może mieć również problemy ze wskakiwaniem na kanapę czy fotel oraz reagować popiskiwaniem, kiedy bierze się go na ręce. Objawami pobocznymi mogą być osowiałość oraz utrata apetytu.
W zależności od fazy schorzenia może dochodzić do poważnych zaburzeń w chodzeniu. Porażenie może obejmować jedną parę kończyn, ale zdarza się, że rozszerza się nawet na wszystkie cztery. W niektórych przypadkach może dochodzić także do zatrzymania moczu czy zaburzeń w oddawaniu kału. Niestety, opiekunowie czworonogów nagminnie bagatelizują schorzenie i nie zgłaszają się do weterynarza od razu po zaobserwowaniu pierwszych niepokojących objawów. Warto jednak pamiętać, że wczesna diagnostyka ma kolosalne znaczenie, gdyż zwiększa szanse na wyleczenie psa.
Objawy niedowładu jamnika
Objawy choroby są uzależnione od miejsca, w którym doszło do przemieszczenia. Najczęściej ma to miejsce w odcinku piersiowo-lędźwiowym, o wiele rzadziej w odcinku szyjnym.
Odcinek piersiowo-lędźwiowy:
W przebiegu ostrym wyróżniamy m.in. bolesność w czasie dotyku, problemy z poruszaniem się i chodzeniem po schodach, ból odczuwany w czasie realizowania potrzeb fizjologicznych, niedowład tylnych kończyn (niekiedy także paraliż), brak apetytu oraz osowiałość.
W przebiegu łagodnym pies może wykazywać dużą niechęć w czasie kontaktów z właścicielem, chodzić z podkulonym ogonem i miewać częste zatwardzenie. Objawem typowym jest także brak apetytu.
Bez względu na to czy przebieg choroby ma charakter ostry, czy łagodny, powinniśmy zdecydować się na leczenie w ciągu kilkunastu godzin od zaobserwowania pierwszych objawów.
W przypadku dyskopatii odcinka szyjnego możemy zaobserwować m.in. sztywność karku, ból w czasie poruszania szyją i towarzyszące mu skomlenie, kulawiznę przednich kończyn, noszenie głowy nisko, nagłe skurcze mięśni szyi i karku oraz niechęć do dotykania i baniana.
Jak zdiagnozować niedowład u jamników?
Zdiagnozowanie uszkodzenia rdzenia kręgowego wymaga przeprowadzenia dokładnego badania klinicznego i radiologicznego, w celu wykluczenia innych chorób, a następnie wykonania zdjęcia RTG kręgosłupa. RTG pozwoli zlokalizować miejsce, w którym doszło do przemieszczenia dysku. Niekiedy wykonuje się także analizę płynu mózgowo-rdzeniowego, która pozwala wykluczyć występowanie innych schorzeń. Do obowiązków weterynarza należy zbadanie czy pies jest w stanie samodzielnie oddawać mocz; jeżeli porażenie uniemożliwia mu wydalanie, konieczne jest ręczne opróżnienie pęcherza lub cewnikowanie.
Jak leczyć niedowład u jamników?
Leczenie operacyjne niedowładu, mimo swej skuteczności, nie cieszy się dużym zainteresowaniem wśród właścicieli psów. Ten rodzaj leczenia polega na usunięciu ucisku na rdzeń kręgowy przez wyskrobanie zwyrodniałego jądra miażdżystego bądź usunięcie zmienionego dysku.
Weterynarze o wiele częściej prowadzą jednak leczenie nieoperacyjne opierające się na ograniczaniu ruchu zwierzęcia. Psy umieszczane są wówczas w klatkach na okres około trzech tygodni; w tym czasie lekarz podaje im różne leki przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Zadowalające efekty możemy uzyskać, stosując kombinację witamin z grupy B oraz leków homeopatycznych Zeel i Traumel. Okres leczenia jest różny i zależy od indywidualnych predyspozycji zdrowotnych zwierzęcia. Niektóre psiaki wracają do zdrowia i pełnej sprawności dopiero po upływie kilku miesięcy.
W okresie przebywania w klatce absolutnie nie wolno brać psa na ręce oraz podnosić, gdyż może to spowodować dalsze uszkodzenie rdzenia. W związku ze znacznym ograniczeniem ruchu konieczna jest także zmiana diety na lżejszą oraz rehabilitacja ruchowa i masaże.
Niestety, porażenie jamnicze ma charakter nawracający – nigdy nie możemy być pewni, kiedy się ponownie pojawi. W niektórych przypadkach lekarz nie jest w stanie doprowadzić do pełnej regeneracji rdzenia i zapewnić powrót do pełnej sprawności. W takiej sytuacji wskazany jest zakup specjalnego wózka umożliwiającego w miarę nieskrępowany ruch.
Profilaktyka
Trudno jednoznacznie określić, czy możemy uchronić nasze zwierzę przed zachorowaniem na dyskopatię. Profilaktyka opiera się przede wszystkim na unikaniu sytuacji, w których pies musi wchodzić lub schodzić po stromych schodach oraz wykonywać gwałtowne ruchu. Starzenie się organizmu jest jednak czymś naturalnym i tego już nie przeskoczymy.