Pies towarzyszy człowiekowi od zawsze. Rozprzestrzenił się na wszystkich kontynentach, bez względu na panujące na nich warunki. Jednak każda rasa ma swoją własną kolebkę. Czy wiesz, że chihuahua najprawdopodobniej pochodzi z Meksyku, a labrador z Nowej Fundlandii? A czy słyszałeś, że norweskie rasy psów to w większości psy myśliwskie? Wiele ras pochodzi również z Norwegii, i to o nich będzie mowa w tym artykule.
Norweskie rasy psów w Polsce
Norweskie rasy psówsą mało znane w Polsce, prawdopodobnie z tego względu, że w ostatnim czasie większą popularnością cieszą się tak zwane „psy kieszonkowe”, jak yorkshire terier czy maltańczyk. A ponieważ niemal wszystkie rasy psów z Norwegii to szpice i psy gończe, nie wpasowują się one w obecnie panującą modę. Niemniej jednak warto chociażby z czystej ciekawości dowiedzieć się, które z czworonogów to norweskie rasy psów, ponieważ wiele z nich bardzo dobrze sprawdza się jako domowi towarzysze. Poniższe opisy dotyczą tylko niektórych ras, które są najbardziej popularne w Norwegii.
Norweska rasa psa - Dunker
Rasa ta znana jest również pod nazwą gończy norweski lub Norwegian Hound. Tak jak inne norweskie rasy psów, należy ona do psów gończych.
Historia
Rasa powstała w XIX wieku, a przodkami jej członków są rosyjski gończy oraz gończy o doskonałym węchu. Ta cecha jest wykorzystywana przez obecnych właścicieli dunkerów do polowań, na przykład na króliki.
Wygląd
Są bardzo wytrzymałe. Dorastają do wysokości około 0,5 m i ważą między 16-22 kg. Mają krótką i gęstą sierść o płowym ubarwieniu, w którym przeważają kolory brązowy, szary, czarny oraz biały. Łapy, szyja i pysk są jaśniejsze niż reszta ciała. Na grzbiecie dunker ma charakterystyczny czaprak, czarny lub marmurkowo błękitny. Głowa jest wydłużona, z oklapniętymi uszami i spokojnymi oczami. Ogon dunkera jest długi, zwisający i mocny.
Charakter
Jest to inteligentny pies o bardzo przyjaznym charakterze.
Norweski pies rasy - Elkhund czarny
Rasa ta ma wiele alternatywnych nazw: norweski pies na łosie, Norwegian Elkhound Black czy Norsk Elghund Sort.
Historia
Również zyskał miano rasy psów norweskich. Uformowała się ona 4000 lat p. n. e. Dzięki bardzo dobremu węchowi towarzyszył Norwegom od najstarszych wieków w polowaniach, przede wszystkim na łosie. Uczestniczył nawet w wyprawach Wikingów. Z powodu tak długiego rodowodu, po dziś dzień inne norweskie rasy psów, zarówno myśliwskie, jak i towarzyszące, nie dorównują mu popularnością.
Wygląd
Mierzy nieco poniżej 0,5 m i waży od 15 do 24 kg, w zależności od płci. Jest krępej budowy ciała. Uszy spiczaste, pysk trójkątny, a ogon noszony wysoko i wywinięty. Ma relatywnie krótką, gęstą sierść o jednolitym czarnym kolorze.
Charakter
Od swojego przyrodniego brata, elkhunda szarego, różni się przede wszystkim posturą – jest mniejszy – ale również charakterem: jest bardziej przyjazny i ruchliwy. Właściciele elkhunda wiedzą najlepiej, że pies ten potrzebuje bardzo dużo ruchu, a w stosunku do człowieka jest przyjazny, choć nie przesadnie wylewny. Jedyne, co trzeba mieć na uwadze kupując elkhunda to fakt, że ma on instynkt łowiecki i w związku z tym może być agresywny w stosunku do zwierząt mniejszych od siebie, również psów.
Pies Haldenstovare (Halden Hound)
Ma wiele alternatywnych nazw, m. in. Haldenstøver, Haldenbracke czy Haldenlaufhund. Jest to rasa mniej znana, choć haldenstovare to bez wątpienia psy z Norwegii.
Wygląd
Jest to kolejny pies gończy, który dziś jest rasą towarzyską i myśliwską. Jest biało-czarno-brązowego umaszczenia. Większa część ciała jest biała, brąz dominuje na pysku, a czarne łaty najczęściej pojawiają się w okolicach górnej części tułowia. Waży około 20 kg i mierzy do 64 cm.
Charakter
Jako pies domowy jest bardzo przyjazny i opiekuńczy, dlatego nadaje się dla rodzin z dziećmi. Potrzebuje dużej dawki ruchu i uwagi. Choć jest psem myśliwskim, tak jak inne norweskie rasy psów,, jego domeną od zawsze było polowanie z właścicielem i dlatego do dzisiaj potrzebuje kontaktu z człowiekiem, a jeśli przez dłuższy czas go nie doświadcza, staje się smutny.
Lundehund norweski
Znany też jako norweski pies na maskonury.
Historia
Jego przodkowie byli psami myśliwskimi i już od 1591 roku pomagały Norwegom polować na ptaki.
Wygląd
W porównaniu do ras opisanych powyżej jest mniejszy, bo mierzy do 38 cm i waży do 7 kg. Jest to rasa o krępej budowie ciała i krótkiej puszystej sierści o ubarwieniu biało-rudo-brązowym. Biel przeważa w okolicach szczęki, na szyi oraz łapach. Ma duże uszy i inteligentny wzrok.
Wyjątkowa budowa
Pod względem budowy jest chyba najbardziej wyjątkowym psem na świecie. Ma sześć palców na każdej łapie, podczas gdy inne norweskie rasy psów mają tylko cztery, zresztą tak samo, jak większość ras na całym świecie. Potrafi zamknąć małżowiną uszną kanał słuchowy, żeby nie wpadało do niego zimne powietrze. Potrafi rozchylić łapy całkowicie na boki i przekręcić głowę na bok tak mocno, żeby położyć ją na grzbiecie.
Charakter
W dzisiejszych czasach coraz rzadziej pełni funkcję psa myśliwskiego, ponieważ jest pod ochroną. Z tego też powodu zyskuje na popularności jako pies rodzinny. Jest energiczny i szybko przywiązuje się do ludzi.
Buhund norweski
Inaczej niż inne norweskie rasy psów, należy do szpiców i psów pierwotnych.
Historia
Rasa miała swój początek w X w. Buhund był przede wszystkim psem stróżującym, ale brał też udział w polowaniach, na których jego zadaniem było ciągnięcie sań.
Wygląd
Buhund to średniej wielkości pies. Jego wygląd może przypaść do gustu wielu osobom: jest krępy, proporcjonalny i sprawia wrażenie ruchliwego. Ma podłużny trójkątny pysk, spiczaste uszy, czarne oczy i nos. Wywinięty puszysty ogon trzyma w górze, nad grzbietem. Ma jasne umaszczenie, w którym dominuje biel i jasny brąz, ale zdarzają się też rude i ciemnobrązowe akcenty. Sierść jest gęsta i puszysta, co jest widoczne przede wszystkim na ogonie.
Charakter
Jako pies z natury związany z człowiekiem, po dziś dzień potrzebuje z nim kontaktu. Jest towarzyski, przyjazny i wierny. Jego zaletą jest inteligencja, dzięki której tresura buhunda nie sprawia problemów.
Użytkowość
Jeśli chcielibyśmy porównać do buhunda inne norweskie rasy psów, pod względem użytkowości jest on wyjątkowy. Nie spełnia bowiem roli psa myśliwskiego, ale za to sprawdza się jako pies policyjny i towarzysz osób niedosłyszących. Najczęściej jednak staje się po prostu psem domowym.
Hygenhund
Historia
Historia rasy sięga XIX w, kiedy to pierwowzór hygenhunda powstał ze skrzyżowania gończych niemieckich i skandynawskich. Na początku swojego istnienia psy te były psami myśliwskimi, które polowały wyłącznie z właścicielem.
Wygląd
Hygenhund to pies dorastający do 58 cm i ważący maksymalnie 24 kg. Ma dużo szczuplejszą sylwetkę niż inne norweskie rasy psów. Jego głowa jest trójkątna, tułów wydłużony, łapy wydają się nieco zbyt krótkie w porównaniu do reszty ciała. Hygenhund ma oklapłe uszy i spokojny wzrok. Charakteryzuje się prostą i krótką sierścią o ciemnożółtej barwie, która miejscami przerywana jest białymi plamami.
Charakter
Będąc psem myśliwskim, hugenhund jest bardzo wytrzymały. Lubi ruch i zabawę. Jest energiczny i radosny. Rzadko odpoczywa. Przywiązuje się do właściciela, jest czuły i potrzebuje poczucia bezpieczeństwa. Dobrze sprawdzi się też jako pies obronny.
Elkhund szary
Jest to rasa należąca do szpiców myśliwskich w typie wilkowatym. Pod względem popularności jako pies domowy w Norwegii przewyższa wszystkie inne norweskie rasy psów.
Wygląd
Sylwetka elkhunda szarego kształtem przypomina kwadrat. Ma zwarte ciało, które jednak nie przeszkadza mu w zachowaniu szybkości i zwinności. Jego budowa ciała jest typowa dla szpica: mocny tułów i szyja, trójkątny pysk, ogon wywinięty i zadarty do góry. Sierść elkhunda jest gruba i twarda. Dominują w niej kolory szarości, a końcówki włosów zabarwione są na czarno.
Charakter
Pies ten charakteryzuje się przyjaznym, choć twardym charakterem. Łatwo przywiązuje się do właściciela, jest łagodny i spokojny, dlatego będzie dobrym psem domowym. Może też spełniać rolę psa stróżującego. Z drugiej strony jest odważny i wytrzymały, a także niezależny.
