Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Owczarek niemiecki krótkowłosy

OWCZAREK NIEMIECKI (Deutscher Schäferhund - German Shepherd Dog)

Historia

W czasach średniowiecza mieszkańcy Środkowej Europy do pilnowania dobytku i stad owiec używali psów zwanych hovawartami. Hovawart w języku starogermańskim oznacza dosłownie ‘stróża podwórzowego’, ‘psa podwórzowego’, czyli analogicznie do polskiego ‘brytana’. Z racji pełnionych przez te psy zadań – głównie nadzorowaniem stad owiec – nazywano je owczarkami. Howavarty nie były jednolitą rasą – owczarki z Turyngii i Saksonii znacznie różniły się od psów wirtemberskich czy meklemburskich. Różnice dotyczyły zarówno wysokości w kłębie, jak i umaszczenia czy pomniejszych szczegółów anatomicznych.

Kiedy w XIX wieku – w okresie rewolucji przemysłowej i rozwoju miast – wzrosła przestępczość, zrodziło się zainteresowanie psami służbowymi. W połowie stulecia w Niemczech utworzono pierwszy związek popierający hodowlę psów owczarskich do celów wojskowych i służbowych – Phylax. Mimo że związek istniał zaledwie kilka lat, okazał się bardzo użyteczny, gdyż zwrócił uwagę na potencjał hodowlany drzemiący w psach pasterskich.
W 1899 roku rotmistrz Max Emil Friedrich von Stephanitz  wraz z Arturem Meyerem utworzyli Verein für Deutsche Schäferhunde (Klub Owczarka Niemieckiego). Podstawą hodowli stał się średniej wielkości pies o płowoszarym umaszczeniu, którego założyciele zobaczyli w czasie wielkiej ogólnokrajowej wystawy hodowlanej w Karlsruhe. Pies o wilczym wyglądzie posiadał wrodzoną pasję do służenia człowiekowi. Niedługo potem Stephanitz odkupił psa i wpisał go do księgi hodowlanej owczarków niemieckich pod imieniem Horand.


  • Owczarek niemiecki

  • Owczarki niemieckie

  • Owczarek niemiecki

O to kilka zdań na temat pierwszego owczarka:

"Horand ucieleśniał dla entuzjastów rasy spełnienie ich najdroższych marzeń. Był to pies, jak na te czasy, duży - 61 centymetrów w kłębie - o potężnej budowie, pięknych liniach i szlachetnej głowie. Był silny i sprężysty, niczym stalowy drut. Jego wspaniałej budowie odpowiadał równie wspaniały charakter. Horand był cudowny w posłusznej wierności dla swojego pana, był prostolinijny i szczery. Miał naturę dżentelmena, połączoną z nieograniczoną pasją życia i pracy. Pomimo iż nie otrzymał wielkiej tresury w młodym wieku, był przy boku swojego pan uważny na jego najmniejsze skinienie. Jednak pozostawiony sam sobie, stawał się skończonym rozrabiaką i niepoprawnym prowokatorem bójek. Zawsze dobrze usposobiony wobec spokojnych ludzi, nieufny, ale i nieulękły wobec obcych, przepadał za dziećmi. Jego błędy w zachowaniu były wadami wychowania, nigdy skłonnościami charakteru. Horand cierpiał po prostu na nadmiar niespożytej energii i był szczęśliwy, wręcz wniebowzięty, gdy ktoś się nim zajmował - był wtedy najszczęśliwszym z psów (...)"

owczarek niemiecki Horand

Owczarek niemiecki Horand

Niedługo potem hodowla rozwinęła się na dobre. Niestety, w latach 20. XX wieku prace hodowlany przybrały nie taki kierunek, jak planowali założyciele związku. Hodowcy, chcąc uzyskać duże psy, krzyżowali je z innymi rasami, uzyskując dość niezgrabne, klockowate czworonogi. Na szczęście problemy udało się szybko rozwiązać i już po pamiętnej wystawie frankfurckiej (1925) wszystko wróciło do normy.

Obecnie obowiązujący wzorzec hodowlany pochodzi z 1991 roku.

Wygląd

Owczarek niemiecki krótkowłosy to dobrze umięśniony, silny i proporcjonalny czworonóg, którego sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta. Głowa jest klinowata, bez nadmiernego wyrazu ciężkości, sucha i wyraźnie szeroka pomiędzy uszami. Czoło, widziane z przodu i z boku, nieco wypukłe i ze słabo zaznaczoną bruzdą środkową. Kufa o klinowatym kształcie. Szczęka i żuchwa silnie rozwinięte. Grzbiet nosa prosty, siodło lub wygarbienie niepożądane. Wargi napięte, dobrze przylegające, o ciemnym zabarwieniu. Płytka nosowa czarna.
Uzębienie silne, zdrowe i kompletne; zęby ustawione w zgryzie nożycowym. Kości szczęki silnie rozwinięte. Oczy średniej wielkości, migdałowate w kształcie, nieco skośnie osadzone, niewyłupiaste, barwą dostosowane do umaszczenia, możliwie ciemne. Uszy stojące, o średniej wielkości; noszone prosto mają jednakowy kierunek, zakończone w szpic. Małżowiny ustawione do przodu. Szyja silna, dobrze umięśniona i bez nadmiaru skóry; ułożona pod kątem 45 stopni do korpusu. Górna linia grzbietu przebiega bez widocznych przerw od nasady szyi, przez dobrze ukształtowany kłąb i lekko opadający grzbiet, aż do lekko opadającego zadu. Grzbiet sztywny, silny i umięśniony. Lędźwie szerokie, silnie ukształtowane i dobrze umięśnione. Zad długi i lekko opadający, bez zaburzenia linii górnej.

Reproduktor owczarka niemieckiego

Reproduktor Diego


Pierś wyraźnie szeroka, dolna część możliwie długa. Głębokość klatki piersiowej stanowi około 45 % do 48 % wysokości w kłębie. Żebra wykazują umiarkowane uwypuklenie; klatka piersiowa beczkowata. Ogon sięgający co najmniej do stawu skokowego. Od spodu nieco obficiej owłosiony i noszony miękkim łukiem. Kończyny przednie widziane z boku proste, widziane z przodu absolutnie równoległe. Łopatka i ramię jednakowej długości i ściśle przylegające do korpusu. Łokcie nie mogą być ani odstające, ani wklęśnięte. Przedramiona proste i absolutnie do siebie równoległe, suche i silnie umięśnione. Łapy okrągłe, dobrze zamknięte i uwypuklone, opuszki twarde, ale nie szorstkie. Pazury silne i o ciemnej barwie. Kończyny tylne ustawione nieco do tyłu. Udo i podudzie w przybliżeniu tej samej długości, tworzące kąt ok. 120 stopni; uda silne i dobrze umięśnione. Stawy skokowe silnie ukształtowane i sztywne.
Kończyny muszą być dopasowane do siebie pod względem długości i kątowania. Owczarki niemieckie są kłusakami.
Skóra jest luźno dolegająca, ale bez tworzenia fałd.

Prawidłowa okrywa włosowa to twardy włos z podszerstkiem. Włos okrywowy możliwie gęsty, właściwie twardy i dobrze przylegający. Na głowie, włącznie z wnętrzem uszu, na przednich częściach kończyn, łap i palców nieco krótszy i bardziej gęsty. Na tylnych częściach kończyn przedłuża się aż do stawów śródręcza, względnie do stawów skokowych; na tylnych częściach ud, tworzy umiarkowane portki. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są czarne z czerwonobrązowym, brązowym, żółtym do jasnoszarego podpalaniem. Czarne lub szare jednobarwne, z szarymi lub ciemniejszymi przesianiami, czarnym czaprakiem i maską. Dopuszcza się małe białe znamiona na piersi ale są one popożadane. Płytka nosowa we wszystkich rodzajach umaszczeń musi być czarna. Podszerstek wykazuje lekko szare ubarwienie.

Pies Owczarek niemiecki krótkowłosy

Reproduktor Syriusz

Wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi od 60 cm do 65 cm; suki są mniejsze i mierzą od 55 do 60 cm.  Waga dorosłych psów oscyluje w granicach 30 kg do 40 kg; suki ważą od 22 do 32 kg.

Temperament

Owczarki niemieckie są odważne, bystre, inteligentne, czujne i przede wszystkim nieustraszone. Uwielbiają zabawy na świeżym powietrzu i są najszczęśliwsze, mogąc odbyć przynajmniej jeden dłuższy spacer w ciągu dnia. Do tego są czworonogami wesołymi, posłusznymi i chętnymi do nauki, dzięki czemu szkolenie nie sprawia większych problemów. Ich spokój i wrodzona pewność siebie sprawia, że wyglądają bardzo poważnie i dostojnie.
To niezwykle wierne psy, które w razie potrzeby nie zawahają się oddać życia za swojego właściciela. Nie są jednak agresywne i nie awanturują się z każdym napotkanym psem (oczywiście wszystko zależy od usposobienia danego osobnika). Szczekają tylko wtedy, kiedy zajdzie taka konieczność. Nie dają głosu bez potrzeby. Psy tej rasy uwielbiają być blisko rodziny, dlatego bardzo cierpią, kiedy muszą przez dłuższy czas pozostawać w izolacji.
Sprawdzą się w roli psów stróżujących, gdyż nie są zbyt wylewne wobec obcych. Inne zwierzęta też traktują z dystansem.

Suka hodowlana owczarka niemieckiego

Suka hodowlana Ami

Czy to rasa dla każdego? Zdecydowanie nie. Owczarki są fantastycznymi psami – to 200 procent psa w psie – ale mogą sprawiać problemy wychowawcze. Wystarczy, że wyczują, iż właściciel jest słaby i niepewny swojej pozycji, aby spróbować zaatakować fotel lidera i stać się samcem alfa w rodzinnym stadzie. Odpowiednio wyszkolone psy nie sprawiają jednak żadnych problemów. Mogą żyć w rodzinach z małymi dziećmi i dzielić mieszkanie z innymi zwierzętami.

Pielęgnacja i choroby

Przeciętna długość życia psów tej rasy to ok. 13 lat. Spotykanymi schorzeniami u owczarków niemieckich są: dysplazja stawów biodrowych, przerost gruczołu krokowego (prostata), zmiany alergiczne, dysplazja stawów łokciowych, gnilec, enostoza - młodzieńcze zapalenie kości i nowotwory. Podobnie jak u wszystkich ras dużych mogą pojawić się problemy dysplastyczne.

    Pielęgnacja owczarka niemieckiego nie jest zadaniem skomplikowanym. Jeżeli psy są karmione dobrymi karmami, w zasadzie nie musimy przejmować się stanem ich skóry i sierści. Czworonogi linieją średnio dwa razy do roku i wówczas konieczne jest codzienne wyczesywanie włosa. Owczarek, jako że posiada dwuwarstwową okrywą włosową, potrzebuje solidnego zgrzebła o dość długich zębach ( 3-4 cm ), które pozwoli wyczesać wszystkie martwe włosy podszerstka. Do włosów okrywowych potrzebujemy natomiast gumowego zgrzebła.


  • Owczarki niemieckie

  • Owczarek niemiecki

  • Owczarek niemiecki

Wysokość: Wysokość w kłębie dla dorosłych psów wynosi od 60 cm do 65 cm; suki są mniejsze i mierzą od 55 do 60 cm. 

Waga: Waga dorosłych psów oscyluje w granicach 30 kg do 40 kg; suki ważą od 22 do 32 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są czarne z czerwonobrązowym, brązowym, żółtym do jasnoszarego podpalaniem. Czarne lub szare jednobarwne, z szarymi lub ciemniejszymi przesianiami, czarnym czaprakiem i maską. Dopuszcza się małe białe znamiona na piersi. Płytka nosowa we wszystkich rodzajach umaszczeń musi być czarna. Podszerstek wykazuje lekko szare ubarwienie.

Pielęgnacja: Czworonogi linieją średnio dwa razy do roku i wówczas konieczne jest codzienne wyczesywanie włosa. Owczarek, jako że posiada dwuwarstwową okrywą włosową, potrzebuje solidnego zgrzebła o dość długich zębach ( 3-4 cm ), które pozwoli wyczesać wszystkie martwe włosy podszerstka. Do włosów okrywowych potrzebujemy natomiast gumowego zgrzebła.

Zdrowie: Spotykanymi schorzeniami u owczarków niemieckich są: dysplazja stawów biodrowych, przerost gruczołu krokowego (prostata), zmiany alergiczne, dysplazja stawów łokciowych, gnilec, enostoza - młodzieńcze zapalenie kości i nowotwory. Podobnie jak u wszystkich ras dużych mogą pojawić się problemy dysplastyczne.

Rodzina: Owczarek niemiecki jest psem żywiołowym, energicznym, niezwykle inteligentnym, posłusznym i lojalnym. Szybko się uczy i chętnie współpracuje z właścicielem. Potrzebuje dużo ruchu i aktywności fizycznej. Wymaga konsekwentnego szkolenia i prowadzenia.

Inne nazwy: Deutscher Schäferhund, German Shepherd Dog, Alsatian, Owczarek alzacki.

Kraj pochodzenia: Niemcy

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt 2500 - 6000 złotych. Cena psa reproduktora 4700 złotych, 4500 - 12000 złotych suka hodowlana. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx). Ceny z roku 2022.

Klasyfikacja FCI - grupa I, sekcja 1, numer wzorca 166. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: