Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Parson Russell Terrier

Historia

     Psy zostały wyhodowane przez angielskiego pastora Johna Russella znanego ze swojej wielkiej pasji łowieckiej. Parson Russell Terriery były niegdyś powszechnie wykorzystywane do polowania na lisy i mniejszą zwierzynę leśną; dzięki swojej gibkości i zwinności bez problemu wchodziły w głąb nory i wyławiały lisy.

W przeciwieństwie do swoich bliskich krewnych, Jack Russell Terrierów, Parsony mają zauważalnie dłuższe nogi, które osiągają prawie takie same wymiary co długość ciała.

Wygląd

     Parson Russell Terrier jest psem aktywnym, ruchliwym i zawsze chętnym do pracy. Budowa wskazuje na szybkość i wytrzymałość. Długość tułowia jest nieco większa niż wysokość psa w kłębie. Odcinek od trufli nosowej do stopu jest krótsza od odległość od stopu do guza potylicznego.
Czaszka płaska, średniej szerokości, stopniowo zwężająca się ku oczom. Stop słabo zaznaczony. Nos czarny. Szczęka i żuchwa silnie i dobrze umięśnione. Zgryz nożycowy, regularny i dokładny. Policzki mało widoczne. Oczy migdałowate, dość głęboko osadzone, ciemne, o bystrym i inteligentnym wyrazie. Uszy małe, w kształcie litery „V”, średniej grubości, opadające do przodu, noszone ściśle przy głowie; koniuszki sięgają zewnętrznego kąta oka. Linia załamania uszu nie powinna znajdować się wyżej, niż wierzch czaszki. Szyja szlachetnie zarysowana, muskularna, o dobrej długości i stopniowo poszerzająca się ku łopatkom. Tułów proporcjonalny; grzbiet mocny, giętki i prosty. Lędźwie mocne, lekko wysklepione. Klatka piersiowa, średnio głęboka, nie sięgająca poniżej łokcia.
Ogon zwyczajowo kopiowany, pozostający w odpowiedniej proporcji do wielkości ciała. Powinien być takiej długości, aby pewnie chwycić go w dłoń . Mocny, prosty i średnio wysoko osadzony. Unosi się wyraźnie, kiedy pies jest w ruchu. Ogon niekopiowany średniej długości i prosty; gruby u nasady, cieńszy u końca.

Gładkowłosy Parson Russell Terrier

Gładkowłosy Parson Russell Terrier


      Kończyny przednie umiarkowanie szeroko rozstawione, dobrze podstawione pod tułowiem. Łopatki długie i skośne. Ramię tej samej długości, co łopatka. Łokcie przylegające do ciała, poruszają się swobodnie po jego bokach. Łapa zwarta, o mocnych opuszkach, palce umiarkowanie wysklepione, nie płaskie ani rozstawione, nie zwrócone do wewnątrz ani na zewnątrz. Kończyny tylne mocne, muskularne, o dobrym kątowaniu. Stawy kolanowe dobrze kątowane. Skóra gruba i luźna.

Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: całkowicie białe lub z przewagą bieli, z łatami barwy płowej, cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona. Sierść jest stosunkowo łatwa do utrzymania w czystości – zwarta, prosta i ściśle przylegająca tak jak u odmiany krótko i szorstkowłosej. Na głowie i nogach spotykamy zazwyczaj dłuższą sierść.

Parson Russell Terrier osiąga od 33 d 36 cm wysokości w kłębie (+/- 2 cm), a jego waga kształtuje się w granicach 6-8 kg.

Temperament

    Parson Russell Terrier jest bardzo przebojową i energiczną rasą. Psy potrzebują stałej dawki ruchu, dlatego też nie są polecane osobom, które żyją w miastach i nie posiadają domu z ogródkiem. Uwielbiają aktywność na świeżym powietrzu, dlatego też doskonale odnajdą się w psich dyscyplinach sportowych. Wymagają konsekwentnego prowadzenia i szkolenia z zakresu posłuszeństwa. Znudzone czworonogi mogą ujawniać skłonności do destrukcji. Parsony raczej nie nadają się do rodzin z małymi dziećmi – są zbyt pobudliwe. Przyjacielsko nastawione do obcych.


  • Parson Russell Terrier

  • Parson Russell Terrier

  • Parson Russell Terrier

Zdrowie i pielęgnacja

     Parson Russell Terriery mogą uskarżać się na typowe schorzenia zdrowotne m.in. zwichnięcie soczewki, które zalicza się do grupy chorób dziedzicznych. Nieprawidłowo zdiagnozowana przypadłość może skończyć się nawet utratą wzroku pupila. Innymi chorobami natury okulistycznej są: zaćma, dystrofia rogówki, postępująca atrofia siatkówki i tylne odwarstwienie ciała szklistego. Średnia długość życia rasy wynosi od 14 do 15 lat.

   Pielęgnacja nie jest czasochłonna. Wystarczą regularne czesanie i okazjonalne kąpiele.Odmiana gładkowłosa jest niezwykle podatna na gubienie włosa; osobniki tracą włos przez cały rok. Odmiana szorstkowłosa wymaga trymowania.

Użytkowość

     Psy są nadal wykorzystywane do łowienia zwierzyny, zatem ich pierwotne funkcje pracownicze nie uległy degradacji. Oprócz łowów Parson Russell Terriery biorą udział w zawodach typu agility i wszelkiego rodzaju konkursach, które wymagają koncentracji, wytrwałości i inteligencji. Wiele osób trzyma Parsony jak zwierzęta do towarzystwa, gdyż bardzo szybko przywiązują się do swoich właścicieli i są im wierne i oddane aż po grób.

Rasa Parson Russell Terrier

Pies Parson Russell Terrier

Wysokość: psy osiągają od 33 do 36 centymetrów wysokości w kłębie

Masa: waga psa waha się w granicach 6-8 kilogramów. Zdarzają się jednak osobniki cięższe; ich waga nie powinna przekraczać jednak 10 kilogramów.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: całkowicie białe lub z przewagą bieli, z łatami barwy płowej, cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.

Pielęgnacja: psy nie są nazbyt wymagające. Ich pielęgnacja ogranicza się do regularnego przeczesywania sierści i kąpieli.

Zdrowie: Psy mogą cierpieć z powodu chorób oczu. Najczęstszą przypadłością jest zwichniecie soczewki, na drugim miejscu klasyfikacji znajdują się zaćma oraz dystrofia rogówki. Psy dożywają zazwyczaj wieku 14-15 lat.

Rodzina: Parson Russell Terriery są bardzo kochającymi i wiernymi psami.  Nie są polecane rodzinom z małymi dziećmi. Przyjacielskie wobec obcych. Bardzo aktywne.

Pochodzenie: Wielka Brytania

Cena szczęniąt z rododowem 1800 - 3000 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikacja FCI - grupa III, sekcja 1, nr wzorca 339. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: