Rasa: Pies grenlandzki (Greenland Dog)

Historia

   Rasa zawdzięcza swoją popularność norweskiemu eksploratorowi i zdobywcy bieguna południowego Roaldowi Amundsenowi. Dla Roalda Amundsena „sprawą niezmiernej wagi dla powodzenia całej wyprawy było zdobycie naprawdę dobrych psów” (cyt. R. Amundsen) – dlatego właśnie zdecydował się na Grenlandy.

   Pies grenlandzki, od stuleci hodowany w trudnych warunkach Grenlandii, był wykorzystywany przez lud Eskimosów do ciągnięcia sań i zaprzęgów oraz polowania na foki i niedźwiedzie polarne. Wielu hodowców sądzi, że rasa jest blisko spokrewniona z białym wilkiem arktycznym. Selekcja hodowlana opierała się przede wszystkim na utrwaleniu takich cech jak duża siła fizyczna, odporność na trudne warunki atmosferyczne, wytrzymałość i poniekąd atrakcyjny wygląd.

     Pies grenlandzki, jako typowy pies zaprzęgowy, jest dość wymagający i ma ogromne zapotrzebowanie na ruch. Uwielbia długie wędrówki i aktywność fizyczną. Psy powinny hodować i utrzymywać wyłącznie doświadczone osoby, które wiedzą jak postępować z wymagającym psem pociągowym.

Wygląd

     Pies grenlandzki to bardzo silny szpic polarny, o budowie, które gwarantuje wytrzymałość i umożliwia wykonywanie intensywnej pracy w charakterze psa zaprzęgowego w surowym klimacie. Tułów psa jest krótki i prostokątny, a stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10 :11. Suki mogą mieć nieco dłuższy tułów. Czaszka szeroka i lekko wysklepiona, najszersza między uszami. Stop dość wyraźnie zaznaczony. Nos duży i ciemny, dostosowany do koloru szaty ; zdarza się, że wątrobiany u psów o czerwono-złotej szacie. Zimą może stać się różowy (tzw. « zimowy nos »). Kufa w kształcie klina, szeroka u nasady i zwężająca się w kierunku nosa – nigdy spiczasta. Grzbiet nosa prosty i szeroki od stopu do nosa. Wargi cienkie i napięte, ściśle przylegają do bardzo mocnych zębów. Szczęka i żuchwa mocne, o regularnym, zdrowym i mocnym uzębieniu. Zgryz nożycowy. Oczy najczęściej ciemne, ale kolor zgodny z kolorem szaty jest dopuszczalny. Mogą być nieco skośne lecz nigdy głęboko osadzone ani wyłupiaste. Obwódki oczu ściśle przylegające. Uszy dosyć małe, trójkątne, o zaokrąglonych końcach; noszone zupełnie prosto. Bardzo ruchome i nadające wyrazu, ze względu na ich ustawienie.

Pies grenlandzki

     Szyja silna i dosyć krótka. Tułów również silny i dosyć zwarty, o długości nieznacznie przekraczającej wysokość w kłębie. Prosta lub nieznacznie opadająca linia grzbietu. Lędźwie szerokie. Zad nieznacznie opadający. Klatka piersiowa o dobrej głębokości i szerokości – nigdy beczkowata. Brzuch stanowi przedłużenie linii mostka. Dopuszczalny także nieco podciągnięty. Ogon wysoko osadzony, gruby i krzaczasty. Noszony zagięty bądź nieznacznie zawinięty nad grzbietem. Przednie kończyny, widziane z boku, idealnie proste o mocnym kośćcu. Łopatki umiarkowanie kątowane. Ramię proste i mocne; nieco dłuższe, niż łopatka. Łokcie ściśle przylegające do tułowia, ale poruszające się swobodnie. Przedramię proste i mocne. Przednie łapy dosyć duże, silne i zaokrąglone, z mocnymi pazurami i opuszkami.

Kończyny tylne bardzo umięśnione, o mocnym kośćcu i umiarkowanym kątowaniu. Uda również mocne i bardzo umięśnione. Staw skokowy szeroki i mocny, umiarkowanie kątowany. Tylne łapy takie same jak przednie. Szata podwójna, tzn. delikatne, gęste podszycie i gęsty, prosty i gruby włos okrywowy, bez loków czy fal. Na głowie i kończynach występuje dosyć krótki włos; na tułowiu dłuższy i bardziej obfity. Na spodniej części ogona szata długa, sprawiająca wrażenie krzaczastej. Każda maść – zarówno jednolita, jak i łaciata – jest dozwolona. Niedopuszczalny albinizm. Dorosłe psy osiągają więcej niż 60 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 55 cm wzwyż. Waga psa oscyluje w granicach 30 kg.

 Temperament

    Pies Grenlandzki jest psem pełnym energii, żywiołowym, niezależnym i oddanym właścicielowi. Uwielbia pracować i jest najszczęśliwszy, mogąc spełniać się w roli psa zaprzęgowego. Jego wytrwałość, siła fizyczna i wytrzymałość są wręcz legendarne. Grenlandy potrzebują konsekwentnych i odpowiedzialnych opiekunów, którzy będą w stanie przejąć pozycję samca alfa.

    Psy grenlandzkie zaakceptują niemal każde warunki życia i pracy. Zwykle lubią ludzi i są raczej przyjaźnie do nich nastawione. Pomimo swej niezależności potrafią przywiązać się do jednego człowieka. Jako mocne i wymagające psy potrzebują niewzruszonego i zdeterminowanego właściciela, który rozumie ich potrzeby i jest w stanie zapewnić wystarczającą ilość ruchu w ciągu dnia.
Niestety, zdarza się, że nawet bardzo zaangażowany maszer, kochający trenowanie z zaprzęgowcami i  zawody, nie podoła wyzwaniu i nie opanuje czworonogów. Grenlandy są hierarchicznymi zwierzętami, o silnych pierwotnych instynktach – nawet dwa osobniki mogą stworzyć mini stado, w którym poczują się zbyt pewnie i zechcą zbić opiekuna z nadrzędnej funkcji.

Szczenięta psa grenlandzkiego

     Nie możemy zapominać także o silnych instynktach drapieżnika. Psy będą dążyły do upolowania zwierzyny za każdym razem, gdy właściciel spuści je ze smyczy.  Co więcej mogą atakować inne psy – w szczególności samce. Podsumowując: jeżeli zdecydujemy się na zakup Grenlanda, musimy mieć świadomość, że wpuszczamy pod swój dach psa o niezwykle silnych, pierwotnych instynktach, który może sprawiać pewne problemy i wymigiwać się od posłuszeństwa. Ciekawostką jest, że szczeniaki biegają luzem do osiągnięcia dorosłości potem są upalowane na łańcuch i szkolone do pracy.

Zdrowie i Pielęgnacja

     Psy grenlandzkie są generalnie zdrową rasą.  Pierwsze psy grenlandzkie, które trafiły do Europy, były dziesiątkowane przez nosówkę, niemniej dzisiaj – w dobie szczepionek – problem zaniknął.

Sierść psa grenlandzkiego wymaga gruntownego przeczesania raz w tygodniu. Podszerstek wyczesujemy przy pomocy grzebienia o długich zębach.

Psy grenlandzkie

Wysokość: Dorosłe psy osiągają więcej niż 60 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 55 cm wzwyż.

Waga: Waga psa oscyluje w granicach 30 kg.

Umaszczenie: Każda maść – zarówno jednolita, jak i łaciata – jest dozwolona. Niedopuszczalny albinizm. 

Zdrowie: Psy grenlandzkie są generalnie zdrową rasą. Pierwsze psy grenlandzkie, które trafiły do Europy, były dziesiątkowane przez nosówkę, niemniej dzisiaj – w dobie szczepionek – problem zaniknął.

Pielęgnacja: Sierść psa grenlandzkiego wymaga gruntownego przeczesania raz w tygodniu. Podszerstek wyczesujemy przy pomocy grzebienia o długich zębach.

Rodzina: Pies Grenlandzki jest psem pełnym energii, żywiołowym, niezależnym i oddanym właścicielowi. Uwielbia pracować i jest najszczęśliwszy, mogąc spełniać się w roli psa zaprzęgowego.  Wymaga szkolenie z zakresu posłuszeństwa.

Pochodzenie: Grenlandia

Patronat: Dania

Użytkowość: pies zaprzęgowy

Inne nazwy : Grønlandshund, Grünlandshund, Greenland Dog.

Cena takich piesków z genami do biegania i rodowodem sięga 5000 złotych.

Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 1, nr wzorca 274. Bez prób pracy.