Pochodzenie Molosów - Antyczne opisy i przedstawienia psów pozwalają nam dokładnie określić wygląd molosów oraz ich pierwotne przeznaczenie. Molosy były zwierzętami potężnymi, muskularnymi o zwartej budowie ciała. Miały proste i stojące uszy oraz wydłużone pyski. Owłosienie psów było nierównomierne - o wiele więcej sierści występowało, bowiem w rejonach szyi i barków. Wszystkie te cechy pozwalają przypuszczać, że współczesne Mastiffy nie pochodzą od starożytnych Molosów. Ich wygląd oraz przeznaczenie znacznie różnią się od wyglądu i przeznaczenia Mastifów angielskich (do głównych różnic zaliczamy właśnie kształt uszu, umaszczenie oraz wielkość i kształt pyska).
Molosy pochodzą prawdopodobnie z terenów azjatyckich. Ich nazwa jest pochodną od nazwy plemienia Molossów, które zajmowało pierwotnie rejony Ilirii. Molossowie, około 1200 r. p.n.e. (na skutek Wędrówki Ludów) wynieśli się z Bliskiego Wschodu i dotarli do Grecji właściwej. Po wygnaniu osiedleńców greckich osiedli na terenie dawnego Epiru. Do dziś ten rejon znany jest pod nazwą Molossis.
Głównym zajęciem Mollosów była hodowla owiec oraz pasterstwo. W związku z tym potrzebowali wyspecjalizowanych psów pasterskich, które były w stanie zająć się stadami owiec i pilnować ich przed drapieżnikami. W rejonach Epiru aż roiło się od dzikiej zwierzyny, zatem psy musiały cechować się wybitną siłą fizyczną, sprytem i bystrością umysłu. Molosy doskonale nadawały się do pilnowania owiec i prowadzenia walk ze zwierzyną.
Pochodzenie Molosów - Molosy a psy indyjskie
Starożytni często utożsamiali psy indyjskie z Molosami. Psy indyjskie - jak można przeczytać we wcześniejszym artykule - powstały na skutek krzyżowania międzygatunkowego (psy łączono z tygrysami, bądź lwami). Suki były niegdyś przywiązywane przez właścicieli w miejscach, w których mieszkały dzikie zwierzęta, a następnie kryte przez samce innych gatunków. Psy indyjskie miały się cechować wielką siłą fizyczną, niebagatelną posturą i wytrzymałością. Z tego też powodu były często mylone z Molosami, a starożytni poeci i historycy stosowali ich nazwy w sposób wymienny.
Dlaczego Mastiffy są często mylone z Molosami?
Bardzo prawdopodobne, że rasa Mastifów powstała nieco później aniżeli rasa Molosów. Niemniej, przekazy źródłowe nie informują nas tak dalece o różnicach pomiędzy konkretnymi rasami czworonogów. Starożytni Rzymianie, nie znający się na specyfice gatunkowej, nazywali Molosami wszystkie, duże czworonogi.
Pochodzenie Molosów - Psy służące rozrywce
W czasach Cesarstwa Rzymskiego powszechne stały się igrzyska z udziałem psów. Psy walczyły między sobą - ku uciesze ludu rzymskiego - zaś pojedynki kończyły się wraz ze śmiercią jednego wojownika. Walki psów były bardzo popularne i stanowiły poniekąd substytut dla walk gladiatorskich. Pokazy odbywały się we wszystkich częściach Imperium nie tylko w rzymskim Koloseum. Psy staczały pojedynki w swoim gronie, ale także stawały w szranki z dzikimi zwierzętami, które były nieraz od nich kilkukrotnie większe. Publiczność wydawała się szczególnie zainteresowana pokazami walk z niedźwiedziami czy lwami, które sprowadzano z Afryki przez porty kartagińskie.
Szczególne upodobanie do walk psów żywił cesarz Neron, który panował w I w. n.e. Za jego czasów powszechną praktyką było także wyłapywanie chrześcijan, zaszywanie ich w skóry dzikich zwierząt i rzucanie na pożarcie psom.
Wraz z wejściem w okres Dominatu coraz rzadziej można było oglądać walki psów. Począwszy od cesarza Konstantyna zaniechano zupełnie tych praktyk.
