PODENCO KANARYJSKI (Podenco Canario)
Historia
Podenco kanaryjski (Podenco Canario) to pies o egipskich korzeniach sprowadzony na Wyspy Kanaryjskie prawdopodobnie przez Fenicjan, Greków, Kartagińczyków oraz samych Egipcjan. To jedna z najstarszych żyjących obecnie ras, której początki sięgają ok. 5000 r. p.n.e. O jej starożytnym pochodzeniu świadczą liczne ślady – ryciny, posągi i płaskorzeźby, znalezione w grobowcach faraonów. Najwięcej przedstawicieli rasy żyje obecnie na wyspach Gran Canaria i Teneryfa.
Użytkowość
Podenco kanaryjski to pies wykorzystywany do polowań na króliki, przystosowany do pracy na trudnym, nieregularnym terenie. Ma doskonale rozwinięte zmysły wzroku, słuchu i węchu. Z łatwością znosi wysokie temperatury i jest zdolny do polowania od świtu do zmierzchu. Za sprawą swego węchu i słuchu, potrafi również wyczuć obecność królików głęboko w naturalnych szczelinach w podłożu, kanałach wulkanicznych, pęknięciach ścian i ciernistych krzewach. Nadzwyczajna wytrzymałość podenco jest uwarunkowana naturalnymi predyspozycjami, które przez stulecia czyniły go niezastąpionym psem myśliwskim.
Podenco kanaryjski jest przede wszystkim psem tropiącym, który szczeka na zwierzynę i nie chwyta jej podczas tropienia. Używany jest także do polowań z fretką (metoda polowania m.in. na króliki rozpowszechniona na wyspach); zwykle bierze króliki w zęby.
Pies Podenco kanaryjski, fot. Marianne Perdomo
Podenco kanaryjski wzorzec
Podenco kanaryjski to pies średniej wielkości, o wydłużonej sylwetce, szczupły, lekkiej budowy i niezwykle wytrzymały. Dobrze rozwinięty kościec. Brak tkanki tłuszczowej umożliwia ogląd klatki piersiowej oraz kręgosłupa i kości biodrowych. Muskulatura rozwinięta w najwyższym stopniu, sucha; skurcze mięśni widoczne przez skórę. Pies jest nieco dłuższy niż wyższy, co oznacza, że jego sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, nie dochodząca do łokci. Kufa nieco dłuższa niż czaszka. Głowa wydłużona, w kształcie ściętego stożka, proporcjonalna w stosunku do tułowia, średniej długości (21-22 cm). Osie mózgoczaszki i twarzoczaszki – równoległe. Czaszka dłuższa, niż szersza, płaska, z wyraźnym guzem potylicznym. Stop bardzo słabo zaznaczony. Nos duży, cielistego koloru, harmonizującego z kolorem szaty. Nozdrza umiarkowanie rozwarte. Kufa duża i wydatna, w kształcie tępo zakończonego stożka mniej więcej ciemnocielistego koloru, harmonizującego z kolorem szaty. Wargi delikatne i napięte, koloru harmonizującego z kolorem nosa. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym; zęby doskonale dopasowane, dobrze wykształcone. Oczy skośne, małe, migdałowego kształtu. Mniej więcej bursztynowego koloru; jego intensywność zależy od koloru szaty. Inteligentny i pełen szlachetności wyraz. Uszy dosyć duże; uniesione kiedy pies jest podekscytowany, w lekko rozbieżnej pozycji – stojące, opadające do tyłu – w spoczynku. Szerokie u nasady, spiczasto zakończone.
Szyja dobrze umięśniona, prosta, o gładkiej skórze, bez podgardla, elastyczna i zaokrąglona. Grzbiet mocny; dobrze rozwinięta muskulatura, stosowna do celów wyścigowych i potrzeb myśliwskich. Lędźwie nieco wydłużone. Kościec zadu dosyć mocny, bardziej widoczny u chudych psów lub w pełni sezonu łowieckiego. Klatka piersiowa dobrze rozwinięta, choć nie sięgająca łokci. Żebra owalne. Obwód klatki piersiowej przekracza wysokość w kłębie o 5-8 cm. Brzuch podciągnięty lecz nie aż tak charci jak u galgo. Wyraźnie zaznaczone słabizny. Ogon dosyć nisko osadzony, stanowiący przedłużenie zadu. Okrągły, sięgający niewiele poniżej stawu skokowego. Zwisający lub sierpowato uniesiony. Nieco zwężony na białym końcu; nigdy nie może być zwinięty. Kończyny przednie idealnie pionowe, proste i równoległe; kościec delikatny, lecz mocny; łapy w kształcie kocich łap, zwykle ustawione nieco odsiebnie. Opuszki mocne, nieco owalne. Kończyny tylne idealnie pionowe, proste, silne; dobrze rozwinięta muskulatura; dosyć wysoki staw skokowy. Łapy kocie, zupełnie proste. Opuszki mocne i owalne. Skóra mocna, przylegająca bez fałd do tułowia. Włos gładki, krótki i gęsty. Maść preferowana rudo-biała; ruda może być mniej lub bardziej intensywna, wahająca się od pomarańczowej do ciemnorudej (mahoniowej). Dopuszcza się wszystkie połączenia tych kolorów.
Dorosłe psy osiągają od 55 do 64 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 53 do 60 cm. Dopuszcza się odchylenia od normy w granicach 2 cm.
Suczka Podenco kanaryjski, fot. El Coleccionista de Instantes
Podenco kanaryjski temperament
Podenco kanaryjskie są urodzonymi myśliwymi. Nie nadają się do życia w mieście. Zdecydowanie lepiej czują się na wsi i na przedmieściach. Zdarzają się osobniki dość agresywne i nerwowe, i one nie są przeznaczane do dalszej hodowli. Są lojalne,oddane i bardzo delikatne swoją osobowością przypominaja Greyhounda. To bardzo rzadka rasa psów.
Zdrowie i Pielęgnacja
Wystarczy okazjonalne czesanie włosa.
Rasa jest generalnie zdrowa.
Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 55 do 64 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 53 do 60 cm. Dopuszcza się odchylenia od normy w granicach 2 cm.
Waga: Od 16 do 22 kg.
Umaszczenie: Maść preferowana rudo-biała; ruda może być mniej lub bardziej intensywna, wahająca się od pomarańczowej do ciemnorudej (mahoniowej). Dopuszcza się wszystkie połączenia tych kolorów.
Pielęgnacja: Wystarczy okazjonalne czesanie włosa.
Zdrowie: Rasa Podenco kanaryjski cieszy się dobrym zdrowiem.
Rodzina: Zdarzają się osobniki dość agresywne i nerwowe, i one nie są przeznaczane do dalszej hodowli. Są lojalne,oddane i bardzo delikatne swoją osobowością przypominaja Greyhounda. Raczej nie nadają się do trzymania w mieście, bo to typowy pies myśliwski.Wymagają konsekwentnego prowadzenia i wczesnego szkolenia.
Pochodzenia: Hiszpania
Nazwa angielska: Canarian Warren Hound
Klasyfikacja FCI - grupa V, sekcja 7, nr wzorca 329. Bez prób pracy.
