Udostępnij ten artykuł.

Poronienia u psów

U suki śmierć płodu może wystąpić na każdym etapie ciąży. Do głównych przyczyn zaliczamy: częściową lub całościową resorpcję płodu, aborcję częściową lub całkowitą lub zatrzymanie płodu.
Ciąża u suki może rozwijać się w praktycznie niewidoczny sposób. Z tej też przyczyny wielu właścicieli do końca nie zdaje sobie sprawę, że ich zwierzę jest w ciąży. Poronienia u psów jest zjawiskiem częstym i zazwyczaj nie wpływa na kondycję zdrowotną zwierzęcia. Suka najczęściej ukrywa, albo pożera martwe płody, przez co właściciele mogą pozostać nieświadomi, że zwierzę przez pewien czas było w ciąży.

Poronienia u psów

Częstość resorpcji zarodków lub poronień nie jest dobrze zdefiniowana. Sygnałem świadczącym o śmierci zarodków jest brak wzrostu pęcherzyków, zmniejszenie objętości masy zarodka, utrata pęcherzykowego kształtu i zmniejszenie objętości płynów embrionalnych. Śmierć jednego lub większej liczby embrionów nie jest szkodliwa dla innych zarodków i nie determinuje ich dalszego rozwoju. Objawy kliniczne na tym etapie są często nieobecne. Zdiagnozowanie poronienia u suki jest sprawą stosunkowo prostą. Zwierzę może cierpieć z powodu gorączki, depresji, wymiotów, bólów brzucha, wstrząsów i ogólnego osłabienia organizmu. Martwe embriony są zazwyczaj usuwane z macicy w sposób naturalny, jednakże na późniejszych etapach ciąży należy wykonać zabieg i usunąć płody.

Przyczyny śmiertelności płodów u suki

Śmierć płodu może być spowodowana wadami genetycznymi, nieprawidłową opieką nad suką i zakażeniem bakteryjnym układu rozrodczego. Do zakażenia dochodzi najczęściej w czasie stosunku; z tego powodu coraz większa liczba hodowców decyduje się na sztuczną inseminację, która zapobiega przenoszeniu chorób zakaźnych i infekcji.

Choroby a ryzyko poronienia u psów

Niedoczynność tarczycy. Niewydolność tarczycy jest częstym schorzeniem, które zwiększa ryzyko poronienia samoistnego u suki. Lekarz prowadzący musi, zatem badać poziom hormonów tarczycy w czasie ciąży i w razie jakichkolwiek odchyleń zaaplikować suce odpowiednie zastrzyki, bądź leki.

Niewydolność lutealna - niewydolność lutealna samic, (które charakteryzuje się krótkimi cyklami, niskim stężenim progesteronu w fazie lutealnej i słabym rozwojem endometrium) jest częstą przyczyną poronienia samoistnego. Niewydolność lutealna może być jednak z powodzeniem leczona poprzez podawanie suce progestagenów.

Cukrzyca – u suk w ciąży może pojawić się hipoglikemia, która skutkuje najczęściej śmiercią wewnątrzmaciczną.

Urazy w czasie ciąży

Śmierć płodu może być spowodowana bezpośrednim urazem macicy lub urazem pośrednim matki. Urazy powodują najczęściej bezpośrednią śmierć płodu, bądź zbyt wczesne oderwanie łożyska. Ciężarne suki mogą również poronić na skutek laparotomii, zwłaszcza, jeśli lekarz wykonuje operacje w macicy, lub w sąsiadujących jej narządach.

Jak postępować z suką, u której występuje realne ryzyko poronienia?

Opieka nad ciężarną suką opiera się w głównej mierze na stałej kontroli weterynaryjnej i regularnym wykonywaniu badań. Suka powinna otrzymywać stałe posiłki, które są bogate w wartości odżywcze i witaminy. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy wyznaczony przez nas jadłospis obfituje we wszystkie, konieczne składniki możemy skonsultować się z lekarzem. Przyjmuje się, że do drugiego tygodnia ciąży suka powinna otrzymywać karmę o zwiększonej ilości procentowej białka. W trzecim tygodniu należy przestawić sukę na rytm sprzed ciąży, zaś pomiędzy czwartym a szóstym tygodniem zalecane jest podawanie pokarmu dla szczeniąt. Od szóstego tygodnia należy wprowadzić nieco większą gramaturę posiłków. Właściciele często przekarmiają swoje suki, co nie jest zdrowe ani dla ciężarnej samicy ani dla jej młodych.
Jeżeli zaś chodzi o wysiłek fizyczny, to wszelkie ograniczenia powinny być wprowadzane dopiero od piątego tygodnia ciąży. Wcześniej nie powinniśmy zabraniać suce zabawy i przetrzymywać ją w domu. W okolicach piątego tygodnia nie należy jednak prowadzić intensywnych zabaw, gdyż mogą się one skończyć urazami mechanicznymi. W ostatnim tygodniu ciąży ucisk na pęcherz suki jest znacznie większy, przez co powinniśmy zwiększyć liczbę spacerów w ciągu dnia.

Suki, które przewlekle chorują, powinny przez cały okres ciąży otrzymywać leki na podtrzymanie. W pierwszych tygodniach ciąży nie należy stosować w obecności suki żadnych preparatów owadobójczych i innych specyfików chemicznych.

Tagi artykułu: