PORTUGALSKI PIES STRÓŻUJĄCY (Rafeiro do Alentejo)
Historia
Portugalski pies stróżujący (Rafeiro do Alentejo) to bardzo stara rasa w typie molosowatym, która przybyła na Półwysep Iberyjski najprawdopodobniej z plemionami koczowniczymi z Azji Środkowej. Część kynologów uważa, że psy są spokrewnione z mastifami tybetańskimi, chociaż nie ma na to jednoznacznych dowodów.
W dawnych czasach portugalskie psy stróżujące były wykorzystywane do przeganiania owiec z terenów górskich w północnej Portugalii do płaskowyżu Alentejo, i z powrotem. Ze względu na zmiany w rolnictwie i hodowli zwierząt oraz eliminacji dużych drapieżników, które zagrażały stadom, popularność rasy zaczęła spadać. Dzięki staraniom hodowców rasa jednak przetrwała. Obecnie psy praktycznie nie występują poza swoimi rodzimymi stronami. Rasa mało znana nawet na wystawach psów rasowych.
Wygląd
Portugalski pies stróżujący to czworonóg potężnych rozmiarów, rustykalnego typu. Profil głowy trochę wypukły, a sylwetka lekko wydłużona. Długość tułowia nieco większa od wysokości w kłębie. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta, co oznacza, że wysokość w kłębie jest trochę mniejsza od długości mierzonej od kłębu do nasady ogona. Szerokość czaszki i długość głowy pozostają w proporcji 1 do 2, zaś długość kufy do długości czaszki w proporcji 2 do 3. Głębokość klatki piersiowej stanowi nieco mniej niż połowę wysokości w kłębie. Głowa duża, może być określona jako masywna, proporcjonalna do wielkości psa; najszersza w tylnej części czaszki, węższa i mniej wypukła w przedniej. Linie profilu umiarkowanie rozbieżne. Czaszka szeroka, zaokrąglona zarówno w osi podłużnej, jak i poprzecznej. Łuki brwiowe wyrażone dość słabo, podobnie jak guz potyliczny. Wyraźne mięśnie po bokach czaszki.
Suczka portugalskiego psa stróżującego
Stop niezbyt wyraźny. Nos owalny, z końcem lekko opadającym, czarny, o otwartych nozdrzach. Grzbiet nosa prosty, na przekroju wysklepiony. Szeroka i głęboka u nasady, zwęża się w kierunku nosa; krótsza od mózgoczaszki. Wargi czarne, z przodu zaokrąglone, zachodzące na siebie, równe, średniej grubości. Z profilu linia dolna warg zaokrąglona. Uzębienie mocne, dobrze rozwinięte. Zęby ustawione w zgryzie nożycowym, chociaż dopuszcza się cęgowy. Policzki lekko wykształcone, mięśnie szczęk dobrze rozwinięte. Oczy małe, owalne, osadzone prawie u podstawy czoła, brązowe (pożądane ciemne); powieki ciemno pigmentowane, zwarte i dobrze przylegające do gałki ocznej. Uszy osadzone na średniej wysokości, słabo ruchliwe, z fałdami, wiszące. Małe, wąskie u nasady, o długości równej lub nieco większej od szerokości, na końcach zaokrąglone. Także przy pobudzeniu sfałdowane pionowo, podniesione u podstawy. Szyja dobrze osadzona na łopatkach, prosta, mocna, krótka; długie, pojedyncze, równe podgardle, proporcjonalne do wielkości psa. Tułów mocny, dobrze umięśniony, nieco dłuższy niż wysokość w kłębie, pojemny. Linia górna grzbietu prosta, prawie równa, dopuszczalny nieznaczny spadek od przodu ku tyłowi.
Kłąb mało wyraźny, płynnie przechodzący w szyję. Grzbiet zasadniczo poziomy, nieznacznie opadający. Lędźwie średniej długości, proste i szerokie, dobrze umięśnione. Zad lekko opadający, średniej długości, szerokie i dobrze umięśniony, adekwatnie do masy psa. Klatka piersiowa szeroka, głęboka, sięgająca łokcia lub nieco poniżej. Przedpiersie szerokie, ale niezbyt wyraźne. Żebra dobrze wysklepione, ułożone trochę skośnie ku tyłowi. Mostek niemal poziomy, brzuch stanowi przedłużenie linii dolnej mostka, nie jest podciągnięty. Ogon osadzony średnio wysoko, na przedłużeniu linii zadu; gruby u nasady, na końcu może być lekko zawinięty, ale niezbyt mocno, długi. W spoczynku wiszący, sięgający przynajmniej stawu skokowego, a możliwie niżej. W akcji wznosi się i zawija, ale nie tak, aby leżał na grzbiecie. Kończyny przednie mocne, szeroko rozstawione, oglądane z przodu i z boku proste.
Suczka Ch. Portugal, Neve de Paio Pires - BOB 2014, hodowla Paio Pires (paiopires.net)
Łopatka również mocna, średniej długości, dobrze wykształcona i umięśniona, kąt w stawie barkowym około 105º. Ramię mocne, średniej długości, skośnie ustawione i dobrze umięśnione. Łokcie także dobrze przylegające do tułowia, niewykręcone na zewnątrz ani do wewnątrz. Podramię pionowe, długie, mocne i dobrze umięśnione. Nadgarstek mocny i dobrze wykształcony. Śródręcze średniej długości, mocne, lekko nachylone. Palce mocne, zwarte, wysklepione (nie płaskie), pazury także mocne, barwy odpowiedniej do umaszczenia, opuszki mocne i twarde. Kończyny tylne mocne, szeroko rozstawione, oglądane z tyłu i z boku proste. Uda długie, szerokie, mocno umięśnione, ale nie przebudowane mięśniami. Staw kolanowy mocny, nie wykręcony na zewnątrz. Podudzie mocne, umiarkowanie skośne i średniej długości, dobrze umięśnione. Staw skokowy mocny, suchy, średnio wysoki. Śródstopie mocne, średniej długości, lekko nachylone, mogą występować pojedyncze lub podwójne wilcze pazury. Skóra gruba, raczej przylegająca, wewnętrzne błony śłuzowe częściowo lub całkowicie pigmentowane na czarno, zewnętrzne – całkowicie pigmentowane. Sierść krótka lub średniej długości, ta druga preferowana, prosta, gęsta, równo rozłożona na całym ciele, także między palcami. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: czerń, barwa wilczasta, płowa i żółta, z pręgowaniem lub bez, zawsze z białymi znaczeniami, albo łaciata w tych kolorach. Psy osiągają od 66 do 74 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 64 do 70 cm. Waga dorosłych suk oscyluje w granicach 45-60 kg; suki ważą od 35 do 50 kg.
Portugalski pies stróżujący temperament
Rafeiro do Alentejo to niezwykle odważne i silne psy, które potrzebują konsekwentnego prowadzenia i szkolenia; wymagana wczesna socjalizacja. Mają silny instynkt obronny i terytorialny. Zawsze obronią swoje stado i będą walczyć z przeciwnikiem do utraty tchu. Mają duże zapotrzebowanie na ruch, są bardzo energiczne i pewne siebie, a niekiedy także uparte. Właściciel już od samego początku musi ustalić hierarchię i utrzymywać pozycję samca alfa.
Psy Rafeiro do Alentejo bezwarunkowo kochają swojego opiekuna i bardzo przywiązują się do rodziny; uwielbiają spędzać czas z właścicielem. Są bardzo kochające, lojalne i czułe. Mają ogromne zapotrzebowanie na ruch i są nieszczęśliwe, spędzając większość czasu w domu. Najlepiej czują się w środowisku wiejskim lub podmiejskim. Zupełnie nie nadają się do życia w mieście.
Portugalski pies stróżujący suczka Bia, fot. Rjc9666
Zdrowie i Pielęgnacja
Portugalskie psy stróżujące wymagają cotygodniowego szczotkowania (szczotką ze szczeciny i szczotką polerującą) i regularnego czyszczenia uszu.
Rasa jest generalnie zdrowa, a do najpowszechniejszych schorzeń możemy zaliczyć dysplazję stawu biodrowego. Podobnie jak inne duże rasy mają skłonności do skrętu żołądka.
Wysokość: Psy osiągają od 66 do 74 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 64 do 70 cm.
Waga: Waga dorosłych suk oscyluje w granicach 45-60 kg; suki ważą od 35 do 50 kg.
Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: czerń, barwa wilczasta, płowa i żółta, z pręgowaniem lub bez, zawsze z białymi znaczeniami, albo łaciata w tych kolorach.
Zdrowie: Do najpowszechniejszych schorzeń zaliczamy dysplazję stawu biodrowego.
Pielęgnacja: Wystarczy cotygodniowe czesanie włosa.
Rodzina: Psy są z natury bardzo dominujące. Wymagają konsekwentnego szkolenia i prowadzenia. Nie znoszą bezczynności i najlepiej czują się w swoim naturalnym środowisku. Tolerują dzieci. Mają duże zapotrzebowanie na ruch.
Inne nazwy: alentejo mastiff, portuguese mastiff, portuguese watchdog, rafeiro do Alentejo.
Cena szczeniąt 1500 Euro + koszty transportu, ubezpieczenia i exportu. Źródło netpetfinder.
Klasyfikacja FCI - Grupa II, sekcja 2, wzorzec nr 96.
Źródło zdjęcia głównego pinterest, fot. Simão Cruz
