Udostępnij ten artykuł.

Rasa: Posokowiec bawarski

POSOKOWIEC BAWARSKI (Bayerischer Gebirgsschweisshun)

Historia

     Posokowiec bawarski wywodzi się w prostej linii od Posokowca hanowerskiego – jest jednak zdecydowanie od niego lżejszy. Rasa powstała w wyniku skrzyżowanie psów gończych zamieszkujących Bawarię oraz Tyrol, gończych alpejskich oraz psów w typie jamnika gończego.

     Pierwsza wystawa z udziałem psów odbyła się w 1883 roku. Wtedy też  została rozesłana ankieta, w której zadano pytanie o perspektywy dalszego rozwoju rasy. Po zebraniu informacji zaopiniowano wniosek o oddzieleniu rasy od zdecydowanie cięższego posokowca hanowerskiego. Pierwsze kluby zaczęły powstawać na przełomie 1900-1905 roku, jednak po krótkim okresie działalności większość z nich upadała. Do czasów współczesnych przetrwał Klub Posokowca Bawarskiego założony w maju 1912 roku w Monachium.
Do założenia Międzynarodowego Związku Posokowców doszło w 1930 roku.

   Posokowiec bawarski jest jedną z chętniej wykorzystywanych ras psów myśliwskich; spełnia funkcje psa gończego i tropiącego postrzelonego dzika lub jelenia. Dzięki jego specyficznym zdolnościom odnajdywania tropu i śladu posoki, praktycznie niemożliwym staje się jego zgubienie przez polującego myśliwego.

Wygląd

     Posokowiec to pies o harmonijnej budowie ciała; lekki, bardzo ruchliwy, muskularny i średniej wielkości. Sylwetka wpisuje się w kształt prostokąta. Część mózgowa stosunkowo szeroka, płasko wysklepiona. Czoło wyraźnie odgraniczone. Guz potyliczny słabo zaznaczony. Stop wyraźny. Nos dobrej wielkości, niezbyt szeroki; nozdrza dobrze rozwinięte, czarne lub ciemnoczerwone. Kufa trochę krótsza od części mózgowej, dostatecznie szeroka, niespiczasta. Grzbiet nosa lekko wysklepiony bądź płaski. Wargi prawidłowo obwisłe, średniej grubości, dobrze wykształcone kąciki wargowe. Szczęki silne, z regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym. Kompletne uzębienie składa się z 42 zdrowych zębów. Zgryz kleszczowy dopuszczalny. Policzki umiarkowanie zaznaczone. Oczy klarowne o bystrym spojrzeniu, niezbyt duże i nieokrągłe; ciemnobrązowe lub nieco jaśniejsze. Powieki dobrze przylegają i są prawidłowo pigmentowane. Uszy długości nieco większej niż średnia, ale sięgające najwyżej do czubka nosa, ciężkie, wysoko i szeroko osadzone, u dołu zaokrąglone, bez skręceń zwieszają się w dół przylegając do policzków. Szyja średniej długości i mocna.

Posokowce bawarskie


     Linia górna od kłębu do kończyn tylnych wznosi się lekko. Kłąb mało wyraźny. Szyja płynnie przechodzi w grzbiet. Grzbiet mocny i sprężysty. Lędźwie stosunkowo krótkie, szerokie, bardzo dobrze umięśnione. Krzyż długi i dość płasko przebiegający. Klatka piersiowa umiarkowanie szeroka, dobrze rozwinięte przedpiersie. Ogon średniej długości; sięga powyżej stawów skokowych. Osadzony wysoko i noszony raczej poziomo.

    Kończyny przednie oglądane z przodu proste i równoległe. Łopatki leżą skośnie do tylu, dobrze umięśnione. Ramiona długie, suche, dobrze umięśnione. Łapy równoległe – zarówno w pozycji stojącej, jak i w ruchu nie mogą być skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz. Pazury czarne bądź rogowe. Kończyny tylne oglądane z tylu proste i równoległe. Dobrze kątowane. Uda szerokie i muskularne. Stopy w kształcie łyżki (zajęcze), z dobrze wysklepionymi i ściśle ze sobą zwartymi palcami.  Skóra silna, ściśle przylegająca do ciała. Sierść gęsta, gładko przylegająca, umiarkowanie szorstka z niewielkim połyskiem; delikatniejsza na głowie i uszach, dłuższa i bardziej szorstka na brzuchu, kończynach i ogonie.
    Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: soczysta czerwień, czerwień jelenia, czerwień brunatna, czerwonożółte, również bladożółte do pszenicznego; czerwonoszare jak zimowa suknia zwierzyny płowej, także podpalane lub ciemnoprągowane. Zabarwienie podstawowe na grzbiecie jest często bardziej intensywne. Kufa i uszy ciemne. Ogon przeważnie ciemnoprągowany. Mała, jasna plamka na piersi jest dopuszczalna.
Dorosłe psy osiągają od 47 do 52 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 44 do 48 cm. Średnia waga psów oscyluje na poziomie 21-28 kg.


  • Posokowiec bawarski

  • Posokowiec bawarski

  • Posokowiec bawarski

Zdrowie i pielęgnacja

     Jednymi z najczęstszych dolegliwości są problemy z ich uzębieniem i odkładaniem się kamienia nazębnego. U niektórych osobników rozwijają się choroby wątroby i trzustki; może dojść także do wystąpienia objawów choroby autoimmunologicznej.

Sierść posokowca bawarskiego wymaga cotygodniowej pielęgnacji, która pozwoli usunąć martwy włos. Nieszczotkowany pies gubi włos wszędzie. Zawsze sprawdzamy okrywę włosową pod kątem występowania pasożytów.

Temperament

     Posokowiec bawarski uchodzi za jedną z ras przeznaczonych wyłącznie dla doświadczonych opiekunów. Czworonogi nie powinny pozostawać same w domu bez opieki, dlatego nie nadają się dla osoby, która ma niewiele wolnego czasu. Posokowce uwielbiają ścigać wszystkie poruszające się obiekty; mogą sprawiać przy okazji problemy z nadmierną wokalizacją. Największymi zaletami są ogromna odwaga i zapalczywość podczas polowania. Posokowiec bawarski jest postrzegany jako pies inteligentny, wymagający konsekwentnego działania.
Wbrew obiegowej opinii, że pies ma przyjazną naturę, jego obcowanie z dzieckiem powinno odbywać się warunkowo pod okiem osoby dorosłej. Jest to pies myśliwski, który uwielbia polować i ścigać małe zwierzęta. Nie będzie on zatem idealnym towarzyszem zabaw dla naszego dziecka.
Lubi długie spacery. Jako że jest silny, powinien być utrzymywany na smyczy przez osobę dorosłą. Czasami z bardzo rzadka, będąc zazdrosnym o względy swego opiekuna, może się przydarzyć, że będzie próbował zdominować dziecko. Zauważywszy tego rodzaju działania ze strony psa, należy interweniować i spróbować szkolenia. Tego rodzaju postępowanie przydarza się zazwyczaj młodym, nie do końca ułożonym osobnikom.

Posokowiec bawarski

Wysokość: Dorosłe psy osiągają od 47 do 52 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 44 do 48 cm.

Waga: Średnia waga psów oscyluje na poziomie 21-28 kg.

Umaszczenie: Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: soczysta czerwień, czerwień jelenia, czerwień brunatna, czerwonożółte, również bladożółte do pszenicznego; czerwonoszare jak zimowa suknia zwierzyny płowej, także podpalane lub ciemnoprągowane. Zabarwienie podstawowe na grzbiecie jest często bardziej intensywne. Kufa i uszy ciemne. Ogon przeważnie ciemnoprągowany. Mała, jasna plamka na piersi jest dopuszczalna.

Pielęgnacja: Sierść posokowca bawarskiego wymaga cotygodniowej pielęgnacji, która pozwoli usunąć martwy włos. Nieszczotkowany pies gubi włos wszędzie. Zawsze sprawdzamy okrywę włosową pod kątem występowania pasożytów.

Zdrowie: Jednymi z najczęstszych dolegliwości są problemy z ich uzębieniem i odkładaniem się kamienia nazębnego. U niektórych osobników rozwijają się choroby wątroby i trzustki; może dojść także do wystąpienia objawów choroby autoimmunologicznej.

Rodzina: Posokowiec bawarski uchodzi za jedną z ras przeznaczonych wyłącznie dla doświadczonych opiekunów. Uwielbia ścigać wszystkie poruszające się obiekty; ma duże zapotrzebowanie na ruch. Nie nadaje się dla rodzin z bardzo małymi dziećmi. Lepiej czuje się poza miastem.

Inne nazwy : Bavarian Mountain Hound, Bayrischer Gebirgsschweisshund.

Cena szczeniąt z rodowodem to koszt od 2500 do 3500 złotych. Źródło (Allegro, Alegratka, Olx).

Klasyfikacja FCI - grupa VI, sekcja 2, nr wzorca 217. Podlega próbom pracy.

Tagi artykułu: