Udostępnij ten artykuł.

Postawa psa i agresja

Zachowanie agresywne psów jest zachowaniem adaptacyjnym, które zostało utrwalone w procesie ewolucji. Z natury psy są drapieżnikami i choć większość psów jest obecnie udomowionych to z natury bronią swojego terytorium.

Agresja psa jest jednym ze sposobów, którym może coś zdobyć lub przed czymś się obronić.

Oczywiście często wcześniej pies swoją postawą pokazuje zagrożenie, czyli warczy, podnosi wargi czy kłapie zębami. Gdy coś psa zaniepokoi to takie reakcje mogą się u niego pojawić i jest to, jeśli chodzi o psa całkiem naturalne zachowanie.

W ten sposób pies może zareagować, jeśli na jego terenie pojawią się obce osoby, których zwierze nie zna, dotykanie go, zbliżanie się do niego, ale również pies może okazać oznaki agresji swoją postawą, jeśli akurat w danym momencie, gdy ma przy sobie pełną miskę z pożywieniem czy inną ważną dla niego rzecz a ktoś będzie mu przeszkadzał czy nawet próbował zabrać.

Są także sytuacje, które mogą się psu źle kojarzyć i wtedy również może być niezadowolony i okazywać agresję, czyli chodzi tutaj np. o drażnienie psa przez ludzi, gdy jest za bramą.

Przyczynami agresji najczęściej jest:

  • Strach;
  • Chęć dominacji;
  • Instynkt obrończy, pies zaciekle wtedy chroni swój dom czy rodzinę;
  • Strach przed karceniem, bo pies bardzo szybko zapamiętuje i mocno sobie w pamięci zachowuje nieodpowiednie w stosunku, co do niego zachowania i wtedy taka reakcja może nastąpić już dużo wcześniej;
  • Ból, który mogą mu sprawiać wszelkie zabiegi lecznicze czy pielęgnacyjne;
  • Wrodzony instynkt łowiecki;
  •  Agresja, która może być związana z przyjmowaniem przez psa pewnych leków i jest to wtedy tak zwana reakcja uboczna na ich działanie;
  • Może być także agresja spowodowana chorobą, a co za tym idzie złym samopoczuciem;

Najczęściej agresja kierowana jest przeciwko innym zwierzętom, ale niestety zdarza się też w stosunku, co do osób dorosłych czy dzieci. Błędne jest twierdzenie wielu osób, że pies pozyskuje agresję w genach, gdyż nie istnieje gen agresji, ale oczywiście jest wiele genów, które mogą mieć wpływ na zachowania agresywne psa, ale to czy one się tak zwanie obudzą do działania przede wszystkim zależy od właściciela danego psa, od tego jak dużo czasu poświęci on na jego odpowiednie wychowanie i ułożenie i w jaki sposób będzie on traktował swojego pupila.

Na pewno można po mimice oraz postawie ciała psa stwierdzić, co w danym momencie czuje i jak może się zachować.

  1. Pies spokojny będzie miał luźną postawę ciała, jego ogon może być opuszczony lub zawinięty, głowę będzie miał wysoko uniesioną, uszy postawione, ale nie mogą być skierowane do przodu. Natomiast jego pysk jest lekko rozchylony w taki sposób, że możemy zobaczyć jego język. Taka normalna postawa psa nie powinna nas niepokoić, bo jeśli go do tego nie zachęcimy złym zachowaniem to na pewno nie zrobi nam krzywdy;
  2. Pies uważny i czujny będzie miał postawę również normalną, ale z lekkim poddaniem się do przodu, z ogonem nienajeżonym ani niewyprężonym. Jego głowa jest wtedy wysoko podniesiona, a uszy lekko skierowane do przodu, tak jakby nasłuchiwał. Oczy takiego czuwającego psa są szeroko otwarte, a pysk jest wtedy zamknięty;
  3. Pies grożący, który może zaatakować ma postawę wysoką, jego ciało jest skierowane do przodu i wyprężone, tak samo jak ogon też naprężony i uniesiony do góry, sierść jest wtedy zjeżona, uszy skierowane do przodu, robią się wtedy także psu zmarszczki na czole i nozdrzach. Taki pies, który chce zaatakować ma też wyszczerzone zęby. Taka właśnie postawa jest bardzo charakterystyczna dla psa, który chce dominować;
  4. Psa, który się boi, czyli jest lękliwy można poznać po niskiej postawie ciała, podwiniętym ogonie, tylnych podkulonych nogach, uszach położonych po sobie, głowie spuszczonej, a jego oczy spoglądają ukradkiem na źródło niebezpieczeństwa, a pysk lekko otwarty. Taka postawa może być wstępem do zaatakowania danego osobnika właśnie ze strachu;
  5. Pies, który jest uległy przy biernym podporządkowaniu będzie kładł się na grzbiet, odsłaniając tym samym brzuch, a jego ogon będzie podkulony, tak, że zakrywa jego organy płciowe. Głowę wtedy ma odchyloną na bok, odwraca wzrok i może nawet w takiej sytuacji pies popuszczać mocz, a opuszki jego łap często się pocą;
  6. Pies, który jest uległy, ale przy czynnym podporządkowaniu ma postawę niską, opuszczony ogon, który często znajduje się między jego nogami, uszy położone do tyłu, a jego wzrok ucieka na boki;
  7.  Pies, który jest szczęśliwy i radosny, a także ma ochotę na zabawę jest bardzo podekscytowany, wykonuje ukłony, biega, skacze, merda ogonem, a nawet wywraca się na grzbiet.

Każda postawa psa opisana powyżej pomoże w odróżnieniu zachowań, które powinny nas zaniepokoić, a których nie powinniśmy się w ogóle obawiać.

Wiele osób widząc agresję psa próbuje się bronić, ale w bardzo nie odpowiedni sposób, dlatego trzeba pamiętać, że w sytuacjach zagrażających atakiem nie powinniśmy zgrywać bohatera, bo to tylko może pogorszyć sytuację, bo nawet małe psy potrafią zachowywać się agresywnie wobec dużych osobników. Nie wolno żadnego psa czy to małego czy dużego kopać, krzyczeć, bić czy straszyć, gdyż psy z reguły to bardzo żywe zwierzęta, które w zależności od swojej rasy uzbrojone są w bardzo mocne szczęki, które mogą nawet rozszarpać swoją ofiarę.

W każdej sytuacji w kontaktach z psami trzeba zachować zdrowy rozsądek, bo tylko wtedy jesteśmy w stanie uniknąć zaatakowania. Nie wszystkie przejawy agresji psa kończą się od razu dotkliwym pogryzieniem. Pamiętajmy postawa psa to mowa ciała naszego pupila, patrząc na nią dowiemy się co w danej chwili pies chce, lub co ma nam do przekazania.

Tagi artykułu: